Een dag niet geregend, een dag niet geleefd

Lieve allemaal,

Ik word iedere keer weer zo blij van al jullie reacties, dus hier weer een verhaal van mij.


zaterdag 15 september 2012, Taupo

Gisteren lekker pannenkoeken gegeten en 's avonds hebben Kim en ik elkaars foto's bewonderd. Vandaag sta ik weer op tijd, maar uitgeslapen, op. Het zal vandaag slecht weer worden (regen), maar het lijkt 's ochtends mee te vallen. We rijden naar de Huka falls. Jaja, met de campervan. Kim rijdt en dat zal waarschijnlijk vier weken lang het geval zijn, omdat het met de verzekering wat lastig is allemaal om anderen er in te laten rijden. Hoewel ze gisteren zei dat ik wel een keertje een stukje mag tuffen, dus ik hoop dat dat door gaat. De Huka falls zijn prachtig. Het water is ongelooflijk helder en lichtblauw. Meteen besluiten we om weer eens te gaan wandelen. We wandelen ongeveer twee uur langs de rivier. Een heftig tochtje weer, met behoorlijk steile paden. Na de wandeltocht rijden we door naar een dam. Het uitzicht is mooi, maar zo'n dam vind ik niet zo boeiend eigenlijk. Na onze lunch in de campervan rijden we naar een plek met warme, thermale baden. Dat doen we goed, want 's middags regent het. Die baden zijn werkelijk goddelijk warm en ik merk dat mijn lichaam zich ontspant. Mijn vingers vinden het heel fijn om eindelijk weer tot op het bot warm te worden. We kletsen gezellig en we houden het nog aardig lang uit. Terug in het hostel nog een fijne warme douche toe en dan is het tijd voor de boodschappen. We besluiten om een gezonde maaltijd te maken: broccoli met rijst en kip. Ook koop ik nog wat warmte voor in de campervan: een joggingbroek en een fleecevest. Ik weet gewoon dat het een goede investering zal zijn.

LES 8: ALS JE BESLUIT OM LEKKER TE GAAN ZWEMMEN, KUN JE VAN TEVOEN VAST JE BIKINI AANTREKKEN. VERGEET DAN ALLEEN NIET OM ONDERGOED MEE TE NEMEN. DAT VOORKOMT DAT JE MET JE NATTE EN KOUDE BIKINI IN JE DROGE, WARME KLEREN MOET.


zondag 16 september 2012, Ohinepane

Vandaag is de dag dat ik voor het eerst in de campervan zal reizen, samen met Kim. Rond half 11 gaan we er vandoor. Het is erg slecht weer, veel regen, dus we hebben bedacht om vandaag naar de Waitomo Caves te gaan. Daar kun je duizenden ' glowworms' zien en daar hoeft het geen mooi weer voor te zijn. We balen dat we weer zoveel moeten betalen. De wandeling door de grot is niet zo bijzonder en het verhaal over stalagnieten en stalagtieten heb ik al vaak genoeg in mijn leven gehoord. We sluiten de tocht af in een bootje, op naar de gloeiwormen. Dat is toch wel erg mooi, ik word er helemaal rustig van. Iedereen is stil, je hoort alleen water druppen. En boven me zie ik een soort sterrenhemel, zo lijkt het wel. na de tocht warmen we midden in de natuur ons vlees van gisteren op. We worden weer helemaal gelukkig, want de zon schijnt en het is droog! Na een lekkere lunch rijden we verder richting de 'campground' waar we vanavond in de camper zullen slapen. Ik voel me even intent gelukkig. Wat is de natuur hier toch prachtig. Ik geniet volop van de uitzichten over de groene bergen met de honderden schapen, lammetjes en koeien. Het liefst zou ik soms even willen stoppen op plekken waar dat helaas niet kan. Als we rond 18.15 uur de campground naderen, vind ik het even toch best spannend. Er is niemand anders te bekennen. Wij staan hier als enigen op een afgelegen plek in Nieuw-Zeeland. Al gauw wordt het pikdonker en kunnen we genieten van een prachtige sterrenhemel. We koken onder het afdakje, in het donker, onze Chicken Tonight. als we stil zijn, hoor je alleen schapen blaten, vogels fluiten en de rivier stromen. Dit is bijzonder. Nu heb ik echt het gevoel dat ik op reis ben. Na het eten doen we nog een kaartspelletje en dan duiken we de camper in. ik ben benieuwd hoe (en waar) ik morgen wakker word...

LES 9: ALS JE IN JE OVERVOLLE TOILETTAS ZOEKT NAAR EEN ELASTIEKJE, PAS DAN OP VOOR JE SCHEERMES. DIE IS SCHERP. HET KAN ZOMAAR ZO ZIJN DAT JE VEL VAN JE VINGER ERAF LIGT, DAT JE MAAR NIET OPHOUDT MET BLOEDEN EN DAT JE PIJN HEBT AAN JE RECHTER WIJSVINGER. WAAR JE ONGEVEER ALLES MEE DOET.

LES 10: EVEN OVER TOILETPAPIER: OOST, WEST, THUIS BEST.


maandag 17 september 2012, Onaero

Na de eerste, regenachtige nacht in de campervan worden we wakker op een regenachtige ochtend. Een groene, stille, bergachtige omgeving, maar het ziet er maar druilerig uit. We ontbijten, in de regen. Hier in Nieuw-Zeeland eten wij elke dag twee gebakken eitjes. Het is niet dat mijn eetgewoontes in Nederland goed zijn (helaas...), maar hier is het ook maar vreemd hoor. Rond 10.15 uur vertrekken we van de campground richting Tongariro National Park. Dit is wat ik het liefst wil doen op het Noordereiland: de Tongariro Crossing. Het gaat erom hangen. Als het slecht weer is, gaat de 7 a 8 uur durige wandeling door de bergen niet door. Daarnaast is de winter net afgelopen en zal er veel sneeuw op de bergen liggen. Dat betekent dat je de tocht niet alelen kunt lopen. Je moet dan onder begeleiding van een gids en dat kost je ook nog eens een zak vol geld. Tocht rijden we er hoopvol heen. Ik probeer de bedenken hoeveel geld ik hiervoor over zou hebben. Niet heeeeel veel, want de bergen zijn op dit moment al niet zoals ik ze graag wil zien: zonder sneeuw en met de mooie groene meertjes, die op dit moment bevroren zijn. Aangekomen bij het informatiecentrum is de keuze snel en makkelijk gemaakt. Geen Tongariro Crossing voor mij. Veel sneeuw, slecht weer en het kost 155 dollar. De groeten. Gelukkig had ik me hier al een beetje op ingesteld. Maaike en Femke: we moeten dus echt een keer terug naar Nieuw-Zeeland met z'n drieen. De vraag van vandaag is: WAT NU? Het probleem van vandaag is: we kunnen niet zoveel met dit rotweer. We besluiten om er dan maar een rijdagje van te maken. Vanwege de verwonding aan mijn vinger wordt het voor mij moeilijk om vandaag in de campervan zonder stuurbekrachtiging te rijden. Misschien morgen dus. We beginnen onze rit richting het volgende national park: Egmont National Park. Het zonnetje gaat onderweg steeds meer schijnen en daardoor wordt de omgeving zo veel mooier. We kunnen weer genieten. Prachtige groene bergen en uitzichten, een mooie route langs de kust en ontelbaar schattige lammetjes. Zulke lieve heb ik nog nooit zien huppelen. Koetje geniet er ook van, want die zit vandag vandaag mee te gluren op het dashboard. De campground waar we naar zoeken, is nergens te bekennen. Ik vraag aan twee mannen of zij weten hoe het zit. De campground is er niet meer, boffen wij even... Hij weet ons wel te vertellen waar we andere campground kunnen vinden, maar daar moet je voor betalen. We rijden er naartoe en we worden teleurgesteld. Voor een nachtje 'op hun grond staan', betaal je 17 dollar per persoon. Belachelijk! Dan kun je net zo goed in een hostel gaan slapen. We hebben het er al eerder over gehad: zou je niet gewoon op iemands land kunnen gaan staan? Ik zeg tegen Kim dat we het op z'n minst kunnen proberen. We halen onze stoute schoenen weer uit de backpacks en we rijden iemands grote erf op. Het mag! We staan nu dus, gratis, op het erf van een Nieuw-Zeelander. Klein nadeel: je hebt geen wc en (weer) geen douche. Morgen kunnen we de eitjes dus op mijn haren bakken, waarschijnlijk. En laat het nou net zo zijn dat ik heel nodig moet plassen... We bakken vanavond het restje van gisteren op en we zitten al gauw weer in het pikdonker buiten, onder de mooie sterrenhemel.

LES 11: IEDEREEN, ECHT IEDEREEN, KAN IN DE NATUUR PLASSEN (ZEGT ZIJ TROTS).


dinsdag 18 september 2012, Stratford

Na een heerlijke nacht slapen, word ik nog heerlijker wakker. De zon schijnt (!) en de lucht is helder blauw. Als ik de campervan uit wil om te gaan (wild)plassen, zien we een briefje op onze tafel liggen: 'Hi, do you want to have showers and breakfast with us?' Hoe lief is dat? Dit pakken we met beide handen aan. Even later zitten we dus aan tafel bij twee Nieuw-Zeelandse mensen, eten we twee gekookte eitjes en brood met verse jam en nemen we allebei een douche. Het meest miezerige straaltje tot nu toe, maar ik ben allang dankbaar. En dat alles: gratis! Daar schijnen wij Hollanders van te houden. Ik (ja, ik!) rijdt verder in de campervan. Aan de rechterkant in de auto, op de linkerkant van de weg. Best cool. We rijden naar Egmont Village. Vandaag gaan we weer eens een mooie wandeling maken. Een wandeling op Mount Egmont. Al gauw hebben we het bloedheet door de vele traptreden omhoog. De conditie ontbreekt een beetje. We lopen de Victoria Loop. Helemaal naar boven gaat niet. Er ligt te veel sneeuw. De tocht door de bossen van de berg is mooi en modderig. We moeten soms goed uitkijken met lopen. We genieten van de uitzichten over het land en we zien de top van de berg. Na de wandeling, 1,5 uur later, rijden we naar New Plymouth. In dit stadje drinken en eten we wat en we banjeren wat rond. Nog even gebruik maken van de openbare, gratis toiletten (daar hebben ze er heel veel van en ze zijn ook echt schoon) en dan rijd ik door naar Stratford. Een plaastje met allemaal straatnamen, genoemd naar de personages uit Shakespeare's stukken. Vraag me niet waarom. Ik wil natuurlijk de meest bekende namen op de foto, dus we lopen wat af. Vraag me weer niet waarom. En nu? Nu staan we opnieuw met de campervan op iemands erf. Gratis en voor niks. We bakken vandaag pannenkoeken en na twee uur hebben we er allebei drie op. Dat gaat dus niet zo snel... Ondertussen bevriezen we bijna, maar we hebben wel kunnen genieten van weer een prachtige sterrenhemel, een heel aparte maan en daarvoor: een zon die onderging, precies naast de besneeuwde Mount Egmont. Na drie dagen hebbenw e eindelijk ook weer bereik op onze telefoons. Toch een fijn idee. Nu gauw tandenpoetsen en hopelijk krijgen we het in bed gauw warm. Het is wel steeds vroeg slapen op deze manier.

LES 12: ALS EJ VOOR HET EERST AAN DE RECHTERKANT IN DE AUTO RIJDT, WIL HET WEL EENS GEBEUREN DAT JE RUITENWISSERS IN BEWEGING KOMEN, IN PLAATS VAN JE KNIPPERLICHT. MAAK JE NIET DRUK.