13 mei 2010, Lake Malawi
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
18 Mei 2010 | Malawi, Lilongwe
Lilongwe & Lake Malawi
De laatste echte dag vandaag. Wat is de tijd voorbijgevlogen. Hier heb ik zo lang naar uitgekeken en nu is het voorbij. Bijna dan. Vandaag heb ik voor de verandering weer eens op mijn eigen kamer gedoucht. En ik moet zeggen, dat viel me alles mee. Vandaag hadden we de natuurexcursie en het shoppen. Dat belooft een drukke dag te worden. We hoorden dat het ongeveer 2 uur rijden was naar Lake Malawi. Bij het ontbijt hebben we gezongen voor Annet. Ze is vandaag jarig. We werden trouwens op een bijzondere manier wakker gemaakt vandaag. M'n eigen wekker was om 5.30 uur al gegaan. Robin en Serge hadden vandaag de dagleiding. We werden niet subtiel wakker geklopt, maar luid wakker gebonkt. Leuk hoor. Hun kamer zit naast die van ons, dus op de terugweg naar hun kamer konden ze het niet laten om het nog eens te doen. En nu nog veel harder ook. Zo hard, dat de Malawiaanse overbuurvrouw slaperig haar kamer uitkwam. Toen we bijna klaar waren voor vertrek, kwamen ze weer aan de deur. Of we alsjeblieft bij ze in de bus wilden. 'Hmm, alleen als je door je knieen gaat.' Geregeld: een gezellige bus. De busreis was bijzonder. Het eerstegedeelte zaten zij helemaal achterin en wij helemaal voorin. Gezellig hoor, samen in de bus. Later zaten we wel bij elkaar. Er was nog even spanning en sensatie, want er zat een wesp in de bus. Heel vlakbij me. Pas bij Sara's poging 3 was hij dood. Hoe verder we met de bus kwamen, hoe mooier de omgeving werd. HEt was echt PRACHTIG. Midden tussen de hoge, groene bergen en een fantastisch uitzicht. Maar het was niet alleen maar feest. We kregen een seintje van de andere bus, die achter ons reed. Er was iets goed mis met de remmen. Kut. Het was gutsend heet, het zweet stond overal. We waren best wel in de middle of nowhere. Toevallig stonden we stil voor een schooltje. De kinderen kwamen meteen weer op ons afgerend. Ze hebben al die tijd staan kijken. Na deze reis weten we in ieder geval hoe het is om in een dierentuin te wonen. We hebben ruim een uur stilgestaan. TOen hadden onze chauffeurs eindelijk het probleem opgelost en konden we verder. Toen kwamen de haarspeldbochten. Dat gaf niks, want je keek je ogen uit. Ik weet niet of ik eerder zoiets moois heb gezien. Na 7 uur kwamen we ein-de-lijk aan bij Lake Malawi. We waren er al iets eerder, maar op de één of andere manier was deze plek niet goed genoeg. Dus reden we ergens anders heen. Pff. Aangekomen bij het enorme meer, konden we eindelijk lunchen. Om 6.30 uur hadden we ontbeten, dus we waren wel toe aan wat voedsel in onze maag. En het was nog best wel lekker ook. Aardappel was niet zo bijzonder. Maar we hadden ook lekker gekruide kipsaté en HOERA!! Er was fruit. Bowl. Heerlijk zoet, fris en sappig. We aten met uitzicht op het mooie meer. Het leek net een soort tropisch oord. Helaas zouden we niet lang blijven. Bij het meer zaten een aantal mannen souvenirs te verkopen. Ik heb hier twee armbandjes, drie kettingen, een geschilderd kaartje, een geschilderd doek en een beeldje van een vrouw gekocht. Het afdingen ging me nog aardig af. We hebben bij het meer ook nog foto's gemaakt in de reisgroepen. Ik ben helemaal vergeten om iets leuks te vertellen. Onderweg kwamen we namelijk regelmatig apen tegen! Echt heel leuk. Alle fototoestellen werden er dan natuurlijk snel bijgepakt. Terug in de bus was heel vermoeiend. In het donker door de bergen en weer zo lang rijden. En dan maar proberen te slapen. Wat wel weer heel gaaf was: de prachtige sterrenhemel. Op een gegeven moment werd het toch ook wel weer gezellig in de bus. Robin en Serge begonnen grappig te doen. Zo hadden ze een mooi aanbod voor ons. Voor 10.000 kwacha (€50) mochten we bij ze langskomen op de kamer vanavond. Hier zou je dan een heerlijke massage krijgen. Je had zelf de keuze: een subtiele massage? Je kon er ook gewoon voor kiezen om ze op je rug te laten lopen. Ook zouden ze het bad voor je laten vollopen, met rozenblaadjes. Daar werd je dan vervolgens 'ingejonast'. Ananasje, cocktailtje erbij. En een heerlijk ontbijt op bed. Je kon ook voor de minder dure versie gaan. Dan bestond je avond uit een simpele massage, een flesje water en een droge appel. Haha. De rit terug was lang en daar word je moe van. En we zaten met nog een probleem. We hadden allemaal nog veel geld over en we hadden nog souvenirs en spullen voor in onze leskisten nodig. De leiding heeft er uiteindelijk voor gezorgd, dat er nog een souvenirwinkel open ging. Normaal was die om 17.00 uur al gesloten. Nu kwam de eigenaar speciaal voor ons naar de winkel. Logisch: geld vangen! We waren rond 21.00 uur bij die winkel. Het viel jammer genoeg wel tegen. Dit was nou net een duur winkeltje en afdingen kon niet. Toch heb ik nog best leuke dingen gekocht: een instrument, geluksballetjes, een beelde van een olifant, een potje, een cadeautje voor mijn lootje: Sabine. Er was ook een ander, klein instrument, die ik graag wilde hebben. Maar die was uitverkocht toen ons groepje naar binnen moch. Helaas hadden ze geen vingerhoedjes. Na het kopen van de spullen was het uiteindelijk 23.00 toen we aan het avondeten zaten. Na het eten hebben we George, Lester en Aron bedankt voor alles. Daarna hebben wij alle groepsbegeleiders bedankt. We zongen allemaal ons zelfgemaakte limmerik. Nynke, Robin, Lenneke, Inge, Anneke, Serge: bedankt!! Tot slot hebben we nog de groepsevaluatie gedaan. Overal in de zaal hingen kalenderspreuken. Hiervan moest je er drie uitzoeken.
Betrekking op...
1. Jou en Malawi
2. Jou in relatie tot de groep
3. Jezelf als persoon
Ik koos voor de volgende spreuken:
1. Lachen is de kortste afstand tussen mensen.
2. De enige manier om een vriend te hebben, is er één te zijn.
3. Als er geen uitweg is, is er altijd wel een weg doorheen.
De laatste koos ik om voor te lezen en uit te leggen in de groep. Gedurende deze reis zat ik best wel met dingen. Denk aan het logeren bij de studenten, het Engels spreken... Daar zag ik erg tegenop. VOoral omdat ik het spannend vond. Maar er was geen uitweg, ik moest wel. En achteraf viel het dan reuze mee. Op sommige dingen ben ik ook best wel trots nu. Nog een voorbeeld: het plassen boven een gat. Lenneke kwam na afloop nog naar Daphne en mij toe. Met voor ons beiden een mooi compliment. Lenneke was trots op me, zei ze. Omdat ik goed heb doorgezet deze reis. 'Je kunt veel meer dan je zelf denkt.' Daphne kreeg het oprechte compliment, dat ze zo zorgzaam is. Na de evaluatie gingen we naar de kamers. Het was inmiddels al laat. Nu lekker slapen, zou je denken. Niet dus. De koffers moesten nog worden ingepakt. Morgen alweer naar huis... Uiteindelijk ging het licht bij ons om 3.30 uur uit! De wekker stond op 5.15 uur...
De laatste echte dag vandaag. Wat is de tijd voorbijgevlogen. Hier heb ik zo lang naar uitgekeken en nu is het voorbij. Bijna dan. Vandaag heb ik voor de verandering weer eens op mijn eigen kamer gedoucht. En ik moet zeggen, dat viel me alles mee. Vandaag hadden we de natuurexcursie en het shoppen. Dat belooft een drukke dag te worden. We hoorden dat het ongeveer 2 uur rijden was naar Lake Malawi. Bij het ontbijt hebben we gezongen voor Annet. Ze is vandaag jarig. We werden trouwens op een bijzondere manier wakker gemaakt vandaag. M'n eigen wekker was om 5.30 uur al gegaan. Robin en Serge hadden vandaag de dagleiding. We werden niet subtiel wakker geklopt, maar luid wakker gebonkt. Leuk hoor. Hun kamer zit naast die van ons, dus op de terugweg naar hun kamer konden ze het niet laten om het nog eens te doen. En nu nog veel harder ook. Zo hard, dat de Malawiaanse overbuurvrouw slaperig haar kamer uitkwam. Toen we bijna klaar waren voor vertrek, kwamen ze weer aan de deur. Of we alsjeblieft bij ze in de bus wilden. 'Hmm, alleen als je door je knieen gaat.' Geregeld: een gezellige bus. De busreis was bijzonder. Het eerstegedeelte zaten zij helemaal achterin en wij helemaal voorin. Gezellig hoor, samen in de bus. Later zaten we wel bij elkaar. Er was nog even spanning en sensatie, want er zat een wesp in de bus. Heel vlakbij me. Pas bij Sara's poging 3 was hij dood. Hoe verder we met de bus kwamen, hoe mooier de omgeving werd. HEt was echt PRACHTIG. Midden tussen de hoge, groene bergen en een fantastisch uitzicht. Maar het was niet alleen maar feest. We kregen een seintje van de andere bus, die achter ons reed. Er was iets goed mis met de remmen. Kut. Het was gutsend heet, het zweet stond overal. We waren best wel in de middle of nowhere. Toevallig stonden we stil voor een schooltje. De kinderen kwamen meteen weer op ons afgerend. Ze hebben al die tijd staan kijken. Na deze reis weten we in ieder geval hoe het is om in een dierentuin te wonen. We hebben ruim een uur stilgestaan. TOen hadden onze chauffeurs eindelijk het probleem opgelost en konden we verder. Toen kwamen de haarspeldbochten. Dat gaf niks, want je keek je ogen uit. Ik weet niet of ik eerder zoiets moois heb gezien. Na 7 uur kwamen we ein-de-lijk aan bij Lake Malawi. We waren er al iets eerder, maar op de één of andere manier was deze plek niet goed genoeg. Dus reden we ergens anders heen. Pff. Aangekomen bij het enorme meer, konden we eindelijk lunchen. Om 6.30 uur hadden we ontbeten, dus we waren wel toe aan wat voedsel in onze maag. En het was nog best wel lekker ook. Aardappel was niet zo bijzonder. Maar we hadden ook lekker gekruide kipsaté en HOERA!! Er was fruit. Bowl. Heerlijk zoet, fris en sappig. We aten met uitzicht op het mooie meer. Het leek net een soort tropisch oord. Helaas zouden we niet lang blijven. Bij het meer zaten een aantal mannen souvenirs te verkopen. Ik heb hier twee armbandjes, drie kettingen, een geschilderd kaartje, een geschilderd doek en een beeldje van een vrouw gekocht. Het afdingen ging me nog aardig af. We hebben bij het meer ook nog foto's gemaakt in de reisgroepen. Ik ben helemaal vergeten om iets leuks te vertellen. Onderweg kwamen we namelijk regelmatig apen tegen! Echt heel leuk. Alle fototoestellen werden er dan natuurlijk snel bijgepakt. Terug in de bus was heel vermoeiend. In het donker door de bergen en weer zo lang rijden. En dan maar proberen te slapen. Wat wel weer heel gaaf was: de prachtige sterrenhemel. Op een gegeven moment werd het toch ook wel weer gezellig in de bus. Robin en Serge begonnen grappig te doen. Zo hadden ze een mooi aanbod voor ons. Voor 10.000 kwacha (€50) mochten we bij ze langskomen op de kamer vanavond. Hier zou je dan een heerlijke massage krijgen. Je had zelf de keuze: een subtiele massage? Je kon er ook gewoon voor kiezen om ze op je rug te laten lopen. Ook zouden ze het bad voor je laten vollopen, met rozenblaadjes. Daar werd je dan vervolgens 'ingejonast'. Ananasje, cocktailtje erbij. En een heerlijk ontbijt op bed. Je kon ook voor de minder dure versie gaan. Dan bestond je avond uit een simpele massage, een flesje water en een droge appel. Haha. De rit terug was lang en daar word je moe van. En we zaten met nog een probleem. We hadden allemaal nog veel geld over en we hadden nog souvenirs en spullen voor in onze leskisten nodig. De leiding heeft er uiteindelijk voor gezorgd, dat er nog een souvenirwinkel open ging. Normaal was die om 17.00 uur al gesloten. Nu kwam de eigenaar speciaal voor ons naar de winkel. Logisch: geld vangen! We waren rond 21.00 uur bij die winkel. Het viel jammer genoeg wel tegen. Dit was nou net een duur winkeltje en afdingen kon niet. Toch heb ik nog best leuke dingen gekocht: een instrument, geluksballetjes, een beelde van een olifant, een potje, een cadeautje voor mijn lootje: Sabine. Er was ook een ander, klein instrument, die ik graag wilde hebben. Maar die was uitverkocht toen ons groepje naar binnen moch. Helaas hadden ze geen vingerhoedjes. Na het kopen van de spullen was het uiteindelijk 23.00 toen we aan het avondeten zaten. Na het eten hebben we George, Lester en Aron bedankt voor alles. Daarna hebben wij alle groepsbegeleiders bedankt. We zongen allemaal ons zelfgemaakte limmerik. Nynke, Robin, Lenneke, Inge, Anneke, Serge: bedankt!! Tot slot hebben we nog de groepsevaluatie gedaan. Overal in de zaal hingen kalenderspreuken. Hiervan moest je er drie uitzoeken.
Betrekking op...
1. Jou en Malawi
2. Jou in relatie tot de groep
3. Jezelf als persoon
Ik koos voor de volgende spreuken:
1. Lachen is de kortste afstand tussen mensen.
2. De enige manier om een vriend te hebben, is er één te zijn.
3. Als er geen uitweg is, is er altijd wel een weg doorheen.
De laatste koos ik om voor te lezen en uit te leggen in de groep. Gedurende deze reis zat ik best wel met dingen. Denk aan het logeren bij de studenten, het Engels spreken... Daar zag ik erg tegenop. VOoral omdat ik het spannend vond. Maar er was geen uitweg, ik moest wel. En achteraf viel het dan reuze mee. Op sommige dingen ben ik ook best wel trots nu. Nog een voorbeeld: het plassen boven een gat. Lenneke kwam na afloop nog naar Daphne en mij toe. Met voor ons beiden een mooi compliment. Lenneke was trots op me, zei ze. Omdat ik goed heb doorgezet deze reis. 'Je kunt veel meer dan je zelf denkt.' Daphne kreeg het oprechte compliment, dat ze zo zorgzaam is. Na de evaluatie gingen we naar de kamers. Het was inmiddels al laat. Nu lekker slapen, zou je denken. Niet dus. De koffers moesten nog worden ingepakt. Morgen alweer naar huis... Uiteindelijk ging het licht bij ons om 3.30 uur uit! De wekker stond op 5.15 uur...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
