Wat een wild leven!
Blijf op de hoogte en volg Cindy
07 November 2012 | Australië, Adelaide
Lieve allemaal,
Dit is alweer snel, een nieuw verslag, maar dat komt omdat ik al weer veel heb geschreven en omdat ik vanaf morgen een 10-daagse trip door de outback zal maken. Dat betekent: geen internet, geen bereik op mijn telefoon, niks. Dus mijn volgende verslag duurt dan weer even.
zaterdag 3 november 2012, Adelaide
Nou, het viel mee hoor, met mijn snotneus. Ik ben vandaag precies negen weken weg en ik moet zeggen: de tijd vliegt. Vandaag moeten we de camper inleveren in Adelaide. Nadat ik me heb aangekleed en mijn spullen bij elkaar heb gezocht, rijden we de laatste 76 kilometer in de camper. Tot aan Adelaide worden er geen woorden gewisseld. Niet heel erg, want ik ben moet, dus het is wel even lekker rustig. We leveren de camper helemaal schoon in; we hebben 'm vanochtend nog gewassen en uitgezogen. Alles prima in orde. Daar loop ik dan weer met mijn steeds zwaarder wordende backpack (ik kijk uit naar de komst van Maaike en Femke, die wat spullen mee naar Nederland kunnen nemen). Ik heb me goed voorbereid, dus ik loop in een keer naar mijn hostel. Het voelt goed. Adelaide voelt goed, de zon voelt zeer aangenaam en het voelt als een opluchting om weer alleen te zijn. Hoewel ik me de afgelopen week echt wel vermaakt heb hoor. Ik kom aan in mijn hostel en ook dat ik dik voor elkaar. Het is schoon, rustig en gezellig. Zo hebben ze bijvoorbeeld een terras (overdekt) waar je lekker buiten kunt eten. En ik vind er ook een fijne plek om te schrijven. De kamer is netjes, mijn bedje is heerlijk opgemaakt en ik kan er ook nog eens voor kiezen om in het onderste bed te liggen. Ik heb inmiddels ondervonden dat het bovenste bed van een stapelbed niet handig is. Dan moet je zo klimmen. Om 13.30 uur heb ik met Esther nog even afgesproken in de bibliotheek, om foto's uit te wisselen. Ik tik daar nog 'even' mijn verslag (zo'n lange heb ik nog nooit geplaatst) en ik regel nog het een en ander voor de ING. Wat een gedoe. Nu moet ik mama machtigen over mijn rekening. Het kan dus nog even duren allemaal. Op mijn terugweg naar het hostel loop ik langs de supermarkt. Ik heb enorm veel zin in een gezonde maaltijd. Helaas gaat de supermarkt net dicht, ik mag er niet meer in. Dan maar noedels. Morgen weer een dag.
zondag 4 november 2012, Adelaide
Ik heb gisteren nog even gezellig gekletst met de drie andere meiden op mijn kamer. Twee uit Canada, een uit Duitsland. Ze vragen of ik 's avonds mee de stad in ga, maar het lijkt me verstandig om eens lekker een nacht goed te slapen. Ik heb wat in te halen. Daarnaast bespaar ik zo weer wat geld. Ik kruip mijn bed in en al snel lig ik heerlijk te doezelen. Als ik bijna slaap, wordt mijn rust verstoord. Mug. Wat is dat toch altijd met muggen? Echt krengen zijn het. Lig je net lekker, zoemt er een bij je oor. Doe je het licht aan, dan zijn ze nergens te vinden. Echt hoor: prik me gerust lek, dat doen je vrienden ook. Maar laat me SLAPEN! Niet dat geluid. Alsjeblieft. Ik heb geen zin in de hele nacht muggenjacht, dus ik pak mijn deet, spuit het op en ga weer liggen. Zzz... Laatste redmiddel: oordoppen. Het duurt nu natuurlijk een stuk langer voor ik weer lekker lig. Toch geniet ik van de ruimte. Even geen mummiegevangenis. Ik ben al vroeg wakker door mijn loopneus. Om 7.00 uur ga ik eruit en een half uurtje later bel ik even met mijn lieve broertje. Daarna ontbijt ik op mijn gemak en voor het douchen neem ik pas echt de tijd. Het lijkt wel of iedereen nog op bed ligt, zo stil is het. Dan was en droog ik mijn kleren en maak ik me klaar om de stad in te gaan. Ik begin bij de bieb, om de laatste lading foto's bij mijn verslag te zetten. Na de bieb ga ik nog even in het zonnetje zitten, maar die wordt na een tijdje toch wel erg warm. Ik loop nog wat door de stad en ik doe boodschappen voor vanavond. Eindelijk een gezonde maaltijd: sperziebonen, worteltjes en gehakt. Smullen geblazen! 's Middags ga ik bij het hostel in de schaduw zitten en ik reserveer nog wat hostels. Binnen klets ik nog even met twee Nederlandse jongens en ik bel nog even met papa. Vandaag op tijd naar bed, want morgen moet ik al om 6.10 uur klaarstaan voor Kangaroo Island. Ik ben beniewd!
maandag 5 november 2012, Hanson Bay
LES 31: VERWACHT NIET DAT JE GOED ZULT SLAPEN ALS JE MAAR EEN PAAR UUR TE SLAPEN HEBT.
Ik zet mijn wekker om 5.00 uur en ik ben van plan om rond 21.00 uur in slaap te vallen. Not that easy. Eerst klets ik nog even gezellig met de twee Canadeze meisjes. Het blijkt dat zij ook van musical/theater houden. Er is meteen een klik en genoeg gespreksstof. Ook wel grappig: er zijn gisteren twee nieuwe meisjes bij ons op de kamer gekomen. Toevallig de twee Duitse meisjes waarbij ik in Melbourne ook op een kamer lag. Maargoed, dat was gisteren. Na een slechte nacht slapen, gaat dus de wekker en net op dat moment lig ik natuurlijk heerlijk. Eindelijk heb ik het niet meer zo heet. Ik zweette me rot vannacht. Maar dit is het reisleven, het hoort erbij. Ik probeer zo zacht mogelijk te doen. Ik ga even douchen om wakker te worden en om 6.00 uur zit ik klaar om opgepikt te worden. Nog tien minuten. Dan heb ik mooi nog even de tijd om mijn lenzen in te doen.
LES 32: PROBEER JE LENZEN NOOIT BUITEN IN TE DOEN. EN AL HELEMAAL NIET ALS JE VAN TEVOREN AL VERMOEDT DAT HET VERKEERD ZOU KUNNEN UITPAKKEN, OMDAT HET WAAIT. EN ZEKER NIET ALS JE OP DEZELFDE MANIER IN NIEUW-ZEELAND OOK AL EEN LENS BENT KWIJTGERAAKT. IETS MET EEN EZEL EN EEN STEEN?
Als ik word opgepikt, leg ik gauw uit hoe dom ik ben geweest. Ik mag gelukkig nog even naar mijn kamer rennen voor een nieuwe lens. No worries. Tijd om te gaan. Ik merk al snel dat ik me niet zo lekker voel vandaag. Ik heb het steeds bloedheet en voel me wat licht in mijn hoofd. Misschien komt het ook wel gewoon omdat het al lang geleden is dat ik een nacht goed sliep. We rijden in twee uur van Adelaide naar Cape Jervis. Kan ik mooi nog even mijn ogen sluiten. Om 9.00 uur vertrekt de boot. Het waait vandaag erg hard, dus voor de zekerheid neem ik weer wat tabletjes. Op de boot komen er toevallig twee Nederlanders naast me zitten. Dat is wel even leuk, want tot nu toe wordt er binnen onze kleine groep (7 mensen + de gids) weinig gesproken. Ik moet zeggen dat ik de wiebelende boot vandaag niet zo goed kan hebben. Ik begin me misselijk te voelen en het geluid van kotsende mensen helpt niet echt mee. Wij Nederlanders zitten dan ook met onze vingers in de oren. Ik ben blij dat ik de boot af mag. Dan neemt onze gids, Amber, ons mee naar de eerste stop van vandaag. Prospect Hill. Een lookout point over het eiland. We moeten er wel even voor klimmen. Na het uitzicht moeten we een stukje rijden. Lunchtijd! Met z'n allen bereiden we de lunch voor: groenten snijden, brood snijden, barbecue aan, bacon bakken. Het eten gaat iets lastiger, want er zijn enorm veel vliegen. En die vinden het grappig om ongeveer IN je oren te zitten, op je lippen en op je neus. Of op je broodje natuurlijk. Dus je moet oppassen dat je geen vliegen eet. En dan al dat gezoem... Ik ben werkelijk constant vliegen aan het wegslaan, mijn armen lijken net ruitenwissers. Erg irritant. En ik ben echt niet de enige die er last van heeft. Na de lunch regelen we gezamenlijk de afwas en gaan we door naar Seal Bay. GE-WEL-DIG. We spotten daar zeeleeuwen, ik gok zo'n zestig, op een prachtig strand. Supergrote mannetjes, lichtgekleurde vrouwtjes en ontzettend schattige kleintjes. Ze liggen te luieren (hoewel, eigenlijk rusten ze uit van het zwemmen en vissen en oppassen voor haaien) of ze surfen op de golven. Het water is helder genoeg om ze te zien zwemmen. Na de wandeling over het strand begint het te rommelen. Onweer... We rijden nog even naar een plek waar we koala's kunnen spotten. We zien er een en dan begint het hard te regenen. We gaan naar het schattige huisje waar we zullen overnachten en daar blijven we de hele middag. Het blijft namelijk flink onweren en regenen. We kletsen wat, inmiddels komt iedereen wat meer los. De groep bestaat uit drie Duitse meisjes: Nina, Diana en Melanie, een meisje uit Hong Kong: Javy, een meisje uit Taiwan: Hoho (doet me denken aan de kerstman en aan een zangoefening van Lodie) en een Zwitserse jongen: Adrian. Na het eten (heerlijke noedels met groenten en kip) gaan we nog even naar buiten. Het is weer droog en rustig. We spotten nog een koala en zo'n tien kangoeroes en walibi's. Mijn hart smelt als ik een mama-kangoeroe met tiener en baby zie langshoppen. Ik ga nu mijn bed maar eens in. We hebben de hele dag al geen elektriciteit, dus het is in ieder geval lekker donker. Morgen staan we rond 6.00 uur op en hebben we een vol programma, omdat we vandaag wat moesten overslaan. Natuurlijk vanwege de regen, maar ook vanwege de bliksem die heeft gezorgd voor wat kleine bosbranden op het eiland. Hopelijk kunnen we morgen wel het national park in, waar vandaag dus brand was. We gaan het zien. Ik voel me trouwens al beter, hoewel mijn lichaam vol gassen zit en dat komt er van boven en onder uit. Als ik een boer laat, voelt het alsof ik liters koolzuurhoudende drank heb gedronken. Terwijl jullie weten dat ik geen prik lust. Komt wel weer goed. No worries.
dinsdag 6 november 2012, Adelaide
Ik heb werkelijk heerlijk geslapen. Ik was even vergeten hoe ontzettend fijn dat kan zijn. Ik baal dan ook behoorlijk als om 5.45 uur de wekker gaat. Beetje jammer. Ik lig samen met Nina op een kamer en we hebben afgesproken dat ik als eerste zou gaan douchen. Ik probeer het licht aan te doen, maar helaas: nog steeds geen elektriciteit. Ik bedenk dat we dan vast ook geen warm water hebben, dat hadden we gisteren namelijk ook niet. Even twijfel ik of ik dan maar mijn bed zal inkruipen. Gewoon nog even doezelen. Toch probeer ik het warme water even en dat blijkt dus wel te werken. Ik vind het bijna jammer (dat bed leek me wel wat), maar toch spring ik eronder. Best knus zo, met een zaklamp. Na het ontbijt vertrekken we eerst nog even richting de koala's. In het daglicht kun je toch wat mooiere foto's maken. Ik begin er duidelijk oog voor te krijgen, want ik spot ze een voor een. Soms hoor je ze al in de verte. Ik wist ook niet dat ze geluid maken, maar dat doen ze zeker. En hard ook. Het schijnt dat ze dan willen paren. Dat kan ik me moeilijk voorstellen, want het geluid klinkt totaal niet aantrekkelijk of sexy. Een varken komt het meeste in de buurt. Na de koala's is het tijd voor de 'Remarkable Rocks'. Hoewel, voor mij is het hoog tijd voor een wc. Vanochtend had ik al last van krampen en of je het wil weten of niet: de eerste dunne poep is een feit. Als we op de apart gevormde rotsen lopen, houd ik het niet langer. Enorme buikpijn. En laat het nu net zo zijn dat je nog een pokkenstuk moet lopen naar de wc. Ik loop dan ook zo hard als ik kan, zonder te rennen, want dat ziet er ook zo verdacht uit. Niet iedereen hoeft te weten dat ik moet schijten als een olifant. Gelukkig haal ik mijn poepbestemming op tijd. Het kan maar opluchten. Een heel tijdje later kom ik terug bij de rotsen en het is duidelijk dat de groep op me wacht. Groepsfoto! Ergens in 'Flinders Chase National Park' worden we gedropt. Heeft helaas niets te maken met zwarte snoepjes, maar met een wandeling. Amber laat ons achter en wij lopen richting de vuurtoren, waar ze op ons staat te wachten. De instructie die we krijgen is vooral: pas op waar je loopt. Er zijn hier namelijk zwarte tijgerslangen. Klinkt eng, is het ook. Ze zijn namelijk behoorlijk giftig. Ik denk aan tante Dobrila. Die zou niet eens beginnen aan deze route. We komen geen slangen tegen, wel iets anders. Als ik even voorop loop, stop ik abrupt. 'Ieh!' Die is best groot! Het schijnt een goanna te zijn. Google maar. Bij de vuurtoren aangekomen, rijden we nog een stukje met de bus naar 'Admirals Arch'. Zeehonden spotten. Het is weer geweldig. Soms moet ik hardop lachen om deze grappige beesten. Ze zijn een stuk actiever, kleiner en donkerder dan de zeeleeuwen van gisteren. De omgeving is overigens ook prachtig. De tranen springen in mijn ogen. Even een klein besef van wat ik aan het doen ben. Dan is het tijd voor de lunch. We stemmen 's ochtend al of we zullen hiken of kajakken. Ik heb niet zo'n zin om te peddelen, dus ik ging voor het eerste. Maar de meerderheid koos het laatste, dus dat doen we na de lunch. Op een rivier dit keer. Klein probleem: we moeten de bootjes van de schuur naarr de rivier dragen. En daar moeten we nog best lang voor lopen. En die 'bootjes' zijn ZWAAR. Dat doet heel veel pijn aan je vingers. Ik zeur niet, iedereen had er last van. En dan die vliegen!!! Ze zijn letterlijk niet weg te slaan en ze houden er echt van om IN je oren en IN je mond te zitten. Zo veel ruimte in Australie. Ga lekker ergens anders vliegen, zou ik zeggen. Tijdens het wandelen naar de vuurtoren was het ook al zo'n feest. We hadden allemaal gemiddel 25 vliegen op onze rug zitten. Maargoed, het kajakken. Ik ga met Nina in een bootje en dat is geen succes. Niet door Nina, maar door het bootje. Als de rest al bij het strand is aangekomen, zijn wij druk bezig met proberen vooruit te komen. De wind brengt ons van de ene kant van de rivier naar de andere en sturen lukt niet. Geweldig. Ik ben intussen al aardig nat, maar dat merk ik niet eens echt, omdat ik vooral bezig ben met rotsen ontwijken. Ik vergeet dit alles als ik bij 'Vivonne Bay' aankom. Uitgeroepen tot een van de beste stranden ter wereld. Terecht. Wit zand, een helderblauwe zee. En we zijn de enigen op dat moment. Ik ga in het zand zitten en laat mijn gedachten dwalen. Heel even voel ik een licht 'ik-zou-best-naar-huis-willen-gevoel', maar gelukkig neemt de wind dat al gauw weer met zich mee. Ik baal een beetje dat mijn camera nog in de bus ligt. Het leek me verstandig om die niet mee te nemen (iets met een verzopen accu). Nina en ik kajakken terug in een ander bootje en dat gaat veel beter. Alleen heeft dit bootje gaten in het zitvlak.
LES 33: EEN AFRITSBROEK IS DE BESTE UITVINDING OOIT. HET IS HEMELS. OKE, HET IS NIET AANTREKKELIJK, MAAR HET DROOGT ZEER SNEL EN JE HEBT EIGENLIJK DRIE BROEKEN IN EEN.
We zijn snel met peddelen, dus er is nog tijd om mijn camera te pakken en terug te rennen naar het strand. Dan de laatste activiteit: sandboarden. God, dat wordt nog wat... Inderdaad. Om mijn geval uiteraard. Mijn board glijdt namelijk niet naar beneden. De rest glijdt in volle vaart en ik hop onhandig op mijn board om 'm in beweging te krijgen. Met geen mogelijkheid. Dan probeer ik een ander board. VROEM! Daar ga ik. Het ligt dus gelukkig niet aan mijn gewicht. Ik ben hier echt niet voor gemaakt, dat had ik je van tevoren al kunnen vertellen. Halverwege val ik er dan ook af. Nog net geen zandhappen. Maar: ik heb het geprobeerd. Tijd om te gaan. De terugweg op de boot is stukken beter dan de heenweg. Ik heb twee geweldige dagen gehad. En wat een wild leven (lees: wildlife)! In twee dagen spot ik ongeveer: twee dolfijnen, twintig kangoeroes, tien koala's, zestig zeeleeuwen, veertig zeehonden, twee goanna's, een echidna (schijnt bijzonder te zijn, ik zeg google) en duizenden vliegen. En nu? Nu ga ik schaapjes tellen.
Liefs uit Adelaide!
Dit is alweer snel, een nieuw verslag, maar dat komt omdat ik al weer veel heb geschreven en omdat ik vanaf morgen een 10-daagse trip door de outback zal maken. Dat betekent: geen internet, geen bereik op mijn telefoon, niks. Dus mijn volgende verslag duurt dan weer even.
zaterdag 3 november 2012, Adelaide
Nou, het viel mee hoor, met mijn snotneus. Ik ben vandaag precies negen weken weg en ik moet zeggen: de tijd vliegt. Vandaag moeten we de camper inleveren in Adelaide. Nadat ik me heb aangekleed en mijn spullen bij elkaar heb gezocht, rijden we de laatste 76 kilometer in de camper. Tot aan Adelaide worden er geen woorden gewisseld. Niet heel erg, want ik ben moet, dus het is wel even lekker rustig. We leveren de camper helemaal schoon in; we hebben 'm vanochtend nog gewassen en uitgezogen. Alles prima in orde. Daar loop ik dan weer met mijn steeds zwaarder wordende backpack (ik kijk uit naar de komst van Maaike en Femke, die wat spullen mee naar Nederland kunnen nemen). Ik heb me goed voorbereid, dus ik loop in een keer naar mijn hostel. Het voelt goed. Adelaide voelt goed, de zon voelt zeer aangenaam en het voelt als een opluchting om weer alleen te zijn. Hoewel ik me de afgelopen week echt wel vermaakt heb hoor. Ik kom aan in mijn hostel en ook dat ik dik voor elkaar. Het is schoon, rustig en gezellig. Zo hebben ze bijvoorbeeld een terras (overdekt) waar je lekker buiten kunt eten. En ik vind er ook een fijne plek om te schrijven. De kamer is netjes, mijn bedje is heerlijk opgemaakt en ik kan er ook nog eens voor kiezen om in het onderste bed te liggen. Ik heb inmiddels ondervonden dat het bovenste bed van een stapelbed niet handig is. Dan moet je zo klimmen. Om 13.30 uur heb ik met Esther nog even afgesproken in de bibliotheek, om foto's uit te wisselen. Ik tik daar nog 'even' mijn verslag (zo'n lange heb ik nog nooit geplaatst) en ik regel nog het een en ander voor de ING. Wat een gedoe. Nu moet ik mama machtigen over mijn rekening. Het kan dus nog even duren allemaal. Op mijn terugweg naar het hostel loop ik langs de supermarkt. Ik heb enorm veel zin in een gezonde maaltijd. Helaas gaat de supermarkt net dicht, ik mag er niet meer in. Dan maar noedels. Morgen weer een dag.
zondag 4 november 2012, Adelaide
Ik heb gisteren nog even gezellig gekletst met de drie andere meiden op mijn kamer. Twee uit Canada, een uit Duitsland. Ze vragen of ik 's avonds mee de stad in ga, maar het lijkt me verstandig om eens lekker een nacht goed te slapen. Ik heb wat in te halen. Daarnaast bespaar ik zo weer wat geld. Ik kruip mijn bed in en al snel lig ik heerlijk te doezelen. Als ik bijna slaap, wordt mijn rust verstoord. Mug. Wat is dat toch altijd met muggen? Echt krengen zijn het. Lig je net lekker, zoemt er een bij je oor. Doe je het licht aan, dan zijn ze nergens te vinden. Echt hoor: prik me gerust lek, dat doen je vrienden ook. Maar laat me SLAPEN! Niet dat geluid. Alsjeblieft. Ik heb geen zin in de hele nacht muggenjacht, dus ik pak mijn deet, spuit het op en ga weer liggen. Zzz... Laatste redmiddel: oordoppen. Het duurt nu natuurlijk een stuk langer voor ik weer lekker lig. Toch geniet ik van de ruimte. Even geen mummiegevangenis. Ik ben al vroeg wakker door mijn loopneus. Om 7.00 uur ga ik eruit en een half uurtje later bel ik even met mijn lieve broertje. Daarna ontbijt ik op mijn gemak en voor het douchen neem ik pas echt de tijd. Het lijkt wel of iedereen nog op bed ligt, zo stil is het. Dan was en droog ik mijn kleren en maak ik me klaar om de stad in te gaan. Ik begin bij de bieb, om de laatste lading foto's bij mijn verslag te zetten. Na de bieb ga ik nog even in het zonnetje zitten, maar die wordt na een tijdje toch wel erg warm. Ik loop nog wat door de stad en ik doe boodschappen voor vanavond. Eindelijk een gezonde maaltijd: sperziebonen, worteltjes en gehakt. Smullen geblazen! 's Middags ga ik bij het hostel in de schaduw zitten en ik reserveer nog wat hostels. Binnen klets ik nog even met twee Nederlandse jongens en ik bel nog even met papa. Vandaag op tijd naar bed, want morgen moet ik al om 6.10 uur klaarstaan voor Kangaroo Island. Ik ben beniewd!
maandag 5 november 2012, Hanson Bay
LES 31: VERWACHT NIET DAT JE GOED ZULT SLAPEN ALS JE MAAR EEN PAAR UUR TE SLAPEN HEBT.
Ik zet mijn wekker om 5.00 uur en ik ben van plan om rond 21.00 uur in slaap te vallen. Not that easy. Eerst klets ik nog even gezellig met de twee Canadeze meisjes. Het blijkt dat zij ook van musical/theater houden. Er is meteen een klik en genoeg gespreksstof. Ook wel grappig: er zijn gisteren twee nieuwe meisjes bij ons op de kamer gekomen. Toevallig de twee Duitse meisjes waarbij ik in Melbourne ook op een kamer lag. Maargoed, dat was gisteren. Na een slechte nacht slapen, gaat dus de wekker en net op dat moment lig ik natuurlijk heerlijk. Eindelijk heb ik het niet meer zo heet. Ik zweette me rot vannacht. Maar dit is het reisleven, het hoort erbij. Ik probeer zo zacht mogelijk te doen. Ik ga even douchen om wakker te worden en om 6.00 uur zit ik klaar om opgepikt te worden. Nog tien minuten. Dan heb ik mooi nog even de tijd om mijn lenzen in te doen.
LES 32: PROBEER JE LENZEN NOOIT BUITEN IN TE DOEN. EN AL HELEMAAL NIET ALS JE VAN TEVOREN AL VERMOEDT DAT HET VERKEERD ZOU KUNNEN UITPAKKEN, OMDAT HET WAAIT. EN ZEKER NIET ALS JE OP DEZELFDE MANIER IN NIEUW-ZEELAND OOK AL EEN LENS BENT KWIJTGERAAKT. IETS MET EEN EZEL EN EEN STEEN?
Als ik word opgepikt, leg ik gauw uit hoe dom ik ben geweest. Ik mag gelukkig nog even naar mijn kamer rennen voor een nieuwe lens. No worries. Tijd om te gaan. Ik merk al snel dat ik me niet zo lekker voel vandaag. Ik heb het steeds bloedheet en voel me wat licht in mijn hoofd. Misschien komt het ook wel gewoon omdat het al lang geleden is dat ik een nacht goed sliep. We rijden in twee uur van Adelaide naar Cape Jervis. Kan ik mooi nog even mijn ogen sluiten. Om 9.00 uur vertrekt de boot. Het waait vandaag erg hard, dus voor de zekerheid neem ik weer wat tabletjes. Op de boot komen er toevallig twee Nederlanders naast me zitten. Dat is wel even leuk, want tot nu toe wordt er binnen onze kleine groep (7 mensen + de gids) weinig gesproken. Ik moet zeggen dat ik de wiebelende boot vandaag niet zo goed kan hebben. Ik begin me misselijk te voelen en het geluid van kotsende mensen helpt niet echt mee. Wij Nederlanders zitten dan ook met onze vingers in de oren. Ik ben blij dat ik de boot af mag. Dan neemt onze gids, Amber, ons mee naar de eerste stop van vandaag. Prospect Hill. Een lookout point over het eiland. We moeten er wel even voor klimmen. Na het uitzicht moeten we een stukje rijden. Lunchtijd! Met z'n allen bereiden we de lunch voor: groenten snijden, brood snijden, barbecue aan, bacon bakken. Het eten gaat iets lastiger, want er zijn enorm veel vliegen. En die vinden het grappig om ongeveer IN je oren te zitten, op je lippen en op je neus. Of op je broodje natuurlijk. Dus je moet oppassen dat je geen vliegen eet. En dan al dat gezoem... Ik ben werkelijk constant vliegen aan het wegslaan, mijn armen lijken net ruitenwissers. Erg irritant. En ik ben echt niet de enige die er last van heeft. Na de lunch regelen we gezamenlijk de afwas en gaan we door naar Seal Bay. GE-WEL-DIG. We spotten daar zeeleeuwen, ik gok zo'n zestig, op een prachtig strand. Supergrote mannetjes, lichtgekleurde vrouwtjes en ontzettend schattige kleintjes. Ze liggen te luieren (hoewel, eigenlijk rusten ze uit van het zwemmen en vissen en oppassen voor haaien) of ze surfen op de golven. Het water is helder genoeg om ze te zien zwemmen. Na de wandeling over het strand begint het te rommelen. Onweer... We rijden nog even naar een plek waar we koala's kunnen spotten. We zien er een en dan begint het hard te regenen. We gaan naar het schattige huisje waar we zullen overnachten en daar blijven we de hele middag. Het blijft namelijk flink onweren en regenen. We kletsen wat, inmiddels komt iedereen wat meer los. De groep bestaat uit drie Duitse meisjes: Nina, Diana en Melanie, een meisje uit Hong Kong: Javy, een meisje uit Taiwan: Hoho (doet me denken aan de kerstman en aan een zangoefening van Lodie) en een Zwitserse jongen: Adrian. Na het eten (heerlijke noedels met groenten en kip) gaan we nog even naar buiten. Het is weer droog en rustig. We spotten nog een koala en zo'n tien kangoeroes en walibi's. Mijn hart smelt als ik een mama-kangoeroe met tiener en baby zie langshoppen. Ik ga nu mijn bed maar eens in. We hebben de hele dag al geen elektriciteit, dus het is in ieder geval lekker donker. Morgen staan we rond 6.00 uur op en hebben we een vol programma, omdat we vandaag wat moesten overslaan. Natuurlijk vanwege de regen, maar ook vanwege de bliksem die heeft gezorgd voor wat kleine bosbranden op het eiland. Hopelijk kunnen we morgen wel het national park in, waar vandaag dus brand was. We gaan het zien. Ik voel me trouwens al beter, hoewel mijn lichaam vol gassen zit en dat komt er van boven en onder uit. Als ik een boer laat, voelt het alsof ik liters koolzuurhoudende drank heb gedronken. Terwijl jullie weten dat ik geen prik lust. Komt wel weer goed. No worries.
dinsdag 6 november 2012, Adelaide
Ik heb werkelijk heerlijk geslapen. Ik was even vergeten hoe ontzettend fijn dat kan zijn. Ik baal dan ook behoorlijk als om 5.45 uur de wekker gaat. Beetje jammer. Ik lig samen met Nina op een kamer en we hebben afgesproken dat ik als eerste zou gaan douchen. Ik probeer het licht aan te doen, maar helaas: nog steeds geen elektriciteit. Ik bedenk dat we dan vast ook geen warm water hebben, dat hadden we gisteren namelijk ook niet. Even twijfel ik of ik dan maar mijn bed zal inkruipen. Gewoon nog even doezelen. Toch probeer ik het warme water even en dat blijkt dus wel te werken. Ik vind het bijna jammer (dat bed leek me wel wat), maar toch spring ik eronder. Best knus zo, met een zaklamp. Na het ontbijt vertrekken we eerst nog even richting de koala's. In het daglicht kun je toch wat mooiere foto's maken. Ik begin er duidelijk oog voor te krijgen, want ik spot ze een voor een. Soms hoor je ze al in de verte. Ik wist ook niet dat ze geluid maken, maar dat doen ze zeker. En hard ook. Het schijnt dat ze dan willen paren. Dat kan ik me moeilijk voorstellen, want het geluid klinkt totaal niet aantrekkelijk of sexy. Een varken komt het meeste in de buurt. Na de koala's is het tijd voor de 'Remarkable Rocks'. Hoewel, voor mij is het hoog tijd voor een wc. Vanochtend had ik al last van krampen en of je het wil weten of niet: de eerste dunne poep is een feit. Als we op de apart gevormde rotsen lopen, houd ik het niet langer. Enorme buikpijn. En laat het nu net zo zijn dat je nog een pokkenstuk moet lopen naar de wc. Ik loop dan ook zo hard als ik kan, zonder te rennen, want dat ziet er ook zo verdacht uit. Niet iedereen hoeft te weten dat ik moet schijten als een olifant. Gelukkig haal ik mijn poepbestemming op tijd. Het kan maar opluchten. Een heel tijdje later kom ik terug bij de rotsen en het is duidelijk dat de groep op me wacht. Groepsfoto! Ergens in 'Flinders Chase National Park' worden we gedropt. Heeft helaas niets te maken met zwarte snoepjes, maar met een wandeling. Amber laat ons achter en wij lopen richting de vuurtoren, waar ze op ons staat te wachten. De instructie die we krijgen is vooral: pas op waar je loopt. Er zijn hier namelijk zwarte tijgerslangen. Klinkt eng, is het ook. Ze zijn namelijk behoorlijk giftig. Ik denk aan tante Dobrila. Die zou niet eens beginnen aan deze route. We komen geen slangen tegen, wel iets anders. Als ik even voorop loop, stop ik abrupt. 'Ieh!' Die is best groot! Het schijnt een goanna te zijn. Google maar. Bij de vuurtoren aangekomen, rijden we nog een stukje met de bus naar 'Admirals Arch'. Zeehonden spotten. Het is weer geweldig. Soms moet ik hardop lachen om deze grappige beesten. Ze zijn een stuk actiever, kleiner en donkerder dan de zeeleeuwen van gisteren. De omgeving is overigens ook prachtig. De tranen springen in mijn ogen. Even een klein besef van wat ik aan het doen ben. Dan is het tijd voor de lunch. We stemmen 's ochtend al of we zullen hiken of kajakken. Ik heb niet zo'n zin om te peddelen, dus ik ging voor het eerste. Maar de meerderheid koos het laatste, dus dat doen we na de lunch. Op een rivier dit keer. Klein probleem: we moeten de bootjes van de schuur naarr de rivier dragen. En daar moeten we nog best lang voor lopen. En die 'bootjes' zijn ZWAAR. Dat doet heel veel pijn aan je vingers. Ik zeur niet, iedereen had er last van. En dan die vliegen!!! Ze zijn letterlijk niet weg te slaan en ze houden er echt van om IN je oren en IN je mond te zitten. Zo veel ruimte in Australie. Ga lekker ergens anders vliegen, zou ik zeggen. Tijdens het wandelen naar de vuurtoren was het ook al zo'n feest. We hadden allemaal gemiddel 25 vliegen op onze rug zitten. Maargoed, het kajakken. Ik ga met Nina in een bootje en dat is geen succes. Niet door Nina, maar door het bootje. Als de rest al bij het strand is aangekomen, zijn wij druk bezig met proberen vooruit te komen. De wind brengt ons van de ene kant van de rivier naar de andere en sturen lukt niet. Geweldig. Ik ben intussen al aardig nat, maar dat merk ik niet eens echt, omdat ik vooral bezig ben met rotsen ontwijken. Ik vergeet dit alles als ik bij 'Vivonne Bay' aankom. Uitgeroepen tot een van de beste stranden ter wereld. Terecht. Wit zand, een helderblauwe zee. En we zijn de enigen op dat moment. Ik ga in het zand zitten en laat mijn gedachten dwalen. Heel even voel ik een licht 'ik-zou-best-naar-huis-willen-gevoel', maar gelukkig neemt de wind dat al gauw weer met zich mee. Ik baal een beetje dat mijn camera nog in de bus ligt. Het leek me verstandig om die niet mee te nemen (iets met een verzopen accu). Nina en ik kajakken terug in een ander bootje en dat gaat veel beter. Alleen heeft dit bootje gaten in het zitvlak.
LES 33: EEN AFRITSBROEK IS DE BESTE UITVINDING OOIT. HET IS HEMELS. OKE, HET IS NIET AANTREKKELIJK, MAAR HET DROOGT ZEER SNEL EN JE HEBT EIGENLIJK DRIE BROEKEN IN EEN.
We zijn snel met peddelen, dus er is nog tijd om mijn camera te pakken en terug te rennen naar het strand. Dan de laatste activiteit: sandboarden. God, dat wordt nog wat... Inderdaad. Om mijn geval uiteraard. Mijn board glijdt namelijk niet naar beneden. De rest glijdt in volle vaart en ik hop onhandig op mijn board om 'm in beweging te krijgen. Met geen mogelijkheid. Dan probeer ik een ander board. VROEM! Daar ga ik. Het ligt dus gelukkig niet aan mijn gewicht. Ik ben hier echt niet voor gemaakt, dat had ik je van tevoren al kunnen vertellen. Halverwege val ik er dan ook af. Nog net geen zandhappen. Maar: ik heb het geprobeerd. Tijd om te gaan. De terugweg op de boot is stukken beter dan de heenweg. Ik heb twee geweldige dagen gehad. En wat een wild leven (lees: wildlife)! In twee dagen spot ik ongeveer: twee dolfijnen, twintig kangoeroes, tien koala's, zestig zeeleeuwen, veertig zeehonden, twee goanna's, een echidna (schijnt bijzonder te zijn, ik zeg google) en duizenden vliegen. En nu? Nu ga ik schaapjes tellen.
Liefs uit Adelaide!
-
07 November 2012 - 07:43
Querine Van Ingen:
Wat een prachtige foto's Cindy! Heel veel plezier op je trip door de outback. Blijf genieten!
Liefs Querine -
07 November 2012 - 08:01
Papa:
Wooow, schitterende belevenisen weer,Cindy! Eigenlijk is jouw reis één grote survival, dus die 10 dagen in the Outback ga je ook gewoon overleven. Ik lees dat je geniet van de prachtige omgeving, ook dáár doe je dit allemaal voor. En tja, darmproblemen horen er toch ook wel een beetje bij... Gaat ook weer over.
Het was fijn om je nog even aan de telefoon te hebben gesproken, dat is bijna alsof je gewoon naast me aan de tafel of op de bank zit!
Ook chat op Facebook en Skype maken alsof je dichtbij bent,terwijl er duizenden kilometers tussen ons zitten. Jij schrijft over vliegen en hitte, hier moeten we het doen met druilerig en nat novemberweer, november zoals dat er in Nederland nu eenmaal uitziet.Wees jij maar blij met die warmte, je maakt er heel wat mensen jaloers mee! Outback, here she comes!!! GENIET, GENIET!!! Over een dag of tien hoor of lees ik wel weer hoe het is geweest. Pas op jezelf ik hou van je X X X , papa -
07 November 2012 - 09:08
Papa:
Voor de geinteresseerde liefhebber: goanna = leguaan, echidna = mierenegel
Mooie beesten!
Ad -
07 November 2012 - 09:14
Bigitta:
Hoi Cindy!
Eindelijk tijd een toegang tot de computer (teeners in huis..) zodat ik eindelijk al je laatste vehalen heb kunnen lezen. Geweldig! Wat vliegt de tijd en wat heb je allemaa al beleefd! Ik hoop, dat de positive indrukken ondangs alles wel overwegen! Het is niet te geloven, dat je al 9 weken weg bent! Trouwens, HEEL ERG BEDANKT voor je kaart vanuit Nieuwzeeland! Heel leuk om een keer post te krijgen die niet reclame of rekeningen is... ;-)
Lieve Cindy, aangezien je nu een tijdje geen Internet hebt, wens ik je nu alvast HEEL VEEL PLEZIER in de outback! Ik verheug me al op je berichten en fotos als je terug bent. Pas goed op jezelf en tot over tien dagen!!
Heel veel liefs vanuit Oostenrijk!!
Brigitta xox -
07 November 2012 - 12:05
Mama:
Lieve Cindy,
Eerst even googlen hoor! Wat heb je weer prachtige dingen gezien!!
Fijn dat je er weer zelf bent in je verhalen, is mis Esther echt niet.
Het is goed om te lezen, horen en te zien dat je er echt van geniet! Houden zo!!
Heel veel plezier in de Outback, ik ben benieuwd hoe je dat gaat beleven!!
No worries and we keep contact!
Heel veel liefs en een dikke knus van mij!! XXX -
07 November 2012 - 12:06
Mama:
Vergeet nog even te zeggen dat het prachtige foto's zijn!! X -
07 November 2012 - 19:57
Tante Gré:
Wat weer een mooie foto's Cindy. Even wat over die vliegen. Ik weet niet of jij een lekker geurtje op je lichaam spuit, dat vinden die vliegen erg lekker hoor.Dan denken ze : Oh, wat ruikt die lekker, daar moeten we zijn ". Misschien een goede tip. Geen geurtjes op je lichaam. Ik hoor het nog wel of het heeft geholpen die tip. Verder veel plezier verder. Gr. van ons.
-
07 November 2012 - 21:36
Mariëlle:
Hee Cindy!
Ik probeer mijn voornemens waar te maken, hihi!
Leuk om te lezen wat je nu weer allemaal hebt gedaan. Voor mijn gevoel maak je elke dag wel weer iets bijzonders mee of probeer je dat in ieder geval zo te beschrijven. En hoe bijzonder is dat dan? Ik vind het knap! Je tocht klinkt als weer iets moois op deze reis. De foto's zijn in ieder geval adembenemend mooi. Ik wil niet weten hoe dik jouw fotoboek straks gaat worden ;-) Enne.. wat ben je al lekker bruin zeg!
Benieuwd naar je avonturen in de outback! Veel plezier!
Liefs, Mariel -
07 November 2012 - 22:21
Roy:
Die afritsbroek staat je goed!!! -
07 November 2012 - 23:23
Annemiek:
Lieve Cindy,
Complimenten hoor weer zo'n mooi lang epistel. Hans ligt al te slapen (half 12) en ik heb geschilderd vanavond dan moet ik eerst weer acclimatiseren wat anders doen voordat ik ga slapen, dus gelijk jouw verhaal gelezen en meteen maar even laten weten dat we meegenieten. en nu de avonturen in de outback no worries dat gaat helemaal leuk worden, dus veel plezier en trouwens schitterende foto's hoor. En inderdaad geel lekkere luchtjes op (deo mag wel hoor) voor die vervelende muggen. have fun en de groetjes, liefs annemiek en van slapende Hans. -
08 November 2012 - 16:00
Karin:
Hoi lieve Cindy,
Wat een verrassing toen vandaag de post kwam met een leuke kaart uit Australië! Heel erg bedankt. Het heeft je veel geld gekost al die kaarten maar ik weet zeker dan je er veel mensen er een groot plezier mee hebt gedaan. Ik ben helemaal verslaafd aan je verhalen. Als ik op een werkdag zie dat je een nieuw verslaghebt geplaatst moet ik die tijdens de lunch even lezen, niet echt sociaal maar dat is even niet anders. Wat maak je veel mee en wat zie je veel mooie dingen om heel jaloers op te zijn. Ik heb begrepen dat ik nu even droog moet staan v.m.b. je verslagen en ik wens je heel veel plezier in de outback. De allerliefste groeten van Karin en uiteraard ook Martien.
-
10 November 2012 - 10:52
Tante Gré:
Nog bedankt voor de kaart. Erg leuk die kangoeroe. Kreeg je geen lamme hand van al dat schrijven? Veel reis plezier en tot het volgende relaas. Groetjes van ons. -
10 November 2012 - 16:05
''Tante Tineke'' :
Hallo Australiërgangster, Allereerst hartelijk bedankt voor je kaart.Leuk om post te krijgen. Ik ben zoals je gevraagd had bij je Moedertje geweest.Nou om daar te komen had wat in, ik miste n.l een afslag ja en zie dan maar weer in de goeie richting te komen. Ik heb n.l geen tomtommetje en weet daar de weg verder niet ,dus dat was niet lachen. Toen ik het helemaal niet meer zag zitten ben ik langs de kant van 'n weg gaan staan en wilde je Moeder bellen, nou je raad het al he' batterij leeg. Ben toen weer richting Alkmaar gegaan en ergens de snelweg af en bij een benzinepomp de weg gevraagd.Uiteindelijk kwam ik ruim 'n half uur later in Hoofddorp aan. Dus je snapt het IK WIL 'n tomtom. Ik heb een gezellige dag gehad en we hebben ook nog even gek gedaan in het winkelcentrum[ nou ja ik dan vraag maar na].Cindy ik geniet elke keer weer van je verslag en foto''s,dat hoor je regelmatig h'e,doet je vast goed. Geniet weer van alles en ik kijk naar je volgende verslag uit al gaat dat even duren.We houden het in de gaten. Liefs en groetjes uit Camperduin. -
14 November 2012 - 22:39
Tante Greet En Ome Dick:
Bedankt voor je leuke kaart, heel herkenbaar allemaal. Wat maak je veel mee zeg. Geweldig. We genieten van je verhalen en foto's. Wachten nu met smart op je belevenissen in de outback. Ik hoop dat je in een leuke groep zit en dat het niet te warm wordt. Heel veel plezier verder en geniet ervan. Groetjes uit Warmenhuizen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
