We betalen graag in termijnen
Door: Cindy
Blijf op de hoogte en volg Cindy
29 April 2011 | Suriname, Paramaribo
Vrijdag 29 april 2011, 12.16 uur
Iets voor 9.00 uur word ik vandaag wakker. Het is niet meer uit te houden in bed. Zo warm… ik ga voorzichtig de badkamer in om te plassen, want gisteren hebben we hier een kakkerlak ontdekt. En een flinke ook. Als het goed is, zit ie nog in het doucheputje. We hebben ‘m geprobeerd te verzuipen, maar dat schijnt niet te kunnen bij kakkerlakken. Grote kans dus, dat ie er opnieuw uitgekropen is. Op het doucheputje zit namelijk geen dopje ofzo. Het is gewoon een gat. Toch spannend. Aangezien de badkamer (douche+wc) ongeveer 2 bij 2 meter is, misschien wel 1,5 bij 1,5, is het gevaar best groot dat je hem tegen het lijf loopt. Ik houd alles goed in de gaten en ik ben tevreden als ik klaar ben. Om 9.30 uur komt Mirjam haar bed ook uit. Ik maak mijn ontbijtje klaar en kies zonder twijfel weer voor mijn vezelrijke crackers. Ik hou onvoorwaardelijk van deze crackers. Terwijl het om 9 uur nog niet lukte op de wc, lukt het om 10.30 uur wel. Ik hou trouwens ook onvoorwaardelijk van mijn Allstars, die me gisteren geen blaren hebben bezorgd. Na de wc begin ik met het verzamelen van mijn moed. Ik wil douchen. Ik heb het namelijk heet en ik verveel me. Maar douchen op 20 km afstand van het doucheputje, waarvan ik weet dat er een kakkerlak in zit, daar heb je lef voor nodig. En dat heb ik. terwijl ik onder de douche sta, besluit ik er een sport van te maken. Ik kan het onmogelijke waar maken. Ik kan deze kakkerlak verzuipen. Ik zet, naast de douche, ook het kraantje onder de douche open. Ik zet het douchebezempje (of hoe noem je dat?) in de hoek, tegen het doucheputje, zo kan de kakkerlak niet razendsnel naar mijn voeten kruipen. Al snel merk ik dat er nu geen water meer naar het putje kan lopen. Ik sta dus in een laagje water. Snel haal ik het bezempje weg voordat de boel overstroomt. Nu loopt er heel veel water (met zeep) heel snel het putje in. Leuk dit! Dit kan ie niet overleven. Jenny komt om half 12 ook haar bed uit met zere enkels door gisteren. Ik wil perse nog wat kaartjes kopen, schrijven en posten en ik moet nog pinnen. Ik ga maar eens vragen hoe ver ze is, want vanmiddag/vanavond staat de sunset dolfijnenboottocht op de planning!
20.38 uur
We zijn vanmiddag begonnen bij ’t Vat op een terrasje. Ik geniet van mijn koude ananassap, het is echt heel warm vandaag. Ik zweet liters. We lunchen bij ’t Vat en ik hoop hier in de buurt nog kaartjes te kunnen kopen. Helaas is het winkeltje, net als gisteren en eergisteren, dicht. Ik baal als een oververhitte stekker. Er zijn nog 5 kaartjes die gekocht en geschreven moeten worden en de tijd dringt. Dan morgen naar het postkantoor… ik heb ondertussen trouwens al 15 jeukende muggenbulten. Gaat goedhoed! Om 15.15 uur proberen we het taxibedrijf te bellen. Steeds in gesprek. Om 15.30 uur komt er een man naar ons toe en hij vraagt of we een taxi nodig hebben. We kijken elkaar aan. Een taxi hebben we zeker nodig, de tijd dringt, we moeten om 16.00 uur op de pier van Leonsberg zijn. Hmm… we moeten wel echt zo weg. We vragen hoeveel het ons gaat kosten: 30 SRD. Huh? Dat is echt heel veel. De man vertelt dat het 25 minuten rijden is. Dit is heel vreemd… wij hebben uit betrouwbare bron begrepen, dat het maar 10 minuten rijden is. We twijfelen even en besluiten het toch maar te doen. Wat moeten we anders? Als we in de auto zitten, smst Mirjam naar de taxichauffeur die hen vaak rijdt (hij kon nu niet). Ze laat me lezen wat ze terugkrijgt. Het is duidelijk: we worden belazerd. Ik kan hier boos om worden. Onderweg kijk ik goed om me heen en ik probeer namen van herkenningspunten te onthouden. Hotels en straten. Je weet het maar nooit. Het eerste van Jenny aan ons vraagt als we 12 minuten later (op de juiste bestemming) uitstappen: ‘Onthielden jullie ook allemaal straatnamen?’ Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die van het ergste uitgaat. Maar gelukkig is het goed gegaan. Op de pier moeten we best lang wachten (het is Suriname). Dan gaan we lage, houten bootjes in. Op naar de dolfijnen, hopelijk. We varen op de mondingen van verschillende rivieren: de Surinamerivier en de Commewijnerivier. Al redelijk snel zie ik in de verte een dolfijn het water uit springen. Langere tijd zien we steeds groepjes dolfijnen zwemmen en bovenkomen. Prachtig, dit blijft bijzonder. Het schijnt dat het goed is om op de boot lawaai te maken: klappen en roepen. Dit doen we braaf. Hier schijnen ze nieuwsgierig van te worden. Helaas laten de dolfijnen niet heel veel van zich zien. geen sprongen en kunstjes en ze blijven op afstand. We varen verder richting Johanna Margaretha in het district Commewijne. Ik zit samen met Mirjam in de punt van de boot in de zon. Heerlijk. Iets later zien we in de verte nog een paar dolfijnen springen. We komen aan bij de pier van Johanna Margaretha, vroeger was hier een plantage, maar daar is niets meer van te zien. wat is het hier mooi! De zon gaat al wat lager staan. We krijgen wat Surinaamse snacks. Je kunt kiezen tussen baka bana (gebakken banaan), loempia met kousenband+kip en bara. Ik neem de bara, dat lijkt qua uiterlijk op een donut. Het is iets van deeg, groene kikkererwten en nog wat. Goed hè, Danny, dat ik het heb geproefd? Ook neem ik twee loempia’s. na de snacks wil ik het dorpje even inlopen. Jenny en Mirjam hebben geen zin, dus ik ga alleen. Wat ben ik blij met deze keuze, want het is heel bijzonder. Het is een zandweggetje/paadje met aan beide kanten water en huisjes. Ook hier is de armoede weer goed zichtbaar. Echt een compleet andere wereld, ik kan het niet echt omschrijven. Ik kijk mijn ogen uit. Met een voldaan gevoel loop ik terug naar de pier. Hier maken Jenny, Mirjam en ik nog wat foto’s bij zonsondergang. Dan varen we terug naar de pier van Leonsberg, het wordt al donker. Op de boot bellen we Jay (de ‘vaste’ taxichauffeur) of hij ons kan ophalen. Op de pier moeten we nog een uur (!) wachten voor hij er is. Er is namelijk een soort avondvierdaagse in de stad, dus het verkeer staat een beetje vast. Als hij ons eindelijk ophaalt, beleven we een grappige taxirit. Jay praat honderduit over zichzelf. Zijn klep staat niet stil en hij schept enorm op. Erg grappig. We rijden nog even door de drive-through van de MC Donalds voor een MCflurry. We liggen helemaal dubbel bij de bestelpaal. Jenny heeft de bestelling gedaan en we moeten wat geld van Jay lenen door onze ‘dure’ heenrit. Een heel gedoe. Bij de bestelpaal vraagt Jay aan de mevrouw of hij nog wat mag vragen. Ik ben benieuwd, alles is toch geregeld? Hij vraagt: ‘Mevrouw, mogen we dit misschien in zes termijnen betalen?’ de vrouw en wij beginnen keihard te lachen. Die had ik niet zien aankomen. Wat ik wel zie aankomen, ben ik zelf. We eten hier echt slecht. Maar op zich niet heel veel, want echt trek heb ik niet door de warmte. Tot slot nog even dit. Vanochtend ben ik aan het opscheppen over mijn douche-avontuur met de kakkerlak die wel dood moet zijn. Wil Jenny net gaan poepen. Deur gaat dicht en vrijwel meteen weer open. Ze rent gillend naar buiten en wij weten genoeg. He is still alive! Ik zie hem rennen alsof er nooit iets gebeurd is en ik sta met m’n mond vol tanden. Bestaat er toch zoiets als onsterflijkheid?
Iets voor 9.00 uur word ik vandaag wakker. Het is niet meer uit te houden in bed. Zo warm… ik ga voorzichtig de badkamer in om te plassen, want gisteren hebben we hier een kakkerlak ontdekt. En een flinke ook. Als het goed is, zit ie nog in het doucheputje. We hebben ‘m geprobeerd te verzuipen, maar dat schijnt niet te kunnen bij kakkerlakken. Grote kans dus, dat ie er opnieuw uitgekropen is. Op het doucheputje zit namelijk geen dopje ofzo. Het is gewoon een gat. Toch spannend. Aangezien de badkamer (douche+wc) ongeveer 2 bij 2 meter is, misschien wel 1,5 bij 1,5, is het gevaar best groot dat je hem tegen het lijf loopt. Ik houd alles goed in de gaten en ik ben tevreden als ik klaar ben. Om 9.30 uur komt Mirjam haar bed ook uit. Ik maak mijn ontbijtje klaar en kies zonder twijfel weer voor mijn vezelrijke crackers. Ik hou onvoorwaardelijk van deze crackers. Terwijl het om 9 uur nog niet lukte op de wc, lukt het om 10.30 uur wel. Ik hou trouwens ook onvoorwaardelijk van mijn Allstars, die me gisteren geen blaren hebben bezorgd. Na de wc begin ik met het verzamelen van mijn moed. Ik wil douchen. Ik heb het namelijk heet en ik verveel me. Maar douchen op 20 km afstand van het doucheputje, waarvan ik weet dat er een kakkerlak in zit, daar heb je lef voor nodig. En dat heb ik. terwijl ik onder de douche sta, besluit ik er een sport van te maken. Ik kan het onmogelijke waar maken. Ik kan deze kakkerlak verzuipen. Ik zet, naast de douche, ook het kraantje onder de douche open. Ik zet het douchebezempje (of hoe noem je dat?) in de hoek, tegen het doucheputje, zo kan de kakkerlak niet razendsnel naar mijn voeten kruipen. Al snel merk ik dat er nu geen water meer naar het putje kan lopen. Ik sta dus in een laagje water. Snel haal ik het bezempje weg voordat de boel overstroomt. Nu loopt er heel veel water (met zeep) heel snel het putje in. Leuk dit! Dit kan ie niet overleven. Jenny komt om half 12 ook haar bed uit met zere enkels door gisteren. Ik wil perse nog wat kaartjes kopen, schrijven en posten en ik moet nog pinnen. Ik ga maar eens vragen hoe ver ze is, want vanmiddag/vanavond staat de sunset dolfijnenboottocht op de planning!
20.38 uur
We zijn vanmiddag begonnen bij ’t Vat op een terrasje. Ik geniet van mijn koude ananassap, het is echt heel warm vandaag. Ik zweet liters. We lunchen bij ’t Vat en ik hoop hier in de buurt nog kaartjes te kunnen kopen. Helaas is het winkeltje, net als gisteren en eergisteren, dicht. Ik baal als een oververhitte stekker. Er zijn nog 5 kaartjes die gekocht en geschreven moeten worden en de tijd dringt. Dan morgen naar het postkantoor… ik heb ondertussen trouwens al 15 jeukende muggenbulten. Gaat goedhoed! Om 15.15 uur proberen we het taxibedrijf te bellen. Steeds in gesprek. Om 15.30 uur komt er een man naar ons toe en hij vraagt of we een taxi nodig hebben. We kijken elkaar aan. Een taxi hebben we zeker nodig, de tijd dringt, we moeten om 16.00 uur op de pier van Leonsberg zijn. Hmm… we moeten wel echt zo weg. We vragen hoeveel het ons gaat kosten: 30 SRD. Huh? Dat is echt heel veel. De man vertelt dat het 25 minuten rijden is. Dit is heel vreemd… wij hebben uit betrouwbare bron begrepen, dat het maar 10 minuten rijden is. We twijfelen even en besluiten het toch maar te doen. Wat moeten we anders? Als we in de auto zitten, smst Mirjam naar de taxichauffeur die hen vaak rijdt (hij kon nu niet). Ze laat me lezen wat ze terugkrijgt. Het is duidelijk: we worden belazerd. Ik kan hier boos om worden. Onderweg kijk ik goed om me heen en ik probeer namen van herkenningspunten te onthouden. Hotels en straten. Je weet het maar nooit. Het eerste van Jenny aan ons vraagt als we 12 minuten later (op de juiste bestemming) uitstappen: ‘Onthielden jullie ook allemaal straatnamen?’ Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die van het ergste uitgaat. Maar gelukkig is het goed gegaan. Op de pier moeten we best lang wachten (het is Suriname). Dan gaan we lage, houten bootjes in. Op naar de dolfijnen, hopelijk. We varen op de mondingen van verschillende rivieren: de Surinamerivier en de Commewijnerivier. Al redelijk snel zie ik in de verte een dolfijn het water uit springen. Langere tijd zien we steeds groepjes dolfijnen zwemmen en bovenkomen. Prachtig, dit blijft bijzonder. Het schijnt dat het goed is om op de boot lawaai te maken: klappen en roepen. Dit doen we braaf. Hier schijnen ze nieuwsgierig van te worden. Helaas laten de dolfijnen niet heel veel van zich zien. geen sprongen en kunstjes en ze blijven op afstand. We varen verder richting Johanna Margaretha in het district Commewijne. Ik zit samen met Mirjam in de punt van de boot in de zon. Heerlijk. Iets later zien we in de verte nog een paar dolfijnen springen. We komen aan bij de pier van Johanna Margaretha, vroeger was hier een plantage, maar daar is niets meer van te zien. wat is het hier mooi! De zon gaat al wat lager staan. We krijgen wat Surinaamse snacks. Je kunt kiezen tussen baka bana (gebakken banaan), loempia met kousenband+kip en bara. Ik neem de bara, dat lijkt qua uiterlijk op een donut. Het is iets van deeg, groene kikkererwten en nog wat. Goed hè, Danny, dat ik het heb geproefd? Ook neem ik twee loempia’s. na de snacks wil ik het dorpje even inlopen. Jenny en Mirjam hebben geen zin, dus ik ga alleen. Wat ben ik blij met deze keuze, want het is heel bijzonder. Het is een zandweggetje/paadje met aan beide kanten water en huisjes. Ook hier is de armoede weer goed zichtbaar. Echt een compleet andere wereld, ik kan het niet echt omschrijven. Ik kijk mijn ogen uit. Met een voldaan gevoel loop ik terug naar de pier. Hier maken Jenny, Mirjam en ik nog wat foto’s bij zonsondergang. Dan varen we terug naar de pier van Leonsberg, het wordt al donker. Op de boot bellen we Jay (de ‘vaste’ taxichauffeur) of hij ons kan ophalen. Op de pier moeten we nog een uur (!) wachten voor hij er is. Er is namelijk een soort avondvierdaagse in de stad, dus het verkeer staat een beetje vast. Als hij ons eindelijk ophaalt, beleven we een grappige taxirit. Jay praat honderduit over zichzelf. Zijn klep staat niet stil en hij schept enorm op. Erg grappig. We rijden nog even door de drive-through van de MC Donalds voor een MCflurry. We liggen helemaal dubbel bij de bestelpaal. Jenny heeft de bestelling gedaan en we moeten wat geld van Jay lenen door onze ‘dure’ heenrit. Een heel gedoe. Bij de bestelpaal vraagt Jay aan de mevrouw of hij nog wat mag vragen. Ik ben benieuwd, alles is toch geregeld? Hij vraagt: ‘Mevrouw, mogen we dit misschien in zes termijnen betalen?’ de vrouw en wij beginnen keihard te lachen. Die had ik niet zien aankomen. Wat ik wel zie aankomen, ben ik zelf. We eten hier echt slecht. Maar op zich niet heel veel, want echt trek heb ik niet door de warmte. Tot slot nog even dit. Vanochtend ben ik aan het opscheppen over mijn douche-avontuur met de kakkerlak die wel dood moet zijn. Wil Jenny net gaan poepen. Deur gaat dicht en vrijwel meteen weer open. Ze rent gillend naar buiten en wij weten genoeg. He is still alive! Ik zie hem rennen alsof er nooit iets gebeurd is en ik sta met m’n mond vol tanden. Bestaat er toch zoiets als onsterflijkheid?
-
30 April 2011 - 05:58
Brigitta:
Hoi Cindy!
Wat heb ik nu toch een lekker ontbijt kunnen genieten - het is weekend en iedereen in huis slaapt noch. Omdat ik de krant van vandaag nog niet heb, ben ik even naar jouw reisverslagen gaan kijken. Heerlijk te lezen wat je allemaal aan het doen bent. Het is toch zo anders dan thuis!
De tijd gaat zo snel - geniet ervan en laat je niet storen door muggen (en de bulten) kakkerlaken en ander gedier! Geloof mij, kakkerlaken kan je alleen kwijt raken, als je erop gaat staan (beter niet met blote voeten ;o)). Ik heb gehoord, dat kakkerlaken de enigste zijn, die een atom oorlog overleven - jouw verzuip plannetje laat de kakkerlak maar lachen...
Lieve Cindy, pas goed op jezelf en zuig de reisavonturen/ervaringen op als een spons, zodat je later nog kunt nagenieten!
Lieve groetjes en een Hiepedepiep voor Koninginnendag!
Brigitta -xxx-
N.b.: dank zij FB ben ik er achter gekomen, dat je op reis gaat en via deze site verslagen doet! Geweldig dit digitale tijdperk! -
30 April 2011 - 07:36
Mama:
Hoi lieverd!
Weer een dag om niet te vergeten!
Je bent wel lekker "dichtbij ons" op deze manier, we horen elke dag wat van je avonturen! Papa en ik gaan zo even naar het dorp, koninginnedag vieren!! Het is hier lekker weer dus dat is mooi meegenomen. Papa heeft zelfs een oranje shirt aan en hangt de vlag uit! Weet je nog, 20 jaar geleden? Toen kwamen jij en ik uit het ziekenhuis en hingen alle vlaggen ook uit voor ons! haha!
Lieverd ik kijk weer uit naar je volgende verhaal, geniet maar weer verder en doe de groetjes aan de anderen!
Dikke knus! XXXXX
-
30 April 2011 - 07:52
Papa:
Volg Brigitta's kakkerlak(zelfs in Suriname heb je Feijenoordfans...)tips nou maar op:Eventjes met de hak stampen en je hebt er gaan last meer van.
Jammer van de dure taxirit,je wordt ook overal belazerd door die lui,behalve dan door je 'eigen' taxidriver Jay.
Ik lees wel,dat je het uitstekend naar je zin hebt,dat is mooi.Er valt tot nu toe weinig tegen,denk.
Maak er de komende (5) dagen nog wat moois van.
Wat zal het leuk zijn,om je foto's te zien en je belevenissen te horen als je weer terug bent!
Kusjes,papa -
30 April 2011 - 20:25
Lisanne:
Hey Cin! Wat leuk om dit hier te lezen!
Echt heel gaaf!
Geniet er nog even lekker van!
Enneehh... bestaat daar niet iets van 'kakkerlak-weghaal-spray'?
Ik zou voor geen goud meer die badkamer ingaan haha!
Kussss Lisan -
30 April 2011 - 21:08
Danny P:
Heel goed Cindy, altijd alles proberen. Hoe gekker het er uitziet, hoe lekkerder het is. Hoewel ......bijna altijd. Lekker die cockroach, als die nou niet is verzopen dan ikke niet weten. Leuke verhalen weer!! Geniet nog maar, have fun! X dp -
02 Mei 2011 - 13:22
Tante Annemiek:
Hoi Cindy, geniet maar lekker van al het moois, en volgens mij heb je jezelf weer overwonnen om te gaan douchen enzo... dit in verband met het vervelende beest kakkerlak genoemd, alleen de naam al, daar krijg ik de kriebels van. Maar ja, zoals jij de wereld wilt verkennen zal je dit soort fenomeen wel vaker tegen komen denk ik, je kunt ook gewoon je ogen sluiten, gaan zitten, je ding doen, en maar hopen dat ook hij je niet gezien heeft, nou meid nog heel veel plezier daar en liefs en groetjes van ons uit Heemskerk.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
