4 mei 2010, de TTC
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
15 Mei 2010 | Malawi, Lilongwe
Lilongwe (in de zaal van het hotel) 17.20 uur
Vanochtend begon goed. We zouden om 6.15 uur gewekt worden. Maar Daphne en ik hadden de wekker om 5.45 uur gezet. Ik had de wekker nog nooit gebruikt. Maar hij doet het erg goed. Wat een lawaai! Je wordt in ieder geval wakker. Maar als ik door de wekker niet wakker was geworden, dan wel door de douche. Ik ging vanochtend als eerste. IJSKOUD!!! Dat was geen pretje, maar je moet wat over hebben voor schoon haar. Beetje jammer alleen, dat Daphne na mij, een heerlijk warme douche had. Bijna heet. We hebben trouwens wel heerlijk geslapen. Op weg naar de TTC (Teachers Training College), de pabo van Lilongwe, kwamen we om 8.05 uur in een korte file te staan. Ook was er een mooi moment in het busje. Er liep een kind langs de kant van de weg. Ze keek ons verwonderd aan. Toen we naar d'r zwaaiden, straalde ze en zwaaide ze terug. Ook de moeder gaf een stralende glimlach. Ik beleef vandaag al minder als een film dan gisteren. Zo'n busritje alleen al, is prachtig. Al die mooie mensen die je in de levendige omgeving op straat ziet: werkende mannen en vrouwen met bagage op het hoofd. Trouwens, nog even over toen we van de accomodatie vertrokken... Ik kwam een razendsnel beest in m'n bed tegen. Gelukkig heeft Serge 'm doodgemaakt voor me. Om ongeveer 8.15 uur kwamen we aan op de TTC. Hier werden we voorgesteld aan Maria, die ons allemaal de hand schudde en ze probeerde onze namen uit te spreken. We werden meegenomen naar een kamer boven in het gebouw. Het zag eruit als een soort woonkamer met postvakken, houten meubels en een kopieerapparaat. Iemand van onze groep moest nog even naar de wc. Lenneke kende een beleefde manier om dit te vragen: 'Where can I go for a short call?' (kleine boodschap). We begonnen met een gebed, opgezegd door Philip.
Lilongwe (in de zaal van het hotel) 19.55 uur
Daarna stelden de Malawianen zich aan ons voor. Ook de reisbegeleiding stelde zich voor en tenslotte waren ook wij aan de beurt. We moesten omstebeurt opstaan. Dan zeiden we onze naam en we vertelden waar we vandaan kwamen: 'My name is Cindy and I come from Hoofddorp too' (Daphne was voor mij geweest). Na het voorstelrondje kregen we uitleg over het Malawiaanse onderwijssysteem. Soms was dit wat lastig te volgen, door het accent waarmee hier Engels gesproken wordt.
Lilongwe (in de zaal van het hotel) 20.35 uur
Ook de adjunct hield een praatje. Wat wel grappig was: er zaten twee mannen achter ons en onder het praatje knikten zij steeds instemmend. Ook lachten ze soms om iets wat blijkbaar grappig was. Maar dat verstond ik dan weer niet. En je hoorde steeds een 'hmhmm', ze waren het er dan mee eens. De TTC van Lilongwe is een van de grootste scholen. Na het praatje vertelde Nynke iets over Edukans en de onderwijsexpeditie. Daarna vertelde Goodson Kamuchi over het Malawiaanse onderwijssystem. Je hebt de volgende scholen: Village school (groep 1,2,3,4), Central en Middle school (hier krijgen ze Engels les) en de Mission school. De primary school duurt 8 jaar en is te vergelijken met de basisschool in NEderland. De secundary school duurt 4 jaar en is te vergelijken met onze middelbare school. Tot slot heb je nog de University, duurt 4 jaar. Er is geen HBO of MBO. De TTC duurt 2 jaar. De studenten in het eerste jaar krijgen voor les, theorie. In het tweede jaar lopen ze voornamelijk stage. Er is in Malawi een groot tekort aan leerkrachten. Daarom is de studie nu gratis.De leerkracht van de primary school geeft alle vakken. De leerkracht op de secundary school is gespecialeerd in 2 of 3 vakken. Als kinderen naar school gaan, kopen zij vaak een uniform. Om 9.30 uur begonnen de praatjes een beetje lang te duren. Ik had een ontzettende houten kont. Toen begonnen Koen en Jetty met een presentatie over het Nederlandse onderwijssysteen. En wat deden ze dat goed. Ze hadden er een soort toneelstukje van gemaakt. Jetty speelde een kind dat meer informatie wilde verkrijgen over de school. Koen gaf deze informatie. Ze spraken ontzettend goed Engels. Na deze presentatie hadden we even pauze. Tijd om even rond te lopen. Wij zijn naar het binnenplein gegaan. We zagen hier erg jonge moeders met hun baby's. Zullen zij ook studeren? Dat zou knap zijn. Ook kwam er een student een kort praatje met ons maken. Na de pauze vertelde George over ACEM. Hiermee werkt Edukans samen. Dit is een christelijke organisatie. 50% Van de scholen is van de overheid en 50% van de kerk. Doordat Edukans dit porject steunt, komen er meer schoollokalen, gebouwen (huizen voor de leerkrachten en toiletten. Bij dit project horen ook de School Improvement Plans: een plan voor 5 jaar, wat gaat er gebeuren en wat is er nodig? Om ongever 11 uur gingen we observeren in een klas. Ik deed dit samen met Daphne, Bas en Kimberley. Het was echt super! Dan zit je dus gewoon tussen de studenten in de klas. Er werd meteen plaats voor ons gemaakt. Twee jongens begonnen naar me te seinen en keken we heel erg aan. Ik mocht wel bij ze komen zitten. Die blik in hun ogen: dacht het niet! Mijn naam werd ook door ze genoemd. De les die we bezochten, was een les pedagogiek. Het onderwerp van de les was 'Skills of reinforcement'. Het ging over belonen, complimenteren, je houding naar de kinderen toe. Er viel me een aantal dingen op. De leerkracht vraagt vaak terug: 'Isn't it?' Hierop wordt dan klassikaal met 'yes' geantwoord. Er hing een lang krijtbord voorin de klas en er waren houten banken en tafels. Er hingen wat simpele, zelfgemaakte posters en er was een schuin plafond. Ook achterin de klas hing een lang krijtbord. Er zitten studenten met hun rug naar de voorkant van de klas. Er wordt veel klassikaal geantwoord. De leerkracht vertelt ook, dat je kinderen positief moet corrigeren: dus niet alleen maar zeggen 'WRONG!' De studenten moeten hierom lachen. Er wordt sowieso wel veel gelachen in de les. De leerkracht vertelt erg leuk en ik merk ook dat de studenten hem leuk vinden. Er is een interactieve werkvorm. Er wordt gediscussierd over positieve en negatieve begeleiding. Wij doen wat moeizaam mee. Het is best spannend dit. Sommige studenten staan op als zij antwoord geven. Er wordt goed meegedaan en er wordt niet doorheen gepraat. Het valt me op, dat iedereen warm gekleed is, lange mouwen. Daphne laat me net iets lezen in haar boekje: 'Zonder (of met weinig) materialen wordt hier beter lesgegeven dan bij ons soms op de pabo.' Het is inderdaasd waar. 'Clapping hands' is hier iets. Als de leerkracht erom vraagt, klappen de studenten 1 keer in hun hand. DIt als soort beloning op applaus voor degene die antwoord heeft gegeven. De leerkracht maakt grapjes. Er zijn zes soorten reinforcements: gesteral, proximity, contact, verbal, token and activity reinforcements. Het stonk in de klas trouwens naar zweet en ik vroeg me af of ik het was. Maar volgens mij was het m'n buurman. De leraar herhaalt wat hij tot nu toe verteld heeft en vraagt of er nog vragen of opmerkingen zijn. Ik had gedacht, dat er niet zo interactief werd lesgegeven. Rond 12.50 kregen we een presentatie over Fawema, van Joyce. Deze organisatie zorgt voor meer meisjes naar school. Ze trainen headteachers en laten meisjes weten welke rechten ze hebben. Rond 14.15 uur waren we terug van de rondleiding op de TTC. Ook zijn we naar de Demonstration school geweest, waar honderden kinderen vrolijk met gelach en lawaai op ons afkwamen. Deze prachtige kinderen hebben erg mooie foto's opgeleverd. Hierna gingen we op weg naar de TDC (Teaching Developement Center) Ook hier bezochten we een school. DIt was overweldigend. Ik voelde me warm van binnen er er prikten tranen achter m'n ogen. Wat een leuke, lieve, mooie, vrolijke kinderen. Er straals geluk vanaf. Ze bleven maar om ons heen hangen en ze wilden dolgraag op de foto. We werden bestormd en aangekeken. Met sommige kinderen hield ik een kort praatje en high fives werden uitgedeeld. Het is niet te beschrijven en geweldig. In het gebouw bij de TDC kregen we uitleg. Ik ben hier erg dapper geweest. Nog geen 1,5 m achter mij op de muur, zat een grote spin. Ik ben rustig blijven zitten. Goed he? Oké, ik geef toe dat ik om de 2 minuten omkeek om te kijken of hij nog op z'n plekje zat. Toen we terugkwamen bij het verblijf waren we allemaal best moe. Aangekomen bij onze kamer was het weer zo ver. Een spin aan de buitenkant van onze kamer, boven onze deur. Bah, moeten ze ons hebben? De twee die het bangst zijn voor al die vieze beesten... Een man van het hotel heeft 'm voor ons weggehaald met een bezem. En gedood. Toen wij vanmiddag met schemering in ons reisdagboek begonnen te schrijven, viel ineens het licht uit. Stroomuitval. Dit leverde het volgende op:
- Een prachtige sterrenhemel.
- Een diner bij kaarslicht.
- Een bezoekje aan het toilet waarbij Daphne me bijscheen met de zaklamp.
Inmiddels doet het licht het weer. We hebben ook nog de reisgroepsevaluatie gehad. Iedereen vertelde hier hoe hij/zij zich voelde en hoe we vandaag hebben beleefd. We hoorden hier ook, dat we op de school met 2 studenten, 1 klas krijgen. Ik zit met Jenny, zij is mijn buddy en daar zijn we allebei heel blij mee. Daphne en ik mochten niet samen en dus wilde ik het liefst met haar. Zij had dat gevoel ook. Dat is wel leuk. Na het eten (zoute spaghetti) hebben we samen 2 minuten stilte gehouden. Vanwege de dodenherdenking. Net zijn we nog even geinterviewd voor de film, door Rick (onze cameraman). Nu is het tijd om te slapen. Alleen Daph en ik zitten nog in de grote zaal, met de lieve reisbegeleiding. Het was een heel mooie dag waarin we veel van de lokale bevolking hebben gezien. Ook een armer gedeelte, druk met mensen en werk. En mensen aan het werk. Morgen gaat om 5.00 uur de wekker, wat een feest!
Vanochtend begon goed. We zouden om 6.15 uur gewekt worden. Maar Daphne en ik hadden de wekker om 5.45 uur gezet. Ik had de wekker nog nooit gebruikt. Maar hij doet het erg goed. Wat een lawaai! Je wordt in ieder geval wakker. Maar als ik door de wekker niet wakker was geworden, dan wel door de douche. Ik ging vanochtend als eerste. IJSKOUD!!! Dat was geen pretje, maar je moet wat over hebben voor schoon haar. Beetje jammer alleen, dat Daphne na mij, een heerlijk warme douche had. Bijna heet. We hebben trouwens wel heerlijk geslapen. Op weg naar de TTC (Teachers Training College), de pabo van Lilongwe, kwamen we om 8.05 uur in een korte file te staan. Ook was er een mooi moment in het busje. Er liep een kind langs de kant van de weg. Ze keek ons verwonderd aan. Toen we naar d'r zwaaiden, straalde ze en zwaaide ze terug. Ook de moeder gaf een stralende glimlach. Ik beleef vandaag al minder als een film dan gisteren. Zo'n busritje alleen al, is prachtig. Al die mooie mensen die je in de levendige omgeving op straat ziet: werkende mannen en vrouwen met bagage op het hoofd. Trouwens, nog even over toen we van de accomodatie vertrokken... Ik kwam een razendsnel beest in m'n bed tegen. Gelukkig heeft Serge 'm doodgemaakt voor me. Om ongeveer 8.15 uur kwamen we aan op de TTC. Hier werden we voorgesteld aan Maria, die ons allemaal de hand schudde en ze probeerde onze namen uit te spreken. We werden meegenomen naar een kamer boven in het gebouw. Het zag eruit als een soort woonkamer met postvakken, houten meubels en een kopieerapparaat. Iemand van onze groep moest nog even naar de wc. Lenneke kende een beleefde manier om dit te vragen: 'Where can I go for a short call?' (kleine boodschap). We begonnen met een gebed, opgezegd door Philip.
Lilongwe (in de zaal van het hotel) 19.55 uur
Daarna stelden de Malawianen zich aan ons voor. Ook de reisbegeleiding stelde zich voor en tenslotte waren ook wij aan de beurt. We moesten omstebeurt opstaan. Dan zeiden we onze naam en we vertelden waar we vandaan kwamen: 'My name is Cindy and I come from Hoofddorp too' (Daphne was voor mij geweest). Na het voorstelrondje kregen we uitleg over het Malawiaanse onderwijssysteem. Soms was dit wat lastig te volgen, door het accent waarmee hier Engels gesproken wordt.
Lilongwe (in de zaal van het hotel) 20.35 uur
Ook de adjunct hield een praatje. Wat wel grappig was: er zaten twee mannen achter ons en onder het praatje knikten zij steeds instemmend. Ook lachten ze soms om iets wat blijkbaar grappig was. Maar dat verstond ik dan weer niet. En je hoorde steeds een 'hmhmm', ze waren het er dan mee eens. De TTC van Lilongwe is een van de grootste scholen. Na het praatje vertelde Nynke iets over Edukans en de onderwijsexpeditie. Daarna vertelde Goodson Kamuchi over het Malawiaanse onderwijssystem. Je hebt de volgende scholen: Village school (groep 1,2,3,4), Central en Middle school (hier krijgen ze Engels les) en de Mission school. De primary school duurt 8 jaar en is te vergelijken met de basisschool in NEderland. De secundary school duurt 4 jaar en is te vergelijken met onze middelbare school. Tot slot heb je nog de University, duurt 4 jaar. Er is geen HBO of MBO. De TTC duurt 2 jaar. De studenten in het eerste jaar krijgen voor les, theorie. In het tweede jaar lopen ze voornamelijk stage. Er is in Malawi een groot tekort aan leerkrachten. Daarom is de studie nu gratis.De leerkracht van de primary school geeft alle vakken. De leerkracht op de secundary school is gespecialeerd in 2 of 3 vakken. Als kinderen naar school gaan, kopen zij vaak een uniform. Om 9.30 uur begonnen de praatjes een beetje lang te duren. Ik had een ontzettende houten kont. Toen begonnen Koen en Jetty met een presentatie over het Nederlandse onderwijssysteen. En wat deden ze dat goed. Ze hadden er een soort toneelstukje van gemaakt. Jetty speelde een kind dat meer informatie wilde verkrijgen over de school. Koen gaf deze informatie. Ze spraken ontzettend goed Engels. Na deze presentatie hadden we even pauze. Tijd om even rond te lopen. Wij zijn naar het binnenplein gegaan. We zagen hier erg jonge moeders met hun baby's. Zullen zij ook studeren? Dat zou knap zijn. Ook kwam er een student een kort praatje met ons maken. Na de pauze vertelde George over ACEM. Hiermee werkt Edukans samen. Dit is een christelijke organisatie. 50% Van de scholen is van de overheid en 50% van de kerk. Doordat Edukans dit porject steunt, komen er meer schoollokalen, gebouwen (huizen voor de leerkrachten en toiletten. Bij dit project horen ook de School Improvement Plans: een plan voor 5 jaar, wat gaat er gebeuren en wat is er nodig? Om ongever 11 uur gingen we observeren in een klas. Ik deed dit samen met Daphne, Bas en Kimberley. Het was echt super! Dan zit je dus gewoon tussen de studenten in de klas. Er werd meteen plaats voor ons gemaakt. Twee jongens begonnen naar me te seinen en keken we heel erg aan. Ik mocht wel bij ze komen zitten. Die blik in hun ogen: dacht het niet! Mijn naam werd ook door ze genoemd. De les die we bezochten, was een les pedagogiek. Het onderwerp van de les was 'Skills of reinforcement'. Het ging over belonen, complimenteren, je houding naar de kinderen toe. Er viel me een aantal dingen op. De leerkracht vraagt vaak terug: 'Isn't it?' Hierop wordt dan klassikaal met 'yes' geantwoord. Er hing een lang krijtbord voorin de klas en er waren houten banken en tafels. Er hingen wat simpele, zelfgemaakte posters en er was een schuin plafond. Ook achterin de klas hing een lang krijtbord. Er zitten studenten met hun rug naar de voorkant van de klas. Er wordt veel klassikaal geantwoord. De leerkracht vertelt ook, dat je kinderen positief moet corrigeren: dus niet alleen maar zeggen 'WRONG!' De studenten moeten hierom lachen. Er wordt sowieso wel veel gelachen in de les. De leerkracht vertelt erg leuk en ik merk ook dat de studenten hem leuk vinden. Er is een interactieve werkvorm. Er wordt gediscussierd over positieve en negatieve begeleiding. Wij doen wat moeizaam mee. Het is best spannend dit. Sommige studenten staan op als zij antwoord geven. Er wordt goed meegedaan en er wordt niet doorheen gepraat. Het valt me op, dat iedereen warm gekleed is, lange mouwen. Daphne laat me net iets lezen in haar boekje: 'Zonder (of met weinig) materialen wordt hier beter lesgegeven dan bij ons soms op de pabo.' Het is inderdaasd waar. 'Clapping hands' is hier iets. Als de leerkracht erom vraagt, klappen de studenten 1 keer in hun hand. DIt als soort beloning op applaus voor degene die antwoord heeft gegeven. De leerkracht maakt grapjes. Er zijn zes soorten reinforcements: gesteral, proximity, contact, verbal, token and activity reinforcements. Het stonk in de klas trouwens naar zweet en ik vroeg me af of ik het was. Maar volgens mij was het m'n buurman. De leraar herhaalt wat hij tot nu toe verteld heeft en vraagt of er nog vragen of opmerkingen zijn. Ik had gedacht, dat er niet zo interactief werd lesgegeven. Rond 12.50 kregen we een presentatie over Fawema, van Joyce. Deze organisatie zorgt voor meer meisjes naar school. Ze trainen headteachers en laten meisjes weten welke rechten ze hebben. Rond 14.15 uur waren we terug van de rondleiding op de TTC. Ook zijn we naar de Demonstration school geweest, waar honderden kinderen vrolijk met gelach en lawaai op ons afkwamen. Deze prachtige kinderen hebben erg mooie foto's opgeleverd. Hierna gingen we op weg naar de TDC (Teaching Developement Center) Ook hier bezochten we een school. DIt was overweldigend. Ik voelde me warm van binnen er er prikten tranen achter m'n ogen. Wat een leuke, lieve, mooie, vrolijke kinderen. Er straals geluk vanaf. Ze bleven maar om ons heen hangen en ze wilden dolgraag op de foto. We werden bestormd en aangekeken. Met sommige kinderen hield ik een kort praatje en high fives werden uitgedeeld. Het is niet te beschrijven en geweldig. In het gebouw bij de TDC kregen we uitleg. Ik ben hier erg dapper geweest. Nog geen 1,5 m achter mij op de muur, zat een grote spin. Ik ben rustig blijven zitten. Goed he? Oké, ik geef toe dat ik om de 2 minuten omkeek om te kijken of hij nog op z'n plekje zat. Toen we terugkwamen bij het verblijf waren we allemaal best moe. Aangekomen bij onze kamer was het weer zo ver. Een spin aan de buitenkant van onze kamer, boven onze deur. Bah, moeten ze ons hebben? De twee die het bangst zijn voor al die vieze beesten... Een man van het hotel heeft 'm voor ons weggehaald met een bezem. En gedood. Toen wij vanmiddag met schemering in ons reisdagboek begonnen te schrijven, viel ineens het licht uit. Stroomuitval. Dit leverde het volgende op:
- Een prachtige sterrenhemel.
- Een diner bij kaarslicht.
- Een bezoekje aan het toilet waarbij Daphne me bijscheen met de zaklamp.
Inmiddels doet het licht het weer. We hebben ook nog de reisgroepsevaluatie gehad. Iedereen vertelde hier hoe hij/zij zich voelde en hoe we vandaag hebben beleefd. We hoorden hier ook, dat we op de school met 2 studenten, 1 klas krijgen. Ik zit met Jenny, zij is mijn buddy en daar zijn we allebei heel blij mee. Daphne en ik mochten niet samen en dus wilde ik het liefst met haar. Zij had dat gevoel ook. Dat is wel leuk. Na het eten (zoute spaghetti) hebben we samen 2 minuten stilte gehouden. Vanwege de dodenherdenking. Net zijn we nog even geinterviewd voor de film, door Rick (onze cameraman). Nu is het tijd om te slapen. Alleen Daph en ik zitten nog in de grote zaal, met de lieve reisbegeleiding. Het was een heel mooie dag waarin we veel van de lokale bevolking hebben gezien. Ook een armer gedeelte, druk met mensen en werk. En mensen aan het werk. Morgen gaat om 5.00 uur de wekker, wat een feest!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
