9 mei 2010, moederdag zonder mama

Lilongwe (in de bus en in de zaal) 15.55 uur

Tring!!! Vanochtend ging de wekker om 5.00 uur. Erg fijn. Ik douchte vandaag voor de tweede keer in de kamer van Lotte en Lisanne. Erg lief van ze. Onze douche is namelijk gloeiend heet en heeft een pisstraaltje. Wat een genot om dan bij hen 'uit douchen' te gaan. Sara heeft nu een nachtje bij mij op de kamer geslapen. Ze blijft tot het einde van de reis. Vandaag stond het bezoek aan de kerk op de planning. Dat begint hier om 7.00 uur. We waren iets te laat. Het begin van de dienst was zoals ik hoopte. Wat kunnen deze mensen mooi (meerstemmig) zingen. En wat een gevoel voor ritme! Echt een feestje met gedans erbij. Helaas kwam er even een eind aan dit plezier. Er kwam een ontzettend lang praatje. Daphne zat te knikkebollen. We hadden het allemaal moeilijk. Het was erg saai. Een praatje van anderhalf uur. Helaas waren er geen lucifers... Aan het einde was het gelukkig geweldig. Wij zongen voor het 'Wilhelmus', 'Kumbaya my lord' en 'We want to thank you'. Ook hebben we meegedanst met de Afrikanen. Dat vonden ze geweldig. Wat is gospelmuziek toch gaaf! Bij de collecte heb ik 300 kwacha gegeven. Na de kerkdienst gingen we in gesprek met studenten. In het begin best lastig, maar het gesprek kwam al gauw op gang. Ik heb geen idee meer hoe ze heette... Ze is uiteraard gelovig en zit in een koor. Ze heeft een stukje voor me gezongen en we zongen samen een stukje van 'Oh, happy day'. Ze was erg leuk. Later moesten we wisselen. Opnieuw kwam ik bij een meisje. Ze was 23 jaar. Helaas kon ik haar erg slecht verstaan. Moeilijk communiceren. Ook begon ik me weer beroerd te voelen, dus ik was blij dat het tijd was om te gaan. Daarna waren we weer bij het hotel, waar we gelunched hebben. Na de lunch stond Lilongwe City op het programma. Je kon kiezen of je mee wilde of niet. Ik vond het een lastige beslissing. Het zou verstandig zijn om hier te blijven, maar ik wilde het niet missen. Ik ben dus toch meegegaan. We hebben eerst een monument bekeken van de eerste president van Malawi. Ook hebben we zijn graf bezocht. Het was trouwens bloedheet vandaag, Tenslotte hebben we een markt bezocht. Overal stonk het naar vis. Dit was ook overal te koop in alle soorten en maten. Kinderen aten ter plekke heel kleine visjes op. Ze boden dit ook aan. Uiteindelijk hebben we niks meer gevonden voor de leskisten. Eenmaal bij het hotel aangekomen (rond 16.15 uur) ben ik op bed gaan liggen. Ik heb tot 18.00 uur liggen slapen. Toen ik wakker werrd, was de stroom weer uitgevallen. Gelukkig is het weer verholpen. De zaklamp komt in ieder geval van pas. Vandaag wilde Nynke even met me praten. Ik moet meer water drinken. Ik moest een nieuw flesje op hebben voor we naar Lilongwe City gingen. Ook Lenneke wilde met me praten. Lenneke wilde met me praten. Ze maken zich zorgen om me, omdat ze merken, dat ik echt heel moe ben. En dat ik niet lekker ben. En dat ik te weinig drink. Morgen logeren we bij de pabostudenten. Ik zie er tegenop, omdat ik bang ben voor het eten. Nsima (maispap) met vieze groenten... Omdat het morgen een vermoeiende dag wordt, moet ik van LEnneke vanavond om 22.00 uur op bed liggen. Het eten hier komt me nu echt mijn strot uit en ik ben niet de enige. Rijst, kip, rijst, kip, aardappel, rijst, kip. Maar ik heb het er voor over. Ook vandaag hadden we gaan reisgroepevaluatie. Alleen de evaluatie in de grote groep. Terwijl we op de grond lagen of zaten, werd er een verhaal voorgelezen over de wereld. Je moest je voorstellen, dat je de wereld in je handen had. En dat je de wereld licht, vrede en liefde zou geven. Heel rustgevend. Geen gehuil deze avond, zou je denken. Toch wel. Er was namelijk een verrassing. Ze hadden de berichten van het thuisfront van de site gehaald. Om dan even aan berichtje van paps en mams te horen, is wel heel fijn. Het zijn wel stalkers hoor! Wel 7 berichtjes. Ontzettend leuk!