Mijn boomstam in luxe
Blijf op de hoogte en volg Cindy
11 Januari 2013 | Indonesië, Bukittinggi
Lieve allemaal,
Allereerst wil ik me even verontschuldigen voor al mijn spel- en tikfouten van de afgelopen tijd. Ik lees soms een stukje van mijn reisverslagen terug en dan kom ik joekels van een fouten tegen. Je moet begrijpen dat het tikken hier nogal snel gaat en daardoor maak ik dus deze grandioze fouten. Normaal gesproken (zonder opscheppen) ben ik er echt wel goed in. Als juf moet ik dit gewoon even kwijt. Dan nu mijn verhaal, hopelijk in perfect Nederlands.
vrijdag 4 januari 2012, Gianyar (Beng)
Vandaag slapen we uit en gooi ik weer een verslag op internet. Na het gebruikelijke ochtendritueel gaan we rond 12.00 uur met de scooter op pad. Het is vandaag lekker warm en zonnig, dus we kunnen een kleurtje opdoen op de scooter. We rijden eerst even naar de school waar Lisa heeft lesgegeven. Leuk om even te zien. Daarna rijdenwe door naar een makrt, waar ik twee superleuke souvernirs koop om op te hangen. Lisa had ze zelf ook gekocht en ik moest haar gewoon even na-apen. Dan neemt ze me mee naar het huis van (onder andere) va en Ayumas. Daar ontmoet ik ook andere vrijwilligers: Theresa uit Duitsland en Petra uit Slowakije. En een Indonesische vriend: Comink. Een gezellig gezelschap. ´s Middags liggen Lisa en ik op heerlijke kussens met hoofdsteun en daar doen we even een dutje. Verder kletsen we grzellig en ´s avonds lopen we naar de nightmarket in Ubud. Daar eten we nasi campur. Dan krijg je rijst en mag je er zelf dingen bij kiezen. Dit is uiteraard een utidaging voor boerin Cindy, maar ik moet zeggen dat ik trots op mezelf ben. Ik heb ook dingen gekoen die ik niet ken en ik heb zowaar lekker gegeten. Het was wel behoorlijk pittig en wat te veel. Ik koop drie (nep)dvd´s, omdat ik het weer niet kan laten. Nog geen euro per stuk en de nieuwste van de nieuwste. Wel in het Engels, maar dat begrijp ik tegenwoordig. Het eten was trouwens ookg oedkoop± 15.000 rupiah (nog geen 1,50 euro) en een drankje voor 5.000 rupiah (nog geen 50 cent). En het schijnt zelfs dat dit een toeristenprijs was. Normaal is het goedkoper! Dat zijn de betere prijzen. Lisa en ik slapen in de kamer van Theresa en om daar te kunnen komen moeten we nog een eindje met de scooter. Onderweg begint het keihard te plensen. Helemaal doorweekt dus. Wel weer een goede variatie op het zweet...
zaterdag 5 januari 2012, Gianyar (Beng)
Aangezien het gisteren laat was, had ik geen zin om te schrijven en daardoor vergeet ik het een en ander te vermelden. Allereerst de heenweg op de scooter. Achterop bij Lisa, haren in de wind en genieten maar. We rijden tussen de groene rijstvelden, op een rustige weg. Onderweg zien we spelende kinderen en auto´s volgeladen met mensen, op weg naar een ceremonie. Je moet je dan een soort vrachtwagens met grote, open bakken voorstellen, waarin mooi, traditioneel geklede mensen ongeveer op elkaar zitten. Dan over vandaag. ´s Ochtends slapen we enorm uit en geniet ik van het beste ontbijt sinds tijden. Yoghurt met muesli en fruit; nog gezond ook. Dan rijden we weer naar Klungkung, waar Petra verblijft (in het huis van Eva en Ayumas). We vragen ons af wat we zullen gaan doen en dan komt Lisa met een goed idee. Laten we gaan tekenen/schilderen! Zo gezegd, zo gedaan. Petra en Lisa rijden naar de winkel om papier, verf en wasco te halen en uiteraard iets lekkers om te snoepen. Jullie begrijpen dat mijn middag dan al gauw niet meer stuk kan. Ik maak een schildering over mijn reis in Australie met daarin de Whitsundays, de outback en de dieren verwerkt. En als ik eerlijk ben, is ie redelijk gelukt. Theresa ttekent Lisa, wasze supergoed kan en ook Petra´s schildering valt in mijn smaak. Lisa begint goed met een leuk plan, maar later heeft ze niet zo´n zin meer. ´s Avonds halen Lisa en Theresa pizza´s en eet ik misschien wel mijn slechtste en slapste pizza ooit. Maar het is eten en het vult mijn maag, dus wat geeft het. ´s Avonds kijken we een filmpje op het bed van Petra en dat is heerlijk. Dat soort dingen mis ik soms wel. Erg fijn dus. En in het engels, wat ik nu gewoon zeer goed kan begrijpen. Een lekker dagje.
zondag 6 januari 2012, Denpasar
Ik heb erg fijn geslapen en na een koude douche staat me iets fijns te wachten. We rijden op de scooter weer naar het huis van Eva en Ayumas, waar een vrouw komt om mij een ´full body massage´ te geven. En dat kun je vrij letterlijk nemen. Alleen het geslachtsdeel en het hoofd worden overgeslagen. Het duurt een uur en ik geniet ervan. Na het uur betaal ik de vrouw (nog geen 5 euro) en ben ik helemaal slaperig. Lis aheeft dan eigenlijk ook wel zin om nog een keer te gaan. ´s Middags lunchen we met Theresa in Ubud. Daar geniet ik van twee lekkere pannenkoeken. We hangen de rest van de middag de toerist uit op de Ubud Market. Iets waar ik jammer genoeg iets te goed in ben. Zo ben ik dus twee broeken rijken en wat souvenirs. Ik word er in ieder geval erg blij van. Na het winkelen lopen we naar het huis van andere vrijwilligers en daar ontmoet ik Vicki en Jeroen, waar Lisa eind januari mee gaat reizen. Tijd om de spullen bij Theresa op te halen in Gianyar. Daarvoor moeten we alleen wel door de regen. Ik koop dus gauw een poncho, want ik heb geen zin om weer zeiknat te worden. Al snel na het aantrekken van de poncho, klaart het op. Dat betekent dat Lisa en ik het hele stuk naar Denpasar als debielen met onze regenkleding op de scooter zitten,terwijl ieder ander in zomerkleding rijdt. Na wat relaxen in de kamer vinden we het rond 20.30 uur wel eens tijd worden om te gaan eten. We rijden richting Sanur, waar we in hetzelfde leuke tentje eten als vorige keer dat ik hier was. Ik eet goddelijk en voor degenen die zich zorgen maken: ik eet ook nog eens gezond. Maar wel pittig. Het was een gezellig avondje. Tot slot een correctie op mijn verslag van gisteren: die ´haren in de wind´ achterop de scooter... Dat is natuurlijk niet waar. Uiteraard dragen we een helm. Ook daarover dus geen zorgen.
maandag 7 januari 2012, Denpasar
´s Ochtends begint de dag met uitslapen, wat ik nooit vervelend vind. Lisa gaat deze ochtend langs bij een vriendin die hier op vakantie is om wat spullen af te leveren. Ik heb een rustige ochtend: ik zet foto´s op mijn blog, ik ontbijt, ik douche en ik leeg mijn backpack. Er zit opnieuw een gat in, dus ik moet aan de slag met naald en draad. Niet echt mijn favoriete bezigheid. Als al mijn spullen op Lisa´s bed liggen en het gat is gedicht, hoor ik ineens: ´Trek je bikini maar aan!´ Het beste idee van de dag, want het is prachtig weer. Zo´n blauwe lucht heb ik al een tijdje niet gezien. Het is meestal wel warm, maar overwegend bewolkt. Dit is een perfecte dag om mijn kleurtje bij te werken. Bij het strand koop ik een sarong bij een onvriendelijke vrouw voor veel te veel geld. Eigenlijk zou ik het dan niet moeten doen, maar mijn ´hebben-hebben-hebben-gevoel´ speelt dan op. Slecht. ´s Middags gaat Lisa naar het weeshuis en belijf ik op het strand. Lekker met een milkshake en patatjes. Ik had namelijk een uur daarvoor een pannenkoek op, dus het werd wel weer tijd (ahum). Ondertussen erger ik me weer kapot aan mijn vele muggenbulten. Ik weet da tik hier veel over klaag, maar je moet je ook geen gewone muggenbultjes voorstellen. Je moet je allergische-reactie-muggenbulten voorstellen. Rode, harde schijven waar later door al het krabben een korstje op verschijnt en die eindigen als een wit littekentje. En ze beperken zich niet meer tot mijn benen. Ook mijn armen, mijn nek, mijn buik en mijn billen zijn de dupe. Nu heb ik dus witte billen met een rode knoepert van een schijf erop. Gelukkig is het hier niet de bedoeling dat je naakt rondloopt, dus dat komt mooi uit.
LES 61: MUGGEN EN IK: EEN ONBEANTWOORDE LIEFDE. ZIJ HOUDEN VAN MIJ, IK NIET VAN HEN. HET LEVEN IS HARD.
Aan het einde van de middag begint het te regenen. Wat zeg ik? Plensen. Gieten. Storten. En dat urenlang. Lisa zit vast bij het weeshuis en ik in Sanur. Eerst besluit ik op Lisa te wachten en spendeer ik mijn tijd in de winkeltjes. Fout. Een tas rijker en wat schattigs voor vriendinnen. Na overleg met Lisa lijkt het beter om apart naar ´huis´ te gaan. Ik ga met de taxi, die weer even een rondje omrijdt. Ik maak een ge-update lijst van wat mee mag naar Nederland met Maaike en Femke. Wat zal dat een verlossing zijn. Lisa komt heel wat later terug: verkeer en regen gaan hier niet samen. We gaan de deur niet meer uit en eten chocola en een broodje ei. Nu een lekker muziekje aan en de kletterende regen op de achtergrond. Nog een dagje Bali!
dinsdag 8 januari 2012, in het vliegtuig
Die regen lijkt niet meer op te houden. Het regent de hele nacht door. Ik word 's nachts regelmatig wakker. In de ochtend doen we rustig aan en tegen het begin van de middag rijden we nog even naar Sanur Beach, waar we een teleurstellend gebakje eten en wat drinken. Lisa gaat dan richting het weeshuis en ik zet mijn laatste foto's als back-up op haar computer. Binnen no time is ze terug en het eerste wat ze zegt is: 'Zeg maar niks.' Arme Lies, het weeshuis werkt niet erg mee. Komt ze daar aan, zijn de kinderen er weer eens niet. Na een rustig vervolg van de middag rijden we opnieuw terug naar Sanur. Al op tijd dit keer, aangezien ik 's avonds naar Jakarta vlieg. We eten weer bij ons favoriete restaurantje. Een heerlijke kipsate dit keer. Die pindasaus lijkt verdacht veel op de zelfgemaakte van mama. Ik geniet er dus van. Sowieso heb ik het 'kunnen genieten' weer helemaal teruggevonden en dat voelt goed. Na het eten pak ik mijn laatste spullen in en dan is daar mijn taxi, een kwartier te vroeg. Ik geef Lies een dikke knuffel, we wensen elkaar veel plezier en we spreken af dat we terug in Nederland samen uit eten gaan. Ik heb het weer hartstikke gezellig bij haar gehad. Leuk dat we elkaar eigenlijk amper kenden en dat het dan zo leuk uitpakt. Bedankt voor je gastvrijheid en de fijne dagen! De taxi rijdt weer rondjes en ik word daar niet goed van. 'Could you please go straight to the airport? You are just driving around right now.' Wauw. Ik ben trots op mezelf. Normaal durf ik dit soort dingen echt niet te zeggen. Maar het gebeurt me hier gewoon echt te vaak. Ze belazeren je hier waar je bij staat. Gelukkig heb ik ook lieve Indonesische mensen leren kennen: Eva, Ayumas, Comink. Ik weet dus dat het kan. Het vliegveld ziet er heel anders uit dan een paar weken geleden, ze zijn aan het verbouwen. En dat doen ze dan verdomde snel. In Nederland doen ze al maanden over het bouwen van een rotonde. Het wachten op het vliegveld van Bali is een eitje. Straks moet ik 12 uur wachten op het vliegveld van Jakarta. Ik kijk er naar uit... Op het vliegveld van Bali starten Lisa en ik alvast een goedkope sms-sessie en nu zit ik dus in het vliegtuig en heb ik net de heftigste turbulentie uit mijn leven meegemaakt.
woensdag 9 januari 2012, vliegveld Jakarta
Het schiet al op. Het is nu 8.00 uur en mijn vliegtuig vertrekt om 11.30 uur. Het wachten is me meegevallen. Af en toe viel ik ook even in slaap, dus dat scheelt misschien. Als ik 's ochtends wakker word, ontdek ik dat mijn linker ringvinger enorm is opgezwollen. Mijn ring zit er strak omheen. Ik probeer 'm er met water en zeep af te krijgen, maar het lukt met geen mogelijkheid. Ik zie het al voor me dat ik naar de EHBO moet om 'm daar door te laten knippen. Een kwartier lang houd ik mijn hand omhoog en beweeg ik mijn vingers. Dan krijg ik 'm eindelijk met veel moeite van mijn vinger af. Ik heb in ieder geval weer wat tijdsbesteding. Nu maar eens op zoek naar de incheckbalies.
woensdag 9 januari 2012, Kuala Lumpur
Op tijd vertrekken schijnt moeilijk te zijn in Azie, maar aangezien ik verder nog niet gewacht heb, mag ik niet klagen. In het vliegtuig vindt een van de steward het nogal gezellig dat ik er ben. Voordat hij de veiligheidsinstructie naast me start, vraagt hij of ik misschien met hem wil ruilen. Met mijn stomme kop zeg ik natuurlijk: 'No thanks!' Hoe grappig was het geweest als ik het echt had mogen doen?! Een gemiste kans. Dit is alweer de elfde vlucht van mijn reis, dus ik kan nu dromen hoe ik mijn veiligheidsriem om moet doen (dat kan iedere debiel) en hoe de zuurstofmaskers uit het plafond komen floepen. Eerst jezelf helpen, dan anderen. Even later is het tijd voor het eten en drinken. Ik schud mijn hoofd en zeg: 'No thank you.' Wat ben ik toch goed opgevoed. Hij loopt niet door, maar vraagt waar ik vandaan kom. 'Belanda', is mijn antwoord, want ja, ik kan al wat woordjes in Bahasa Indonesia. Dat ik uit Nederland kom, dacht hij natuurlijk al, hij kon het aan mijn gezicht zien. Hij zegt dat hij nu begrijpt waarom ik niets wil. Dat begrijp ik alleen niet. Omdat ik Nederlands en dus gierig ben? Als hij dat denkt, moet hij even een blik werpen in mijn overvolle backpack: souvenirs in overvloed. 'I will give you water. Do you have water? I will get it for you.' Hij komt terug met een bekertje met water en een bekertje thee met suiker. Mierzoet. Bah. Ik neem met opgetrokken neus een paar flinke slokken, maar eigenlijk durf ik het niet zo goed op te drinken. Ik moet de hele vlucht al aan drugs en de doodstraf daarop denken. Het zou zo erg zijn als iemand je iets flikt terwijl je enorm onschuldig bent. Het zou ook zomaar in zo'n drankje kunnen zitten. Ik drink het niet op en geef het terug aan een andere steward.
LES 62: JE KUNT OOK TE VEEL GTST IN JE LEVEN KIJKEN.
Uiteindelijk kom ik helemaal veilig aan en krijg ik weer een nieuwe stempel in mijn paspoort. Op naar de taxi. Dat voel me enorm tegen. Ik betaal ongeveer 10 euro en al snel kom ik erachter dat het iets Aziatisch is dat taxichauffeurs de weg niet weten. Zelfs als we de straatnaam zien, rijdt hij verschillende keren een heel andere kant op. Hij rijdt als een idioot, het is bloedheet en ik word er misselijk van. En chagrijnig. Uiteindelijk verzoek ik hem (niet meer op vriendelijke toon) om terug te rijden naar die verdomde straat. Eindelijk bij het hostel aangekomen, word ik warm welkom geheten door de eigenaresse. Ze biedt me meteen wat water aan en vertelt me het een en ander over Maleisie. Dat kan nooit kwaad, want ik kom hier natuurlijk nog terug. 's Avonds eet ik in een restaurantje dapper mijn bestelde 'mie ayam goreng'. Jullie zouden me moeten zien. Nu ga ik nog even een reisboekje over Maleisie doorbladeren en dan lekker slapen. Morgen vroeg op om Maaike en Femke te verwelkomen. Woehoe!
donderdag 10 januari 2012, Kuala Lumpur
Vandaag is het dan zo ver. Maaike en Femke! De nacht was op zich prima; alles is prima na een nacht op het vliegveld. Ik pas maar net in het bedje en in plaats van het kussen hadden ze me net zo goed een baksteen kunnen geven. Maar ik slaap dus prima. Dan brengt de eigenaresse me naar de trein en die brengt me naar het vliegveld. Nog geen euro. Dat had ik op de heenweg moeten weten. Ik ben weer veel te vroeg, maar daardoor heb ik nog tijd om een welkomsbordje te schrijven: 'Mijn lieve nichten'. Voor het geval ze me niet meer herkennen. Als ik blauwe vrouwen zie lopen, weet ik dat ze er zijn (KLM). Ik voel me helemaal blij als ik ze zie. Ik krijg twee dikke knuffels van mama en een lief kaartje van mama en Koen. Op naar ons hotel. Laat de 's' in het midden maar weg de komende twee weken, want dit wordt een tijd van luxe! Maaike en Femke slapen liever niet hostels vanwege het mogelijke ongedierte en dat vind ik natuurlijk ontzettend vervelend (ahum). Dan zou je denken: heb je daar nog geld genoeg voor? Nee, da heb ik inderdaad niet. Ik was van plan om heel ongezellig steeds een hoStel in de buurt te zoeken, maar dat werd me min of meer verboden. Nu mag ik voor een backpackersprijs meegenieten van de luxe. Ontzettend lief en echt een feestje dus. En het feest kan niet op, want ze hebben ook nog pepernoten, drop en stroopwafels mee. Natuurlijk ben ik ook gewoon heel blij dat ZIJ er zijn. We lopen naar hotel Sama-sama (betekent 'graag gedaan') om te kijken of ze nog een plekje voor ons hebben. Het hotel bevindt zich op het vliegveld en schijnt geweldig te zijn. Als we binnen komen lopen, hap ik even naar adem. Ik wist niet meer dat dit soort dingen bestonden. Ik vraag me af of ik wel naar binnen mag. Ik ben niet op en top schoon te noemen en ik draag een boomstam op mijn rug. Ja, mijn megabackpack wordt tegenwoordig 'boomstam' genoemd. Bedankt, M&F. De receptiemeneer probeer ons een businesskamer aan te smeren, maar die is wel erg duur. We mogen na 12.00 uur terugkomen en dan zijn er ook weer 'gewone kamers', die er in mijn ogen uitzien als businesskamers. Wauw, ik spring een gat in de lucht als we uren later de kamer in komen. Waar ik het meest blij mee ben, is de onwijs schone, blinkende badkamer en de douche met een grote douchekop. Wat een genot. In de tussentijd hebben we bij de MC Donalds ontbeten en de massagestoelen gebruikt. En natuurlijk gekletst. Ik heb in tijden niet zo veel gepraat op een dag. 's Middags liggen we in het zonnetje bij het zwembad, waar we lekker patatjes eten en waar ik mijn duurste milkshake ooit (6 euro) drink. We relaxen wat op onze kamer en aan het eind van de middag gaan we het warme bubbelbad nog even in. Genot. Nadat we alle drie heel fijn gedoucht hebben, bestellen we pasta en kijken we tv. Daarna begin ik nog met het kijken van een film. De meiden vallen al heel snel in slaap, wat logisch is na 32 uur. Op een gegeven moment ben ik ook wel erg moe en kijk ik de film niet af. Morgen weer zeer vroeg uit bed.
Veel liefs en de foto's volgen weer!
Allereerst wil ik me even verontschuldigen voor al mijn spel- en tikfouten van de afgelopen tijd. Ik lees soms een stukje van mijn reisverslagen terug en dan kom ik joekels van een fouten tegen. Je moet begrijpen dat het tikken hier nogal snel gaat en daardoor maak ik dus deze grandioze fouten. Normaal gesproken (zonder opscheppen) ben ik er echt wel goed in. Als juf moet ik dit gewoon even kwijt. Dan nu mijn verhaal, hopelijk in perfect Nederlands.
vrijdag 4 januari 2012, Gianyar (Beng)
Vandaag slapen we uit en gooi ik weer een verslag op internet. Na het gebruikelijke ochtendritueel gaan we rond 12.00 uur met de scooter op pad. Het is vandaag lekker warm en zonnig, dus we kunnen een kleurtje opdoen op de scooter. We rijden eerst even naar de school waar Lisa heeft lesgegeven. Leuk om even te zien. Daarna rijdenwe door naar een makrt, waar ik twee superleuke souvernirs koop om op te hangen. Lisa had ze zelf ook gekocht en ik moest haar gewoon even na-apen. Dan neemt ze me mee naar het huis van (onder andere) va en Ayumas. Daar ontmoet ik ook andere vrijwilligers: Theresa uit Duitsland en Petra uit Slowakije. En een Indonesische vriend: Comink. Een gezellig gezelschap. ´s Middags liggen Lisa en ik op heerlijke kussens met hoofdsteun en daar doen we even een dutje. Verder kletsen we grzellig en ´s avonds lopen we naar de nightmarket in Ubud. Daar eten we nasi campur. Dan krijg je rijst en mag je er zelf dingen bij kiezen. Dit is uiteraard een utidaging voor boerin Cindy, maar ik moet zeggen dat ik trots op mezelf ben. Ik heb ook dingen gekoen die ik niet ken en ik heb zowaar lekker gegeten. Het was wel behoorlijk pittig en wat te veel. Ik koop drie (nep)dvd´s, omdat ik het weer niet kan laten. Nog geen euro per stuk en de nieuwste van de nieuwste. Wel in het Engels, maar dat begrijp ik tegenwoordig. Het eten was trouwens ookg oedkoop± 15.000 rupiah (nog geen 1,50 euro) en een drankje voor 5.000 rupiah (nog geen 50 cent). En het schijnt zelfs dat dit een toeristenprijs was. Normaal is het goedkoper! Dat zijn de betere prijzen. Lisa en ik slapen in de kamer van Theresa en om daar te kunnen komen moeten we nog een eindje met de scooter. Onderweg begint het keihard te plensen. Helemaal doorweekt dus. Wel weer een goede variatie op het zweet...
zaterdag 5 januari 2012, Gianyar (Beng)
Aangezien het gisteren laat was, had ik geen zin om te schrijven en daardoor vergeet ik het een en ander te vermelden. Allereerst de heenweg op de scooter. Achterop bij Lisa, haren in de wind en genieten maar. We rijden tussen de groene rijstvelden, op een rustige weg. Onderweg zien we spelende kinderen en auto´s volgeladen met mensen, op weg naar een ceremonie. Je moet je dan een soort vrachtwagens met grote, open bakken voorstellen, waarin mooi, traditioneel geklede mensen ongeveer op elkaar zitten. Dan over vandaag. ´s Ochtends slapen we enorm uit en geniet ik van het beste ontbijt sinds tijden. Yoghurt met muesli en fruit; nog gezond ook. Dan rijden we weer naar Klungkung, waar Petra verblijft (in het huis van Eva en Ayumas). We vragen ons af wat we zullen gaan doen en dan komt Lisa met een goed idee. Laten we gaan tekenen/schilderen! Zo gezegd, zo gedaan. Petra en Lisa rijden naar de winkel om papier, verf en wasco te halen en uiteraard iets lekkers om te snoepen. Jullie begrijpen dat mijn middag dan al gauw niet meer stuk kan. Ik maak een schildering over mijn reis in Australie met daarin de Whitsundays, de outback en de dieren verwerkt. En als ik eerlijk ben, is ie redelijk gelukt. Theresa ttekent Lisa, wasze supergoed kan en ook Petra´s schildering valt in mijn smaak. Lisa begint goed met een leuk plan, maar later heeft ze niet zo´n zin meer. ´s Avonds halen Lisa en Theresa pizza´s en eet ik misschien wel mijn slechtste en slapste pizza ooit. Maar het is eten en het vult mijn maag, dus wat geeft het. ´s Avonds kijken we een filmpje op het bed van Petra en dat is heerlijk. Dat soort dingen mis ik soms wel. Erg fijn dus. En in het engels, wat ik nu gewoon zeer goed kan begrijpen. Een lekker dagje.
zondag 6 januari 2012, Denpasar
Ik heb erg fijn geslapen en na een koude douche staat me iets fijns te wachten. We rijden op de scooter weer naar het huis van Eva en Ayumas, waar een vrouw komt om mij een ´full body massage´ te geven. En dat kun je vrij letterlijk nemen. Alleen het geslachtsdeel en het hoofd worden overgeslagen. Het duurt een uur en ik geniet ervan. Na het uur betaal ik de vrouw (nog geen 5 euro) en ben ik helemaal slaperig. Lis aheeft dan eigenlijk ook wel zin om nog een keer te gaan. ´s Middags lunchen we met Theresa in Ubud. Daar geniet ik van twee lekkere pannenkoeken. We hangen de rest van de middag de toerist uit op de Ubud Market. Iets waar ik jammer genoeg iets te goed in ben. Zo ben ik dus twee broeken rijken en wat souvenirs. Ik word er in ieder geval erg blij van. Na het winkelen lopen we naar het huis van andere vrijwilligers en daar ontmoet ik Vicki en Jeroen, waar Lisa eind januari mee gaat reizen. Tijd om de spullen bij Theresa op te halen in Gianyar. Daarvoor moeten we alleen wel door de regen. Ik koop dus gauw een poncho, want ik heb geen zin om weer zeiknat te worden. Al snel na het aantrekken van de poncho, klaart het op. Dat betekent dat Lisa en ik het hele stuk naar Denpasar als debielen met onze regenkleding op de scooter zitten,terwijl ieder ander in zomerkleding rijdt. Na wat relaxen in de kamer vinden we het rond 20.30 uur wel eens tijd worden om te gaan eten. We rijden richting Sanur, waar we in hetzelfde leuke tentje eten als vorige keer dat ik hier was. Ik eet goddelijk en voor degenen die zich zorgen maken: ik eet ook nog eens gezond. Maar wel pittig. Het was een gezellig avondje. Tot slot een correctie op mijn verslag van gisteren: die ´haren in de wind´ achterop de scooter... Dat is natuurlijk niet waar. Uiteraard dragen we een helm. Ook daarover dus geen zorgen.
maandag 7 januari 2012, Denpasar
´s Ochtends begint de dag met uitslapen, wat ik nooit vervelend vind. Lisa gaat deze ochtend langs bij een vriendin die hier op vakantie is om wat spullen af te leveren. Ik heb een rustige ochtend: ik zet foto´s op mijn blog, ik ontbijt, ik douche en ik leeg mijn backpack. Er zit opnieuw een gat in, dus ik moet aan de slag met naald en draad. Niet echt mijn favoriete bezigheid. Als al mijn spullen op Lisa´s bed liggen en het gat is gedicht, hoor ik ineens: ´Trek je bikini maar aan!´ Het beste idee van de dag, want het is prachtig weer. Zo´n blauwe lucht heb ik al een tijdje niet gezien. Het is meestal wel warm, maar overwegend bewolkt. Dit is een perfecte dag om mijn kleurtje bij te werken. Bij het strand koop ik een sarong bij een onvriendelijke vrouw voor veel te veel geld. Eigenlijk zou ik het dan niet moeten doen, maar mijn ´hebben-hebben-hebben-gevoel´ speelt dan op. Slecht. ´s Middags gaat Lisa naar het weeshuis en belijf ik op het strand. Lekker met een milkshake en patatjes. Ik had namelijk een uur daarvoor een pannenkoek op, dus het werd wel weer tijd (ahum). Ondertussen erger ik me weer kapot aan mijn vele muggenbulten. Ik weet da tik hier veel over klaag, maar je moet je ook geen gewone muggenbultjes voorstellen. Je moet je allergische-reactie-muggenbulten voorstellen. Rode, harde schijven waar later door al het krabben een korstje op verschijnt en die eindigen als een wit littekentje. En ze beperken zich niet meer tot mijn benen. Ook mijn armen, mijn nek, mijn buik en mijn billen zijn de dupe. Nu heb ik dus witte billen met een rode knoepert van een schijf erop. Gelukkig is het hier niet de bedoeling dat je naakt rondloopt, dus dat komt mooi uit.
LES 61: MUGGEN EN IK: EEN ONBEANTWOORDE LIEFDE. ZIJ HOUDEN VAN MIJ, IK NIET VAN HEN. HET LEVEN IS HARD.
Aan het einde van de middag begint het te regenen. Wat zeg ik? Plensen. Gieten. Storten. En dat urenlang. Lisa zit vast bij het weeshuis en ik in Sanur. Eerst besluit ik op Lisa te wachten en spendeer ik mijn tijd in de winkeltjes. Fout. Een tas rijker en wat schattigs voor vriendinnen. Na overleg met Lisa lijkt het beter om apart naar ´huis´ te gaan. Ik ga met de taxi, die weer even een rondje omrijdt. Ik maak een ge-update lijst van wat mee mag naar Nederland met Maaike en Femke. Wat zal dat een verlossing zijn. Lisa komt heel wat later terug: verkeer en regen gaan hier niet samen. We gaan de deur niet meer uit en eten chocola en een broodje ei. Nu een lekker muziekje aan en de kletterende regen op de achtergrond. Nog een dagje Bali!
dinsdag 8 januari 2012, in het vliegtuig
Die regen lijkt niet meer op te houden. Het regent de hele nacht door. Ik word 's nachts regelmatig wakker. In de ochtend doen we rustig aan en tegen het begin van de middag rijden we nog even naar Sanur Beach, waar we een teleurstellend gebakje eten en wat drinken. Lisa gaat dan richting het weeshuis en ik zet mijn laatste foto's als back-up op haar computer. Binnen no time is ze terug en het eerste wat ze zegt is: 'Zeg maar niks.' Arme Lies, het weeshuis werkt niet erg mee. Komt ze daar aan, zijn de kinderen er weer eens niet. Na een rustig vervolg van de middag rijden we opnieuw terug naar Sanur. Al op tijd dit keer, aangezien ik 's avonds naar Jakarta vlieg. We eten weer bij ons favoriete restaurantje. Een heerlijke kipsate dit keer. Die pindasaus lijkt verdacht veel op de zelfgemaakte van mama. Ik geniet er dus van. Sowieso heb ik het 'kunnen genieten' weer helemaal teruggevonden en dat voelt goed. Na het eten pak ik mijn laatste spullen in en dan is daar mijn taxi, een kwartier te vroeg. Ik geef Lies een dikke knuffel, we wensen elkaar veel plezier en we spreken af dat we terug in Nederland samen uit eten gaan. Ik heb het weer hartstikke gezellig bij haar gehad. Leuk dat we elkaar eigenlijk amper kenden en dat het dan zo leuk uitpakt. Bedankt voor je gastvrijheid en de fijne dagen! De taxi rijdt weer rondjes en ik word daar niet goed van. 'Could you please go straight to the airport? You are just driving around right now.' Wauw. Ik ben trots op mezelf. Normaal durf ik dit soort dingen echt niet te zeggen. Maar het gebeurt me hier gewoon echt te vaak. Ze belazeren je hier waar je bij staat. Gelukkig heb ik ook lieve Indonesische mensen leren kennen: Eva, Ayumas, Comink. Ik weet dus dat het kan. Het vliegveld ziet er heel anders uit dan een paar weken geleden, ze zijn aan het verbouwen. En dat doen ze dan verdomde snel. In Nederland doen ze al maanden over het bouwen van een rotonde. Het wachten op het vliegveld van Bali is een eitje. Straks moet ik 12 uur wachten op het vliegveld van Jakarta. Ik kijk er naar uit... Op het vliegveld van Bali starten Lisa en ik alvast een goedkope sms-sessie en nu zit ik dus in het vliegtuig en heb ik net de heftigste turbulentie uit mijn leven meegemaakt.
woensdag 9 januari 2012, vliegveld Jakarta
Het schiet al op. Het is nu 8.00 uur en mijn vliegtuig vertrekt om 11.30 uur. Het wachten is me meegevallen. Af en toe viel ik ook even in slaap, dus dat scheelt misschien. Als ik 's ochtends wakker word, ontdek ik dat mijn linker ringvinger enorm is opgezwollen. Mijn ring zit er strak omheen. Ik probeer 'm er met water en zeep af te krijgen, maar het lukt met geen mogelijkheid. Ik zie het al voor me dat ik naar de EHBO moet om 'm daar door te laten knippen. Een kwartier lang houd ik mijn hand omhoog en beweeg ik mijn vingers. Dan krijg ik 'm eindelijk met veel moeite van mijn vinger af. Ik heb in ieder geval weer wat tijdsbesteding. Nu maar eens op zoek naar de incheckbalies.
woensdag 9 januari 2012, Kuala Lumpur
Op tijd vertrekken schijnt moeilijk te zijn in Azie, maar aangezien ik verder nog niet gewacht heb, mag ik niet klagen. In het vliegtuig vindt een van de steward het nogal gezellig dat ik er ben. Voordat hij de veiligheidsinstructie naast me start, vraagt hij of ik misschien met hem wil ruilen. Met mijn stomme kop zeg ik natuurlijk: 'No thanks!' Hoe grappig was het geweest als ik het echt had mogen doen?! Een gemiste kans. Dit is alweer de elfde vlucht van mijn reis, dus ik kan nu dromen hoe ik mijn veiligheidsriem om moet doen (dat kan iedere debiel) en hoe de zuurstofmaskers uit het plafond komen floepen. Eerst jezelf helpen, dan anderen. Even later is het tijd voor het eten en drinken. Ik schud mijn hoofd en zeg: 'No thank you.' Wat ben ik toch goed opgevoed. Hij loopt niet door, maar vraagt waar ik vandaan kom. 'Belanda', is mijn antwoord, want ja, ik kan al wat woordjes in Bahasa Indonesia. Dat ik uit Nederland kom, dacht hij natuurlijk al, hij kon het aan mijn gezicht zien. Hij zegt dat hij nu begrijpt waarom ik niets wil. Dat begrijp ik alleen niet. Omdat ik Nederlands en dus gierig ben? Als hij dat denkt, moet hij even een blik werpen in mijn overvolle backpack: souvenirs in overvloed. 'I will give you water. Do you have water? I will get it for you.' Hij komt terug met een bekertje met water en een bekertje thee met suiker. Mierzoet. Bah. Ik neem met opgetrokken neus een paar flinke slokken, maar eigenlijk durf ik het niet zo goed op te drinken. Ik moet de hele vlucht al aan drugs en de doodstraf daarop denken. Het zou zo erg zijn als iemand je iets flikt terwijl je enorm onschuldig bent. Het zou ook zomaar in zo'n drankje kunnen zitten. Ik drink het niet op en geef het terug aan een andere steward.
LES 62: JE KUNT OOK TE VEEL GTST IN JE LEVEN KIJKEN.
Uiteindelijk kom ik helemaal veilig aan en krijg ik weer een nieuwe stempel in mijn paspoort. Op naar de taxi. Dat voel me enorm tegen. Ik betaal ongeveer 10 euro en al snel kom ik erachter dat het iets Aziatisch is dat taxichauffeurs de weg niet weten. Zelfs als we de straatnaam zien, rijdt hij verschillende keren een heel andere kant op. Hij rijdt als een idioot, het is bloedheet en ik word er misselijk van. En chagrijnig. Uiteindelijk verzoek ik hem (niet meer op vriendelijke toon) om terug te rijden naar die verdomde straat. Eindelijk bij het hostel aangekomen, word ik warm welkom geheten door de eigenaresse. Ze biedt me meteen wat water aan en vertelt me het een en ander over Maleisie. Dat kan nooit kwaad, want ik kom hier natuurlijk nog terug. 's Avonds eet ik in een restaurantje dapper mijn bestelde 'mie ayam goreng'. Jullie zouden me moeten zien. Nu ga ik nog even een reisboekje over Maleisie doorbladeren en dan lekker slapen. Morgen vroeg op om Maaike en Femke te verwelkomen. Woehoe!
donderdag 10 januari 2012, Kuala Lumpur
Vandaag is het dan zo ver. Maaike en Femke! De nacht was op zich prima; alles is prima na een nacht op het vliegveld. Ik pas maar net in het bedje en in plaats van het kussen hadden ze me net zo goed een baksteen kunnen geven. Maar ik slaap dus prima. Dan brengt de eigenaresse me naar de trein en die brengt me naar het vliegveld. Nog geen euro. Dat had ik op de heenweg moeten weten. Ik ben weer veel te vroeg, maar daardoor heb ik nog tijd om een welkomsbordje te schrijven: 'Mijn lieve nichten'. Voor het geval ze me niet meer herkennen. Als ik blauwe vrouwen zie lopen, weet ik dat ze er zijn (KLM). Ik voel me helemaal blij als ik ze zie. Ik krijg twee dikke knuffels van mama en een lief kaartje van mama en Koen. Op naar ons hotel. Laat de 's' in het midden maar weg de komende twee weken, want dit wordt een tijd van luxe! Maaike en Femke slapen liever niet hostels vanwege het mogelijke ongedierte en dat vind ik natuurlijk ontzettend vervelend (ahum). Dan zou je denken: heb je daar nog geld genoeg voor? Nee, da heb ik inderdaad niet. Ik was van plan om heel ongezellig steeds een hoStel in de buurt te zoeken, maar dat werd me min of meer verboden. Nu mag ik voor een backpackersprijs meegenieten van de luxe. Ontzettend lief en echt een feestje dus. En het feest kan niet op, want ze hebben ook nog pepernoten, drop en stroopwafels mee. Natuurlijk ben ik ook gewoon heel blij dat ZIJ er zijn. We lopen naar hotel Sama-sama (betekent 'graag gedaan') om te kijken of ze nog een plekje voor ons hebben. Het hotel bevindt zich op het vliegveld en schijnt geweldig te zijn. Als we binnen komen lopen, hap ik even naar adem. Ik wist niet meer dat dit soort dingen bestonden. Ik vraag me af of ik wel naar binnen mag. Ik ben niet op en top schoon te noemen en ik draag een boomstam op mijn rug. Ja, mijn megabackpack wordt tegenwoordig 'boomstam' genoemd. Bedankt, M&F. De receptiemeneer probeer ons een businesskamer aan te smeren, maar die is wel erg duur. We mogen na 12.00 uur terugkomen en dan zijn er ook weer 'gewone kamers', die er in mijn ogen uitzien als businesskamers. Wauw, ik spring een gat in de lucht als we uren later de kamer in komen. Waar ik het meest blij mee ben, is de onwijs schone, blinkende badkamer en de douche met een grote douchekop. Wat een genot. In de tussentijd hebben we bij de MC Donalds ontbeten en de massagestoelen gebruikt. En natuurlijk gekletst. Ik heb in tijden niet zo veel gepraat op een dag. 's Middags liggen we in het zonnetje bij het zwembad, waar we lekker patatjes eten en waar ik mijn duurste milkshake ooit (6 euro) drink. We relaxen wat op onze kamer en aan het eind van de middag gaan we het warme bubbelbad nog even in. Genot. Nadat we alle drie heel fijn gedoucht hebben, bestellen we pasta en kijken we tv. Daarna begin ik nog met het kijken van een film. De meiden vallen al heel snel in slaap, wat logisch is na 32 uur. Op een gegeven moment ben ik ook wel erg moe en kijk ik de film niet af. Morgen weer zeer vroeg uit bed.
Veel liefs en de foto's volgen weer!
-
11 Januari 2013 - 10:22
Lisa:
Wat leuk om onze dagen zo terug te lezen! Was indd super gezellig. Met je nichten klinkt ook helemaal top. Geniet ervan! Hier lijkt de regen even op 'vakantie' te zijn. Dikke kus x -
11 Januari 2013 - 10:30
Annemiek:
Lieve Cindy,
Gezellig weer hoor je verslag. Ik proef eruit dat je weer goed in je vel zit en dat doet me goed. Bij Lisa was het dus erg gezellig, superleuk. En nu met Femke en Maaike heel leuke weken tegemoet, dat wordt weer ouderwets genieten dus. In weelde wel te verstaan, want die mooie luxe hotels dat is natuurlijk fantastisch na alle hostels, al heb ik de indruk dat die nou ook niet verkeerd waren, sommige wel en andere weer niet zo, maar door elkaar genomen viel dat wel mee toch? En straks (moet je nog maar even niet aan denken , want ze zijn er nog maar net) nemen Maaike en Femke een hoop ballast van je mee naar Nederland, dat is heerlijk natuurlijk. Nou meiden, heerlijke, fantastische, gezellige weken samen, geniet er volop van!!! Cindy, doe je de groetjes van ons aan Maaike en Femke? Komt helemaal goed denk ik. Tot schrijvens. Liefs en een dikke kus voor jullie alledrie. -
11 Januari 2013 - 10:32
Brigitta:
Hoi Cindy!
De eerst reactie op jouw berichtje vandaag! Wat ben ik toch trots! ;P
Het is heel mooi om te lezen, dat je weer volop kunt genieten. Het is altijd zo jammer, als je schrijft, dat je het zo moeilijk hebt en wij kunnen van deze kant niets doen! Maar gelukkig - de moeilijke tijden zijn over! Ik kan mij goed voorstellen, dat je nu van de luxe heerlijk kunt genieten. En vooral van de gezellige visite!! Heerlijk! Gelukkig kan je een paar spullen met hun mee sturen naar Nederland. Ik vroeg mij al af, wat er allemaal in jouw rugzak - sorry - boomstam passt! ;)
Als ik lees, dat jij lekker in het zonnetje ligt bij te kleuren en ik kijk uit het raam, wil ik mij het liefst even naar jou toe "beamen". Hier is het grijs, koud en wij verwachten vanaf het weekeinde weer sneeuw! Maar ja, ik heb tenminste geen muggebulten..... :)
Ik ben ook helemaal trots op je, dat je Engels inmiddels zo goed is! Het is gewoon de beste mogelijkheid om een taal te leren / perfecitoneren. Als je gedwongen bent in die taal te kommuniceren gaat het naar een tijdje vanzelf! Dus lieve Cindy, jullie zijn altijd van harte welkom om bij mij je Duits weer op te krikken. Het was de laaste keer ook zooooooooooooooo gezellig!
Lieve Cindy, geniet lekker van je visite en ik verheug me al op je volgende bericht!
Dikke knuffel
Brigitta -
11 Januari 2013 - 10:36
Danny P:
Hi, Het leest weer kekker snel weg en grappig ook. Met je Bahasa Indonesia ! Ha, kabar baik zeg! En nu Maleisie! verken maar alvast voor mij/ons want zoals je weet hebben we ook plannen daarvoor. En goed te lezen dat je nu ook eens voor jezelf op kunt komen! Keep on going! Enjoy verder! Grtz, DP -
11 Januari 2013 - 10:59
Iris:
Hee lieve cin!
Fijn om te lezen dat je nichten nu bij je zijn, gezellig hoor!
Ik snap absoluut je geklaag over die muggen, verschrikkelijke rot beesten dat het zijn.
Geniet de komende tijd maar lekker van de luxe in het HOTEL! Dat heb je verdiend!!
Dikke kus xxxxxxxxxxxxxxx -
11 Januari 2013 - 11:22
Patricia:
Hooi Cin!
Wat een leuke verhalen iedere keer, gaaf en vaak ook nog eens heel grappig :P
Nog heel veel plezier en volgens mij kom je over een paar maanden echt als een compleet ander en wijzer mens terug in NL!
xx Patricia -
11 Januari 2013 - 12:40
Koen:
Goed om te lezen dat je het nu al zo naar je zin hebt met de meiden. Je moest ook een dikke knuffel van mij krijgen maar ik kon deze niet meegeven! Veel plezier deze weken!!!
Dikke kus van je broer! X -
11 Januari 2013 - 13:24
Natascha:
hallo Cindy,
wat een mooi en leuk verslag weer zeg!!!
het is inderdaad goed om te lezen dat je weer VOLOP geniet!!!!
en wat goed dat maaike en femke nu gezellig bij je op "visite" zijn hahaha...
geniet van deze gezellige tijd met z'n 3e en op naar de volgende avonturen...
veel plezier!!!! groetjes,natas.
-
11 Januari 2013 - 15:35
Maaike En Femke:
Wat keken we ernaar uit om naar je toe te komen en nu zijn we er en gaan we lekker genieten! Zo leuk dat welkomsbriefje haha. Morgen gaan we een mooie wandeling maken door de Ngarai Sianok Canyon, zal wel erg mooi zijn :-) Nu nog maar wat van die "lekkere" "kaas" chips naar binnen werken mmmm
Liefs Maaike en Femke -
11 Januari 2013 - 18:13
Papa:
Lieve Cindy,
Ik begin maar niet meer met zeggen hoe geweldig leuk en fijn het was je verslag te lezen, dat wordt ook maar vervelend, toch? TOP!
Over je Nederlands hoef je niet in te zitten, je hebt denk ik al regelmatig in de reacties van je volgers kunnen lezen hoe ze genieten van je verhalende en beeldende schrijfstijl! Die paar tik - foutjes vergeeft iedereen je wel, hoor 'juf'' ...
Je hebt je toch wel flink kunnen uitleven in één van je hobbies: Souvenirs jagen!
Ik begreep eerst de titel van dit verslag even niet, maar nu... BOOMSTAM, geniaal gevonden, hahaha!
Aan een aantal van je andere hobbies heb je ook flink kunnen overgeven: en eten..... (van wie heb je dat...?), uitslapen (Heb je zeker weten niet van mij!).
Gelukkig is het leven daar lkeer goedkoop, dat trekt je budget na Australie en Nieuw - Zeeland weer een beetje recht, he.
Tja, en dan die full - bodymassage.. dat willen we allemaal wel!!! Zit je ons hier een beetje jaloers te maken! Lekker,he...
En dan je onovertroffen 'lessen' die je tussen de regels door aan ons meegeeft! We leren veel van je, hier! Maar over de muggen: Daar maak je wel een olifant van zeg! Je weet dat elk dier met een bedoeling geschapen is, al is die niet van elk beest even duidelijk. Dat ze jou zo lekker vinden, moet je maar als een compliment opvattten.
GENIETEN is het toverwoord van je reis. De mindere momenten zijn er om je een tegenwicht voor al het moois te geven: Je beseft dan dubbel hoe mooi de belevenissen zijn die je ervaart.
En de turbulentie tijdens je laatste vlucht: Vliegen is als het leven zelf: Veel wachten, niet elke vlucht gaat even gladjes,maar brengt je altijd ergens en veel onderweg zijn is allleen maar mooi. Achteraf ging het dan toch sneller dan je dacht.
In les 62 doe je een prima ontdekking: GTST is niet het echte leven! Vandaar dat ik er nooit graag naar gekeken heb.
Zoals assertief als je je nu in een taxi durft te gedragen! Je maakt vorderingen, goed hé!
Wat heerlijk ook voor je dat Maaike en Femke er nu zijn!!!! Wat zullen jullie genieten van elkaars gezelschap en jij vooral van de luxe waarin je je nu 3 weken kunt baden! Het is je gegund, lieverd X
Ik heb werkelijk even geschuddebuikt toen ik de titel door had: In gedachten zie ik dan een plaatje van mijn bezwete dochter met die enorme boomstam op haar rug, hahaha!!!! Als de tweeling weer vertekt ben je lekker veel reis - ballast kwijt, bedankt vast, meiden! Genieten jullie nu eerst maar even van de luxe van het hotel en van elkaar, zoiets levert je onvergetelijke herinneringen op.
Heel veel plezier samen!!!!!! Groet en kus, papa Ad -
11 Januari 2013 - 21:22
Nancy Nieuwenhuis:
Hoi Cindy,
Ik moet je even laten weten dat ik nu helemaal "bij" ben. Superleuk om je te volgen. Gelukkig bestaat je reis uit stukken meer ups dan downs. Het genieten gaat je goed af. Veel plezier in Maleisië en geniet van de luxe waarin je momenteel baadt.
Groetjes van Nancy -
11 Januari 2013 - 22:50
Mama:
Lieverd, ik heb je net een kaart geschreven dus ik hou het kort, want anders val ik in herhalingen.
Het is weer heerlijk om te lezen dat je weer aan het genieten bent!!!
Daar wordt ik ook gelukkig van hihi!
Geniet maar lekker verder met elkaar van Sumatra, ik ben al weer benieuwd naar je volgende verhalen!!
Hele dikke vette knus van mij en geef Maaike en Femke maar weer een "big hug back!!" XXX
-
12 Januari 2013 - 16:05
Roxy:
Lieve Cindy, wat vond ik het fijn je even gesproken te hebben :) Het genieten is weer helemaal terug ("I'll be back!") en daar ben ik heel blij om! Je gaat weer een paar toffe weken tegemoet, samen met je nichten. Weer hard gelachen om je verslag. Blauwe vrouwen? Als in .. smurfen? dronken? Oh, stewardessen van de KLM. Blauwe pakjes dus XD Duurde even, ik vond het grappig.
Ook de fotoalbums weer bekeken; en OH MIJN GOD!! Die bromovulkaan, echt adembenemend!! En mooie tempels, prachtige kleuren in winkeltjes. Jij ziet er ook weer stralend uit, helemaal happy, prachtig om te zien.
Eén essentieel detail ben je vergeten: welke DVD's heb je gekocht..?
Liefs, Roxy -
12 Januari 2013 - 19:37
Mariëlle:
He die Cindy,
zaterdagavond.. een prima avond om jouw verslag te lezen. Leuk om te zien dat je al zoveel reacties hebt gekregen van je 'volgers'!
Haha, ik wil als juf toch even kwijt dat ik je tik,- en spelfouten mee vind vallen hoor... Ik heb nog nergens een d/dt fout ontdekt, en dat wil toch wel wat zeggen. Kan mij voorstellen dat je tijdens het typen van zulke verhalen wel eens een andere toets aanslaat, op een toetsenbord wat je niet gewend bent. Het is je vergeven! (zo, ben ik dat ook weer kwijt!)
Super om te lezen dat je je weer wat beter voelt en het genieten weer helemaal terug hebt! Uit je verhalen blijkt dat je een leuke tijd hebt gehad met Lisa. En nu met Femke en Maaike moet dat ook goed komen! Wat lekker dat je nu wat meer luxe hebt.
En die muggenbulten? Niet voor te stellen: inmiddels vriest het bij ons ('s nachts en overdag..)...
Veel plezier!
Liefs, Mariëlle -
13 Januari 2013 - 11:44
Greet En Dick:
Hoi Cindy, Maaike en Femke
Geweldig he Cindy om tijdelijk in zo,n luxe te leven, geniet ervan. Wat heb je alles weer beeldend geschreven. Goed om te lezen dat je het weer ziet zitten. Ik heb veel bewondering voor je dat je dit allemaal in je eentje hebt gedaan. Voorlopig heb je nu gezelschap en daarna is het te overzien. Wat die muggenbulten betreft verkopen ze daar geen off? Maaike en Femke weten wel wat ik bedoel. Vooral tegen de schemering zijn die krengen op z'n ergst. We weten er alles van je hoort en ziet ze bijna niet maar voor je het weet hebben ze je weer te pakken.
Lieve meiden geniet van en met elkaar xxx Dick Greet, pap en mam -
17 Januari 2013 - 18:25
Tante Gré:
Ik reageer wel een beetje laat deze keer.Ach, je moet zo maar denken, beter wel dan niet. Je geniet dus volop en nu Femke en Maaike er zijn zal dat wel even anders worden. Nu in een goed hotel ,zonder beestjes, en plezier hebben. Wij hebben nu ,n ipad. wat geweldig zo.n ding. Je kan er mee , ik weet niet hoe of je dat tikken moet dus ik zet het er zo neer zoals je het uit spreekt, feestymen. Stom hé dat ik dat niet weet. Maar goed jullie begrijpen wel wat of ik bedoel. Nou, veel plezier verder en heelveel genieten. Tot het volgende verhaal en vele groetjes van hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
