De knuffel op afstand wordt een echte knuffel!

Lieve geïnteresseerden,

De ware Cindy Verheij is weer naar boven gekomen in mij... Ik heb iets in mijn hoofd, een groots plan en ik kan aan niets anders meer denken. Veel van deze (soms onrealistische) plannen gaan uiteindelijk niet door. Of ze worden gewijzigd. Maar dit is niet zo'n plan. Dit is een doorgezet plan waar ik goed (maar snel) over heb nagedacht. Het begon allemaal op Schiphol, de 22ste.

Met nog half gesloten ogen zit ik in de bus die mij naar Schiphol brengt. Het is vroeg, maar ik heb het er voor over. Ik ga Jenny straks uitzwaaien op het vliegveld. Lieve Jen, die ik heb leren kennen door de Malawireis. Jenny gaat voor ruim 3 maanden stage lopen in Suriname. Hoe cool is dat? Met een tikkeltje jaloezie (maar ik gun het haar enorm) geef ik haar een laatste knuffel. Denkt ze. Stiekem heb ik in haar handbagage een pakketje met brieven gestopt, negen brieven (kaarten). In totaal zijn het er tien, de eerste kreeg ze van mij in de handen gedrukt, voor in het vliegtuig. Onder aan elke brief die ze mag gaan open maken (de datum staat op de enveloppen) heb ik het volgende geschreven: 'Veel liefs en een knuffel op afstand, Cindy.' Er staat ook een opdrachtje op die ze mag uitvoeren en een mooie spreuk. Ook zat er een cadeautje in de handbagage. Een knuffelaapje, genaamd Buddy. Ja, Buddy. Daar zit een verhaal achter, ik kan het gaan uitleggen, maar de meeste zullen het al begrijpen. Oké, snel dan. Jenny en ik zaten in Malawi in dezelfde klas om les te geven. Bij Edukans werd je dan benoemd tot buddy's. Nietsvermoedend neemt Jenny afscheid en al snel heb ik met haar weer contact (wat zijn computers toch handig). We hebben het erover hoe gaaf het zou zijn als ik op visite zou komen. 'Even' langs in Suriname. Zo gezegd zo gedaan. Al gaat er wel wat aan vooraf. Er is namelijk een spaarrekening die niet graag geplunderd wil worden. Ik blijf maar rekenen in mijn hoofd en ik denk dat ik het wel moet redden, datgene waar ik zo hard voor spaar: mijn reis na de pabo. Dus de Surinamereis kan er wel af. Doen of niet doen? Wat een dilemma...

Na vele vliegticketsites te hebben bekeken en de nodige vragen te hebben gesteld aan Jenny, staat mijn besluit vast. IK WIL! IK GA!!! Ik heb mijn ticket vanmiddag geboekt en betaald, dus ik kan niet meer terug. En dat wil ik ook absoluut niet. Ik ga op visite bij Jenny. Paramaribo! Wel spannend hoor, helemaal alleen in het vliegtuig (10,5 uur) naar de andere kant van de wereld. Ik vertrek op maandag 25 april om 15.00 uur. Ja, ik geef mezelf een weekje eerder vakantie van school. Op 5 mei (Koen zijn verjaardag, waar ik vorig jaar ook al niet bij was, vandaar) land ik weer in Nederland, om 7.45 uur. WOEHOEEEEEE!!!! Heb er zin in. Ik ga Jenny een echte knuffel geven!

Liefs, Cindy.