6 mei 2010, de eerste lesgeefdag!
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
16 Mei 2010 | Malawi, Lilongwe
Lilongwe (in de kamer) 17.28 uur
Het echte feest is vandaag begonnen. Diaree. Daar kwam de buikpijn vandaan. We waren vanochtend te laat bij het ontbijt. Mede door de diaree. Ook Daphne had namelijk dit geluk. Maar ook door lekkere dommigheid van Daphne waren we te laat. Het was Daphnes beurt om de wekker te zetten. Ze dacht dat ze dat gedaan had, maar ze is iets heel belangrijks vergeten. De wekker stond nog op 'off'. Heel handig. Ik was om 5.00 uur wakker geworden met een heel erg borrelende buik en een 'ik moet heel nodig poepen-gevoel'. Helaas ging het toen nog niet. Ik was om 5.25 uur m'n bed weer ingekropen en ik wist dat ik nog ongeveer 5 minuten had. Toch besefte ik niet helemaal, dat ik wel erg lang nog heel fijn lag. Tot het moment dat ik toch maar op m'n wekker keek. SHIT! 5.55 uur, terwijl we om 5.30 uur uit bed wilden. Dus wij als twee supersnelle spinnen (en die zijn hier snel!) onder de douche, die dit keer moeite had met kouder worden. Hij was gloeiend heet. Afijn, we waren dus wat verlaat bij het ontbijt. Na het ontbijt vertrokken we weer naar de school. De eerste lesgeefdag, spannend!! Ik was echt zenuwachtig. Helaas hadden we de ceremonie net gemist. Dat was wel heel jammer. Vandaag waren de kinderen wel in uniform. Ook niet allemaal trouwens. Ik ga vandaag proberen een wat korter verslag te schrijven. Het is nu namelijk iedere avond rond 0.00 uur voordat ik op bed lig. En dat is erg laat als je drukke, indrukwekkende, mooie dagen meemaakt en om 5.00 - 5.30 uur op moet. Goed, terug naar de school. Om 7.30 uur begon de eerste les. Deze les werd gegeven door Jenny. Het was een NT2les (Engels tweede taal) en het ging over figuren, kleuren en getallen. Voor groep 5 was het nog best makkelijk, maar de kinderen hadden er zeker plezier in. Na de les van Jenny gaf Dorice een rekenles. Daarna was ik aan de beurt. Het was tijd om mijn spijsverteringsles te geven. En wat viel dat me mee. Het Engels spreken ging eigenlijk erg goed. De studenten vertaalden onze uitleg soms als de kinderen het niet helemaal begrepen. Dat was wel fijn. Ik merkte dat de kinderen de les leuk vonden. Ze deden goed mee. Toen ik het werkblad uitdeelde, zaten de kinderen er verwonderd naar te kijken. Allemaal een eigen werkblad en er mocht ook nog eens gekleurd worden! Dat kleuren van de organen duurde nog best lang. Ze moesten natuurlijk in hun groepjes de kleurpotloden delen. Dit ging wel goed, maar veel kinderen wachtten op elkaar en begonnen van bovenaf in de opdrachten, de mond dus. Het was handig geweest als alle kinderen gewoon bij een ander orgaan begonnen waren, dan zou het misschien wat sneller zijn gegaan. Maar ik had al afgesproken dat ik het tweede deel van mijn les dan morgen zou doen. Dus liet ik de kinderen de werkbladen (met namen erop) inleveren. In de pauze bleven wij binnen met Dorice.Lenneke was er ook bij. Op een gegeven moment waren er al wat kinderen binnen. Dorice deed de deur dicht. Dat vond ik al een beetje vreemd. Al gauw zagen we wat er ging gebeuren. Met een stok in haar handen stond ze bij de deur te wachten. De kinderen die te laat waren, moesten hun handen ophouden. Ze werden daar hard met een stok geslagen. Wat was dit een schok. Onbegrijpelijk. Ik kan er niet veel meer over zeggen. Onderling keken we elkaar aan. Hier direct op reageren tegen de studenten kon niet. Het is gewoon daar, ze weten niet beter. Dus het is even goed slikken en proberen het even zo te laten. Het oneerlijke van alles was, dat de kinderen eigenlijk niet de laat waren. De bel was nog niet eens gegaan. De kinderen reageerden verschillend. Ik denk, dat er wel 20 kinderen geslagen werden. Sommige kinderen lachten gewoon. Ze gedroegen zich stoer tegenover de anderen. Ze lachten gewoon! Kun je dan nog zeggen, dat het uberhaupt zin heeft? Gelukkig was Lenneke erbij. We hebben er meteen zacht over gepraat achterin de klas. Na deze heftige gebeurtenis ben ik naast Jenny gaan zitten. We hebben het er nog lang over gehad. De beelden staan gewoon op je netvlies. Er werd nu een les Bible Knowledge gegeven. Dorice lag te slapen (!) in de klas. Na deze les was zij aan de beurt voor Chichewa. Maar dat ging niet gebeuren. Ze ging uit de les en de andere studente, Tikhala, nam het over. Heel raar. Na Chichewa mocht ik ineens het tweede deel van mijn les geven. Oké, dan doen we dat. Uiteraard moesten de werkbladen weer worden uitgedeeld. Ik bedacht, dat het wel handig was om de werkbladen uit te laten delen door de studenten. Zij kennen de namen van de kinderen. Maar Lenneke had een veel leuker idee. We konden ook de namen van de kinderen zelf opnoemen. Dat is natuurlijk heel grappig voor de kinderen, als wij de namen in Chichewa uitspreken. Dus deed ik dat samen met Jenny en het was een succes. De kinderen en studenten vonden het erg grappig. Vanaf dit moment was Rick ook in de klas om te filmen. De les verliep verder prima. Het was erg leuk en ik was heel positief en complimenteus naar de kinderen toe. Daar straalden ze van. Ik dacht hier later ook wat van terug te zien in de les van Dorice. In de tweede pauze gingen we naar het huisje van de studenten. Hier opnieuw een heel aparte, maar nu ook grappige ervaring. Jenny en ik zaten buiten, voor het huisje. Er zat een groepje kinderen bij ons, steeds naar ons te staren. Op een gegeven moment deed Dorice de deur open. Stond ze daar metalleen een handdoek om haar heen. Hoe bedoel je, bedenkte schouders en knieen? Ze vroeg Jenny en mij om naar binnen te komen. Dus wij waren binnen, zittend op een matras in de kamer. DOrice was zich uitgebreid aan het insmeren en optutten. De onderbroek ging nog net aan met de handdoek om. We zagen haar ook totaal niet-schamend een maandverbandje in haar onderbroek doen. Handdoek ging af, stond ze daar in haar blote tietekes. Ja, waar moet je dan kijken. Ik was vandaag trouwens best misselijk, maar ik hoefde niet te plassen of te poepen. Nu dronk ik wel te weinig. Fijn dat je het hier gewoon lekker over kunt hebben met iedereen uit de reisgroep. Er is geen schaamte. Na de pauze werd er nog Social and evironment sciences gegeven. Dit ging over verkeer. Ik wil tussendoor even kwijt, dat Lenneke echt heel leuk is. Ik ben blij met haar als reisbegeleidster. Ook 's middags werd er weer geslagen. Nu met een soort zweepje van takken. Met als enige reden, dat de kinderen niet helemaal deden wat Tikhala wilde. Twee van die leuke meiden, hoe kan dat toch. Ik vond ze gelijk een stuk minder leuk. Er zitten trouwens officieel geen 58 leerlingen, maar 67 leerlingen in Standard 5A. Dit betekent, dat er vandaag 27 kinderen niet waren. Wat ook merkwaardig was: Tikhala zei op heel onaardige manier: 'Stand up! Stand up! Clap your hands ones. Clap your hands two times. Again! Again! Stamp your feet. Again!' Pas heel laat had ik door, dat dit als energizer bedoeld was. Dat kan toch gezelliger... Het Afrikaanse accent begint nu al een beetje te wennen. Ze kunnen de 'r' niet uitspreken. Ook plaatsen ze vaak een 'i' achter een woord. Nog twee gekke dingen. Dorice zat naast me en ik zag haar gewoon een spelletje spelen op haar mobiel. Later stond ze les te geven en lag haar mobiel op de tafel waar ik aan zat. Ik schrok me dood, want ineens begon hij te trillen. Ze werd gebeld, nam op, liep naar buiten en was gezellig aan het kletsen. Na school was het weer tijd om lessen voor te bereiden. Jenny en ik zijn geinspireerd door Bas zijn trefballes. Er kwam zoveel plezierig geluid van buiten, dit willen wij ook! Wij geven morgen dus samen een trefballes. Het afscheid was leuk. Ze waren erg enthousiast en wilden graag weten hoe je 'Tot morgen' in het Nederlands zei. We hebben erg gelachen. Onderweg naar het hotel gingen we langs de markt in Lilongwe City om fruit (jeeej!) te halen. Wij bleven wel allemaal in het busje. Het zou misschien niet helemaal veilig zijn. Het evalueren in de reisgroep was heftig. Alle onbegrip van vandaag kwam eruit bij Jenny en mij. We moesten ontzettend huilen. Jenny en ik hadden voor vandaag een M&M'etje. Gedicht geschreven door Jenny en hier en daar wat aangepast door mij. Na het eten gingen we evalueren. Hier lazen Sabine en Margriet ons M&M'etje voor. Opnieuw janken geblazen. Gevolgd door het lied 'I will always love you': nog meer tranen. Ergens wel fijn, een opluchting. Nu ga ik lekker slapen. Daph en ik zijn de diehards wat dagboekschrijven betreft. Mijn ogen vallen bijna dicht. Weltrusten.
Het M&M'etje van Jenny en mij:
Onbegrip
Vandaag is de dag dat we gaan lesgeven. We zijn vol goede moed en hebben er zin in. De een is de dag begonnen met een leuke les. De ander geeft een uur later ook een leuke les.
Dan is het tijd voor de pauze. Wij blijven gezellig in het lokaal. We maken een praatje en het is er lekker koel. Er komt een einde aan de pauze.
De kinderen komen binnen. De deur gaat dicht en de kinderen die nog buiten zijn, zijn te laat. De ene student staat met een stok klaar.
Alle kinderen die dan nog binnenkomen, krijgen een klap met de stok, op hun handen. Ik schrik ervan. De hoofden van die kinderen. De een heeft pijn, de ander lacht er maar stoer om.
Ongelooflijk.
Het echte feest is vandaag begonnen. Diaree. Daar kwam de buikpijn vandaan. We waren vanochtend te laat bij het ontbijt. Mede door de diaree. Ook Daphne had namelijk dit geluk. Maar ook door lekkere dommigheid van Daphne waren we te laat. Het was Daphnes beurt om de wekker te zetten. Ze dacht dat ze dat gedaan had, maar ze is iets heel belangrijks vergeten. De wekker stond nog op 'off'. Heel handig. Ik was om 5.00 uur wakker geworden met een heel erg borrelende buik en een 'ik moet heel nodig poepen-gevoel'. Helaas ging het toen nog niet. Ik was om 5.25 uur m'n bed weer ingekropen en ik wist dat ik nog ongeveer 5 minuten had. Toch besefte ik niet helemaal, dat ik wel erg lang nog heel fijn lag. Tot het moment dat ik toch maar op m'n wekker keek. SHIT! 5.55 uur, terwijl we om 5.30 uur uit bed wilden. Dus wij als twee supersnelle spinnen (en die zijn hier snel!) onder de douche, die dit keer moeite had met kouder worden. Hij was gloeiend heet. Afijn, we waren dus wat verlaat bij het ontbijt. Na het ontbijt vertrokken we weer naar de school. De eerste lesgeefdag, spannend!! Ik was echt zenuwachtig. Helaas hadden we de ceremonie net gemist. Dat was wel heel jammer. Vandaag waren de kinderen wel in uniform. Ook niet allemaal trouwens. Ik ga vandaag proberen een wat korter verslag te schrijven. Het is nu namelijk iedere avond rond 0.00 uur voordat ik op bed lig. En dat is erg laat als je drukke, indrukwekkende, mooie dagen meemaakt en om 5.00 - 5.30 uur op moet. Goed, terug naar de school. Om 7.30 uur begon de eerste les. Deze les werd gegeven door Jenny. Het was een NT2les (Engels tweede taal) en het ging over figuren, kleuren en getallen. Voor groep 5 was het nog best makkelijk, maar de kinderen hadden er zeker plezier in. Na de les van Jenny gaf Dorice een rekenles. Daarna was ik aan de beurt. Het was tijd om mijn spijsverteringsles te geven. En wat viel dat me mee. Het Engels spreken ging eigenlijk erg goed. De studenten vertaalden onze uitleg soms als de kinderen het niet helemaal begrepen. Dat was wel fijn. Ik merkte dat de kinderen de les leuk vonden. Ze deden goed mee. Toen ik het werkblad uitdeelde, zaten de kinderen er verwonderd naar te kijken. Allemaal een eigen werkblad en er mocht ook nog eens gekleurd worden! Dat kleuren van de organen duurde nog best lang. Ze moesten natuurlijk in hun groepjes de kleurpotloden delen. Dit ging wel goed, maar veel kinderen wachtten op elkaar en begonnen van bovenaf in de opdrachten, de mond dus. Het was handig geweest als alle kinderen gewoon bij een ander orgaan begonnen waren, dan zou het misschien wat sneller zijn gegaan. Maar ik had al afgesproken dat ik het tweede deel van mijn les dan morgen zou doen. Dus liet ik de kinderen de werkbladen (met namen erop) inleveren. In de pauze bleven wij binnen met Dorice.Lenneke was er ook bij. Op een gegeven moment waren er al wat kinderen binnen. Dorice deed de deur dicht. Dat vond ik al een beetje vreemd. Al gauw zagen we wat er ging gebeuren. Met een stok in haar handen stond ze bij de deur te wachten. De kinderen die te laat waren, moesten hun handen ophouden. Ze werden daar hard met een stok geslagen. Wat was dit een schok. Onbegrijpelijk. Ik kan er niet veel meer over zeggen. Onderling keken we elkaar aan. Hier direct op reageren tegen de studenten kon niet. Het is gewoon daar, ze weten niet beter. Dus het is even goed slikken en proberen het even zo te laten. Het oneerlijke van alles was, dat de kinderen eigenlijk niet de laat waren. De bel was nog niet eens gegaan. De kinderen reageerden verschillend. Ik denk, dat er wel 20 kinderen geslagen werden. Sommige kinderen lachten gewoon. Ze gedroegen zich stoer tegenover de anderen. Ze lachten gewoon! Kun je dan nog zeggen, dat het uberhaupt zin heeft? Gelukkig was Lenneke erbij. We hebben er meteen zacht over gepraat achterin de klas. Na deze heftige gebeurtenis ben ik naast Jenny gaan zitten. We hebben het er nog lang over gehad. De beelden staan gewoon op je netvlies. Er werd nu een les Bible Knowledge gegeven. Dorice lag te slapen (!) in de klas. Na deze les was zij aan de beurt voor Chichewa. Maar dat ging niet gebeuren. Ze ging uit de les en de andere studente, Tikhala, nam het over. Heel raar. Na Chichewa mocht ik ineens het tweede deel van mijn les geven. Oké, dan doen we dat. Uiteraard moesten de werkbladen weer worden uitgedeeld. Ik bedacht, dat het wel handig was om de werkbladen uit te laten delen door de studenten. Zij kennen de namen van de kinderen. Maar Lenneke had een veel leuker idee. We konden ook de namen van de kinderen zelf opnoemen. Dat is natuurlijk heel grappig voor de kinderen, als wij de namen in Chichewa uitspreken. Dus deed ik dat samen met Jenny en het was een succes. De kinderen en studenten vonden het erg grappig. Vanaf dit moment was Rick ook in de klas om te filmen. De les verliep verder prima. Het was erg leuk en ik was heel positief en complimenteus naar de kinderen toe. Daar straalden ze van. Ik dacht hier later ook wat van terug te zien in de les van Dorice. In de tweede pauze gingen we naar het huisje van de studenten. Hier opnieuw een heel aparte, maar nu ook grappige ervaring. Jenny en ik zaten buiten, voor het huisje. Er zat een groepje kinderen bij ons, steeds naar ons te staren. Op een gegeven moment deed Dorice de deur open. Stond ze daar metalleen een handdoek om haar heen. Hoe bedoel je, bedenkte schouders en knieen? Ze vroeg Jenny en mij om naar binnen te komen. Dus wij waren binnen, zittend op een matras in de kamer. DOrice was zich uitgebreid aan het insmeren en optutten. De onderbroek ging nog net aan met de handdoek om. We zagen haar ook totaal niet-schamend een maandverbandje in haar onderbroek doen. Handdoek ging af, stond ze daar in haar blote tietekes. Ja, waar moet je dan kijken. Ik was vandaag trouwens best misselijk, maar ik hoefde niet te plassen of te poepen. Nu dronk ik wel te weinig. Fijn dat je het hier gewoon lekker over kunt hebben met iedereen uit de reisgroep. Er is geen schaamte. Na de pauze werd er nog Social and evironment sciences gegeven. Dit ging over verkeer. Ik wil tussendoor even kwijt, dat Lenneke echt heel leuk is. Ik ben blij met haar als reisbegeleidster. Ook 's middags werd er weer geslagen. Nu met een soort zweepje van takken. Met als enige reden, dat de kinderen niet helemaal deden wat Tikhala wilde. Twee van die leuke meiden, hoe kan dat toch. Ik vond ze gelijk een stuk minder leuk. Er zitten trouwens officieel geen 58 leerlingen, maar 67 leerlingen in Standard 5A. Dit betekent, dat er vandaag 27 kinderen niet waren. Wat ook merkwaardig was: Tikhala zei op heel onaardige manier: 'Stand up! Stand up! Clap your hands ones. Clap your hands two times. Again! Again! Stamp your feet. Again!' Pas heel laat had ik door, dat dit als energizer bedoeld was. Dat kan toch gezelliger... Het Afrikaanse accent begint nu al een beetje te wennen. Ze kunnen de 'r' niet uitspreken. Ook plaatsen ze vaak een 'i' achter een woord. Nog twee gekke dingen. Dorice zat naast me en ik zag haar gewoon een spelletje spelen op haar mobiel. Later stond ze les te geven en lag haar mobiel op de tafel waar ik aan zat. Ik schrok me dood, want ineens begon hij te trillen. Ze werd gebeld, nam op, liep naar buiten en was gezellig aan het kletsen. Na school was het weer tijd om lessen voor te bereiden. Jenny en ik zijn geinspireerd door Bas zijn trefballes. Er kwam zoveel plezierig geluid van buiten, dit willen wij ook! Wij geven morgen dus samen een trefballes. Het afscheid was leuk. Ze waren erg enthousiast en wilden graag weten hoe je 'Tot morgen' in het Nederlands zei. We hebben erg gelachen. Onderweg naar het hotel gingen we langs de markt in Lilongwe City om fruit (jeeej!) te halen. Wij bleven wel allemaal in het busje. Het zou misschien niet helemaal veilig zijn. Het evalueren in de reisgroep was heftig. Alle onbegrip van vandaag kwam eruit bij Jenny en mij. We moesten ontzettend huilen. Jenny en ik hadden voor vandaag een M&M'etje. Gedicht geschreven door Jenny en hier en daar wat aangepast door mij. Na het eten gingen we evalueren. Hier lazen Sabine en Margriet ons M&M'etje voor. Opnieuw janken geblazen. Gevolgd door het lied 'I will always love you': nog meer tranen. Ergens wel fijn, een opluchting. Nu ga ik lekker slapen. Daph en ik zijn de diehards wat dagboekschrijven betreft. Mijn ogen vallen bijna dicht. Weltrusten.
Het M&M'etje van Jenny en mij:
Onbegrip
Vandaag is de dag dat we gaan lesgeven. We zijn vol goede moed en hebben er zin in. De een is de dag begonnen met een leuke les. De ander geeft een uur later ook een leuke les.
Dan is het tijd voor de pauze. Wij blijven gezellig in het lokaal. We maken een praatje en het is er lekker koel. Er komt een einde aan de pauze.
De kinderen komen binnen. De deur gaat dicht en de kinderen die nog buiten zijn, zijn te laat. De ene student staat met een stok klaar.
Alle kinderen die dan nog binnenkomen, krijgen een klap met de stok, op hun handen. Ik schrik ervan. De hoofden van die kinderen. De een heeft pijn, de ander lacht er maar stoer om.
Ongelooflijk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
