7 mei 2010, de tweede lesgeefdag
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
16 Mei 2010 | Malawi, Lilongwe
Lilongwe (overal en nergens) 8.22 uur
Vannacht hebben Daphne en ik heerlijk geslapen. We werden om 6.00 uur gewekt door de wekker. We hebben vandaag dus uit kunnen slapen. Toch waren we helemaal kapot toen we wakker werden: wallen tot op de knieen, ogen halfdicht. Dat terwijl we de afgelopen dagen wel gewoon wakker waren toen we wakker werden. Maar vandaag dus niet. Opvallend was, dat we wel erg lacherig, vrolijk en gezellig waren op deze vroege ochtend. De douche was weer rampzalig. Gloeiend heet vaak, of anders ijskoud. En het snoer aan de douchekop gaat steeds meer kapot, waardoor de straal ook steeds kleiner wordt. Het is me niet gelukt al het zeep van me af te spoelen. Het ontbijt vanochtend was heerlijk. Een broodje jam en een broodje scrumbled egg. Smullen! Na het ontbijt gingen we richting de school. Ik zit nu in de klas te schrijven. In de bus hebben we gezellig liedjes gezongen. Toen de bus op 'het schoolplein' aankwam rijden, kregen we een warm ontvangst. De jongste kinderen stonden buiten en kwamen blij lachend en juichend op de bus afrennen. Geweldig. Wat een leuke kinderen zijn het toch. Nu zit ik in de klas met een dubbel gevoel. Aan de ene kant: we gaan er weer een gezellige dag van maken. Aan de andere kant huiverig voor wat er gisteren is gebeurd. Iets dat ik niet weer wil zien. Het is trouwens weer erg warm buiten vandaag. We zullen zien wat de dag ons brengt.
9.30 uur
We hadden net pauze en we hebben bij de studenten bij het huisje gezeten op een kleedje, in het gras, in de schaduw. Het was erg gezellig. We hebben een soort donuts/oliebollen gegeten. Dat hadden ze voor ons klaargemaakt. Het was wel lekker. Nu zijn we terug in de klas en ik heb spontaan buikpijn. Weer zijn er zo'n 10 kinderen geslagen. Ik zag Jenny aan de overkant met tranen in haar ogen zitten. Ik ook. Moet dit? Los het anders op. Het gaat weer gebeuren. Drie groepen worden naar buiten gestuurd. Ze staat met de stok in haar hand. Het gaat zo weer gebeuren. Ik ga niet kijken. Als ik het goed begrijp, is de reden als volgt: Deze groepjes hebben geen boek bij zich. Er zitten nog maar 20 van de 38 leerlingen binnen. Nu lopen de kinderen naar binnen. Dit keer wordt er gelukkig toch niet geslagen. Er wordt geschreeuwd door de studente Tikhala en door de kinderen. Allemaal in Chichewa. Ik heb geen idee wat er aan de hand is. Ik vraag Jenny even of ze behoefte heeft om een klein rondje te lopen. Even weg uit het lokaal.
11.55 uur
Dat laatste hebben we toch niet gedaan. Het was namelijk zo. Omdat er niet genoeg Engelse boeken waren, kon de les niet doorgaan. De kinderen hadden net straf gekregen en het ging op een onaardige manier. Vervolgens kwam Dorice met een vervangende les. Het ging over dansen. Er waren steeds kinderen die voorin de klas een bepaalde dans deden. Alle kinderen wisten de juiste dans bij de namen van de dansen. Ook wisten ze allemaal dezelfde liedjes. HEt ritme zit zo in ze, het gaat heel makkelijk allemaal. Het was echt erg leuk om te zien. Wat een verschil met sommige andere momenten. Na deze les was het tijd voor de les die Jenny en ik samen gingen geven: Trefbal!! Het was onze bedoeling om de regels binnen uit te leggen. De studenten zeiden tegen de kinderen, dat we buiten gingen trefballen en hup! iedereen stormde naar buiten. We hebben de regels uitgelegd en het spel begon. Ze vonden het helemaal geweldig. Het plezier straalde ervan af. Het was duidelijk te horen en te zien dat ze ervan genoten. Later deden we 'jongens tegen de meisjes'. Jenny en ik deden mee. Daar stonden de kinderen even gek van te kijken, maar ze vonden het wel zo leuk. Het was bloedheet in de zon, maar het was het zeker waard. In de pauze zaten we weer in de schaduw op het kleed. Erg gezellig. We kwamen een kwartier te laat terug in de klas. Wat maakt het uit! Moet je in Nedrland eens doen. Nu zit ik in de klas gezellig naast Jenny. Tikhala geeft een Engelse les. Het is heerlijk rustig in de klas.
13.20 uur
Op dit moment zitten Jenny en ik in de slaapkamer van de studenten Dorice, Tikhala, Patricia en Chisomo. Dorice horen we zingen terwijl ze zich in een andere kamer aan het wassen is. De slaapkamer is vies. Vieze deur, grond, dekbedden, muren. We stonden net tegen de blote kont van Dorice aan te kijken. Hoe bedoel je, open en bloot? Het is trouwens Dorris, niet Dorice. Vanaf nu schrijf ik het dus goed. Ook wordt er weer uitgebreid maandverband in de onderbroek gedaan...
18.06 uur
De lunch vandaag was echt een tegenvaller. We krijgen altijd of rijst met beef/kip of aardappelpartjes met kip. Ik wilde kip, maar ik had beef. Die is echt niet lekker. We noemen het hier kattenbrokken. De rijst ben ik nu ook al zat, maar we mogen niet zeuren... Een half uur later zie je kinderen met onze restjes zitten. Na het eten was het tijd om de lessen voor maandag voor te bereiden. Dat was best wel saai. Ik ga maandag mijn NT2 les geven. Maar daar hebben we verder niet over gepraat. Daarna bereid je dan 'samen' de lessen voor die zij gaan geven. Hoe zij de lessen voorbereiden? Nou gewoon: de methode overschrijven. Echt onzin, maar het moet, omdat ze de lessen goed moeten laten keuren voor het geval de inspectie langs komt. Ik hoorde vandaag trouwens van Lenneke, dat ze met Judith had gepraat. Zij is de mentor van de studenten. Lenneke vertelde over d ekinderen die geslagen worden. Het was vandaag namelijk ook gebeurd bij Lisette en Margriet in de klas. En Lisette was hier ook best verdrietig om. Blijkt het dus, dat Judith hier ook wel van schrok en het is dus officieel wel verboden... Nu kun je mij niet vertellen, dat zij niet wist, dat het gebeurde hier op school. Ze schrok waarschijnlijk meer van het feit, dat wij het hebben gezien. Het afscheid van de studenten was wel weer erg leuk. Zij zeggen dan in het Nederlands 'Tot maandag!' en wij in Chichewa: 'Tionana pa Mande!' Ze zeiden, dat ze ons dit weekend zouden gaan missen. Na het afscheid reden wij voor de verandering eens naar de school Chipiti, de school van Sara's reisgroepje. De kinderen die hier om ons busje kwamen staan, zagen er arm uit. Nu heb ik echt armoede gezien. Al is de armoede hier overal wel zichtbaar in Malawi. De kleren van die kinderen, helemaal versleten. Bolle buikjes en veel ook zielige oogjes. Maar wat zwaaiden ze schattig...
21.57 uur
Toen we de reisgroep van Sara hadden opgehaald, gingen we richting een grote, mooie school. We hadden een mooi ritje hier naartoe. HEt was erg groot en het zag er rijk uit. Hierbij hoorde een heel groot stuk land. Ook hier gingen we naartoe. Ondertussen kwamen we iets heel verrassends tegen: 'Apen!' werd er ineens geroepen. Erg leuk, apen op een dak bij de bomen en later ook op weg naar de grote tuin. In de tuin liepen we een ronje in hoog gras. Lekker kriebelig met blote benen. Veel muggetjes en sprinkhanen, bah! Het was allemaal mooi in te zien, maar ik was blij dat we weer bij de bus waren. In de bus hebben we gezellig allemaal liedjes gezongen. Erg gezellig. De evaluatie in reisgroepen was om 18.30 uur. We kregen 3 post-its. Op de blauwe moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat heb je vandaag achtergelaten? Als antwoord had ik: Een mooie, plezierige dag voor de kinderen (door trefbal en het aanleren van de Hokey Pokey). Op het gele briefje moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat neem je mee van vandaag? Daarop kan ik eigenlijk hetzelfde antwoord geven. Een mooie, plezierige dag, vooral omdat de kinderen het zo naar hun zin hadden. Op het groene blaadje moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat zou je hier willen veranderen, maar ligt buiten jouw bereik? Daarop is mijn antwoord: Dat de kinderen niet meer geslagen worden en dat de band tussen leerkracht en leerling verandert. Na de evaluatie hebben we gegeten. Na het eten hadden we een ontzettende lachbui. Eerst gooie ik Daphne d'r flesje water al om. Later waren we gewoon flauw aan het doen, Sara en ik. We hadden de slappe lach en kinden niet meer ophouden. We gingen liedjes oefenen voor morgen, we konden geen woord uitbrengen. Tranen rolden over mijn wangen. Raar he? Gisteren tranen van verdriet, vandaag tranen van het lachen. We hebben in de zanggroep ook nog even een lief geoefend en ik werd er heel chagrijnig van. Uiteindelijk kozen we voor 'Seasons of love', mijn lied... Hoe het klonk? KNEITERVALS. Ik stond naast Stephanie en we ergerden ons kapot. Maargoed. Morgen gaan we naar het weeshuis voor de spelletjesdag. Daar heb ik zo veel zin in!
Vannacht hebben Daphne en ik heerlijk geslapen. We werden om 6.00 uur gewekt door de wekker. We hebben vandaag dus uit kunnen slapen. Toch waren we helemaal kapot toen we wakker werden: wallen tot op de knieen, ogen halfdicht. Dat terwijl we de afgelopen dagen wel gewoon wakker waren toen we wakker werden. Maar vandaag dus niet. Opvallend was, dat we wel erg lacherig, vrolijk en gezellig waren op deze vroege ochtend. De douche was weer rampzalig. Gloeiend heet vaak, of anders ijskoud. En het snoer aan de douchekop gaat steeds meer kapot, waardoor de straal ook steeds kleiner wordt. Het is me niet gelukt al het zeep van me af te spoelen. Het ontbijt vanochtend was heerlijk. Een broodje jam en een broodje scrumbled egg. Smullen! Na het ontbijt gingen we richting de school. Ik zit nu in de klas te schrijven. In de bus hebben we gezellig liedjes gezongen. Toen de bus op 'het schoolplein' aankwam rijden, kregen we een warm ontvangst. De jongste kinderen stonden buiten en kwamen blij lachend en juichend op de bus afrennen. Geweldig. Wat een leuke kinderen zijn het toch. Nu zit ik in de klas met een dubbel gevoel. Aan de ene kant: we gaan er weer een gezellige dag van maken. Aan de andere kant huiverig voor wat er gisteren is gebeurd. Iets dat ik niet weer wil zien. Het is trouwens weer erg warm buiten vandaag. We zullen zien wat de dag ons brengt.
9.30 uur
We hadden net pauze en we hebben bij de studenten bij het huisje gezeten op een kleedje, in het gras, in de schaduw. Het was erg gezellig. We hebben een soort donuts/oliebollen gegeten. Dat hadden ze voor ons klaargemaakt. Het was wel lekker. Nu zijn we terug in de klas en ik heb spontaan buikpijn. Weer zijn er zo'n 10 kinderen geslagen. Ik zag Jenny aan de overkant met tranen in haar ogen zitten. Ik ook. Moet dit? Los het anders op. Het gaat weer gebeuren. Drie groepen worden naar buiten gestuurd. Ze staat met de stok in haar hand. Het gaat zo weer gebeuren. Ik ga niet kijken. Als ik het goed begrijp, is de reden als volgt: Deze groepjes hebben geen boek bij zich. Er zitten nog maar 20 van de 38 leerlingen binnen. Nu lopen de kinderen naar binnen. Dit keer wordt er gelukkig toch niet geslagen. Er wordt geschreeuwd door de studente Tikhala en door de kinderen. Allemaal in Chichewa. Ik heb geen idee wat er aan de hand is. Ik vraag Jenny even of ze behoefte heeft om een klein rondje te lopen. Even weg uit het lokaal.
11.55 uur
Dat laatste hebben we toch niet gedaan. Het was namelijk zo. Omdat er niet genoeg Engelse boeken waren, kon de les niet doorgaan. De kinderen hadden net straf gekregen en het ging op een onaardige manier. Vervolgens kwam Dorice met een vervangende les. Het ging over dansen. Er waren steeds kinderen die voorin de klas een bepaalde dans deden. Alle kinderen wisten de juiste dans bij de namen van de dansen. Ook wisten ze allemaal dezelfde liedjes. HEt ritme zit zo in ze, het gaat heel makkelijk allemaal. Het was echt erg leuk om te zien. Wat een verschil met sommige andere momenten. Na deze les was het tijd voor de les die Jenny en ik samen gingen geven: Trefbal!! Het was onze bedoeling om de regels binnen uit te leggen. De studenten zeiden tegen de kinderen, dat we buiten gingen trefballen en hup! iedereen stormde naar buiten. We hebben de regels uitgelegd en het spel begon. Ze vonden het helemaal geweldig. Het plezier straalde ervan af. Het was duidelijk te horen en te zien dat ze ervan genoten. Later deden we 'jongens tegen de meisjes'. Jenny en ik deden mee. Daar stonden de kinderen even gek van te kijken, maar ze vonden het wel zo leuk. Het was bloedheet in de zon, maar het was het zeker waard. In de pauze zaten we weer in de schaduw op het kleed. Erg gezellig. We kwamen een kwartier te laat terug in de klas. Wat maakt het uit! Moet je in Nedrland eens doen. Nu zit ik in de klas gezellig naast Jenny. Tikhala geeft een Engelse les. Het is heerlijk rustig in de klas.
13.20 uur
Op dit moment zitten Jenny en ik in de slaapkamer van de studenten Dorice, Tikhala, Patricia en Chisomo. Dorice horen we zingen terwijl ze zich in een andere kamer aan het wassen is. De slaapkamer is vies. Vieze deur, grond, dekbedden, muren. We stonden net tegen de blote kont van Dorice aan te kijken. Hoe bedoel je, open en bloot? Het is trouwens Dorris, niet Dorice. Vanaf nu schrijf ik het dus goed. Ook wordt er weer uitgebreid maandverband in de onderbroek gedaan...
18.06 uur
De lunch vandaag was echt een tegenvaller. We krijgen altijd of rijst met beef/kip of aardappelpartjes met kip. Ik wilde kip, maar ik had beef. Die is echt niet lekker. We noemen het hier kattenbrokken. De rijst ben ik nu ook al zat, maar we mogen niet zeuren... Een half uur later zie je kinderen met onze restjes zitten. Na het eten was het tijd om de lessen voor maandag voor te bereiden. Dat was best wel saai. Ik ga maandag mijn NT2 les geven. Maar daar hebben we verder niet over gepraat. Daarna bereid je dan 'samen' de lessen voor die zij gaan geven. Hoe zij de lessen voorbereiden? Nou gewoon: de methode overschrijven. Echt onzin, maar het moet, omdat ze de lessen goed moeten laten keuren voor het geval de inspectie langs komt. Ik hoorde vandaag trouwens van Lenneke, dat ze met Judith had gepraat. Zij is de mentor van de studenten. Lenneke vertelde over d ekinderen die geslagen worden. Het was vandaag namelijk ook gebeurd bij Lisette en Margriet in de klas. En Lisette was hier ook best verdrietig om. Blijkt het dus, dat Judith hier ook wel van schrok en het is dus officieel wel verboden... Nu kun je mij niet vertellen, dat zij niet wist, dat het gebeurde hier op school. Ze schrok waarschijnlijk meer van het feit, dat wij het hebben gezien. Het afscheid van de studenten was wel weer erg leuk. Zij zeggen dan in het Nederlands 'Tot maandag!' en wij in Chichewa: 'Tionana pa Mande!' Ze zeiden, dat ze ons dit weekend zouden gaan missen. Na het afscheid reden wij voor de verandering eens naar de school Chipiti, de school van Sara's reisgroepje. De kinderen die hier om ons busje kwamen staan, zagen er arm uit. Nu heb ik echt armoede gezien. Al is de armoede hier overal wel zichtbaar in Malawi. De kleren van die kinderen, helemaal versleten. Bolle buikjes en veel ook zielige oogjes. Maar wat zwaaiden ze schattig...
21.57 uur
Toen we de reisgroep van Sara hadden opgehaald, gingen we richting een grote, mooie school. We hadden een mooi ritje hier naartoe. HEt was erg groot en het zag er rijk uit. Hierbij hoorde een heel groot stuk land. Ook hier gingen we naartoe. Ondertussen kwamen we iets heel verrassends tegen: 'Apen!' werd er ineens geroepen. Erg leuk, apen op een dak bij de bomen en later ook op weg naar de grote tuin. In de tuin liepen we een ronje in hoog gras. Lekker kriebelig met blote benen. Veel muggetjes en sprinkhanen, bah! Het was allemaal mooi in te zien, maar ik was blij dat we weer bij de bus waren. In de bus hebben we gezellig allemaal liedjes gezongen. Erg gezellig. De evaluatie in reisgroepen was om 18.30 uur. We kregen 3 post-its. Op de blauwe moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat heb je vandaag achtergelaten? Als antwoord had ik: Een mooie, plezierige dag voor de kinderen (door trefbal en het aanleren van de Hokey Pokey). Op het gele briefje moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat neem je mee van vandaag? Daarop kan ik eigenlijk hetzelfde antwoord geven. Een mooie, plezierige dag, vooral omdat de kinderen het zo naar hun zin hadden. Op het groene blaadje moesten we antwoord geven op de volgende vraag: Wat zou je hier willen veranderen, maar ligt buiten jouw bereik? Daarop is mijn antwoord: Dat de kinderen niet meer geslagen worden en dat de band tussen leerkracht en leerling verandert. Na de evaluatie hebben we gegeten. Na het eten hadden we een ontzettende lachbui. Eerst gooie ik Daphne d'r flesje water al om. Later waren we gewoon flauw aan het doen, Sara en ik. We hadden de slappe lach en kinden niet meer ophouden. We gingen liedjes oefenen voor morgen, we konden geen woord uitbrengen. Tranen rolden over mijn wangen. Raar he? Gisteren tranen van verdriet, vandaag tranen van het lachen. We hebben in de zanggroep ook nog even een lief geoefend en ik werd er heel chagrijnig van. Uiteindelijk kozen we voor 'Seasons of love', mijn lied... Hoe het klonk? KNEITERVALS. Ik stond naast Stephanie en we ergerden ons kapot. Maargoed. Morgen gaan we naar het weeshuis voor de spelletjesdag. Daar heb ik zo veel zin in!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
