Een bijzonder weekend...

Ik ben nu terug van het voorbereidingsweekend van Malawi. Ik had niet echt bepaalde verwachtingen van tevoren. Wel was ik erg benieuwd naar hoe het zou zijn. Dat kan ik nu vertellen: het was geweldig en heel speciaal. Toen we daar zaterdagochtend aankwamen, kenden we elkaars namen nog niet. Nu heb ik al het gevoel, dat er een band is ontstaan in deze groep. Wij zijn groep B van de onderwijsexpeditie (OE) Malawi 2010. Ik zal de twee dagen nu beschrijven. We hebben ontzettend veel gedaan. Zaterdagochtend kwamen we aan in ons verblijf. Dit was een soort kamphuis. We kwamen aan in Austerlitz (Utrecht) en we werden hartelijk ontvangen. Het verblijf lag in het bos en was gezellig. Van tevoren hadden wij de opdracht gekregen om een rebus te maken van onze eigen naam. Iedereen had dit op zijn/haar t-shirt geschreven. Bij binnenkomst kreeg iedereen een vel papier. Hierop schreef je zo veel mogelijk namen van de opgeloste rebussen. Dit vond ik een erg leuke vorm. Doordat je deze opdracht kreeg, was de situatie niet zo ongemakkelijk. En je raakte zo al even in contact met veel mensen. Na het rebusspel deden we nog een namenspelletje. We maakten drie kringen. Ieder zei zijn of haar naam en maakte er een bepaalde beweging bij. De namen werden steeds (met beweging) nagedaan en herhaald. Tot slot deden we nog de namenbingo, altijd leuk.

Na de namenspelletjes werd de dag geopend. We kregen uitleg over Edukans en de Milleniumdoelen. Na deze uitleg deden we een aansluitend spel: Petje op, petje af. Iedereen had een gekke hoed, pet of muts meegenomen. Er werden stellingen voorgelezen. Dan moest je antwoorden door je pet op te houden of af te zetten. Er zijn vijf winnaars uitgekomen, waaronder Daphne, Koen en ik. We kregen een clownsneus als prijs. De prijs van de gekste/leukste/grappigste hoed of pet ging naar Daphne. Zij had een parapluutje op haar hoofd. Om 12.30 uur was het tijd voor de lunch. Daar waren we allemaal zeker wel aan toe. Na de lunch bekeken we de dvd 'Naar school in Malawi'. Na de dvd kregen we informatie over het fondsenwerven. Ons team is natuurlijk al bezig met geld inzamelen, maar we liepen wel een beetje vast in onze ideeën. Nu hebben we gelukkig meer ideeën gekregen. We hebben nu nog meer zin om weer aan de slag te gaan. Na deze informatie gingen we een groepsfoto maken. Dit deden we buiten met onze jassen aan op het ijs (op de grond). Na de groepsfoto kwam Tjeerd om ons dingen te vertellen over Malawi. Het begon leuk, maar het duurde wel erg lang. Wat wel heel grappig was, is dat Daphne naast me zat en ontzettend nodig moest plassen. Ik kon d'r niet aankijken, want dan schoot ik in de lach en rolden de tranen over m'n wangen. Ik zei al een paar keer tegen d'r dat ze gewoon moest gaan. Maar ze moest zo nodig, dat ze dacht, dat het er uit zou stromen als ze ging staan... Uiteindelijk is ze toch gegaan.

Na deze vermoeiende zit, kregen we leuke informatie van Lenneke (mijn reisbegeleidster). Dit was informatie over de spelendag die we gaan organiseren. We organiseren een hele middag of ochtend met oud Hollandse spellen. Dit wordt georganiseerd door kinderen die dit nodig hebben. Zo is er twee jaar geleden een spelendag voor alle dove kinderen georganiseerd in Malawi. In India is dit gedaan voor kinderen vanouders die in de gevangenis zitten. Zo kan het bijvoorbeeld ook voor straatkinderen georganiseerd worden. Samen met Koen bereid ik het spijkerpoepen voor. Erg leuk. Daarna was het tijd voor het avondeten. Hier zaten we aan tafel in onze reisgroepjes. Mijn reisgroepje bestaat uit: Daphne, Jenny, Bas, Sabine, Lisette, Kimberley, Margriet en ik. Zoals ik al eerder heb gezegd: Lenneke is onze reisbegeleidster. Daphne en ik hebben ontzettend geluk gehad. Ze hebben namelijk een team (mijn team bestaat dus uit Daphne, Koen, Sara, Danielle en ik) uit elkaar proberen te halen. Wij zouden dus allemaal in een verschillend groepje komen. Wat een geluk dat ik met Daphne zit. Heel erg leuk. We aten deze avond macaroni met lekkere vla als toetje. Na het eten hebben we een heel leuke avond/nacht gehad. We begonnen met de quiz. Het bestond uit verschillende onderdelen. We zaten in de vier verschillende reisgroepen. Ons reisgroepje kreeg de naam 'Dedza'. Zo kreeg iedere groep een naam (allemaal plaatsen uit Malawi). Het eerste onderdeel bestond uit het bedenken van een yel voor het groepje. Onze yel was: 'Rarara, wat is Dedza? Ooooh, the best, ja!' We kregen de minste punten. Dat begon lekker. Toen kwam het onderdeel met de stellingen. Iedere groep kreeg een rood en een blauw vel. Die moest je omhoog houden bij een goed of fout antwoord. Er waren ook nog andere onderdelen. Zo moesten we een toneelstukje maken over 'hoe je NIET met bedelaars om moet gaan'. Die hadden wij gewonnen! Ook moesten we twee gedichten schrijven. Eén over 'wat je doet als je verliefd wordt op een Malawiaan' en één over 'wat je doet als je verliefd wordt op een expeditieganger'. Het komt erop neer, dat het niet handig is om verliefd te worden op een Malawiaan. Op een expeditieganger is een minder groot probleem. Maar het is meer iets voor thuis. In Malawi moeten we genieten van waar we voor komen. Ook deden we een modeshow. Twee mensen uit ieder reisgroepje werden hiervoor gekozen. Ik ging ook. Het was de bedoeling om je te kleden zoals je dat NIET moet doen in Malawi. We zagen er allemaal erg bloot uit kan ik je vertellen. Hoe het wel moet? Als vrouw moet je een rok aan. Deze moet (ook als je zit) tot onder je knie komen. Bij de vrouwen mag het kruis namelijk niet zichtbaar zijn. Maar we hebben al een leuk idee. We gaan naar de markt en kopen lappen stof. Daar maken we gewoon vrolijke rokken van die we om ons middel wikkelen.

Na deze leuke quiz stond het 'gezellig samenzijn' op de planning. En gezellig was het zeker. We deden het spelletje 'Weerwolven'. Dat kun je wel met z'n 20en spelen. We vonden dit zo leuk, dat we pas om 4 uur op bed lagen. En dat met het idee dat we 's ochtends weer om 7.00 uur werden wakker gemaakt. Kort nachtje dus. Na nog een beetje lawaai op de kamer, waar we met z'n 20en sliepen, gingen we slapen. Om (voor je gevoel) na 5 min. wakker te worden door de herrie van pannendeksels. Maar het was het waard. En groep B heeft records verbroken. Zo is het nog niet voorgekomen dat er nog zoveel mensen (ong. 15) op waren bij het voorbereidingsweekend, tot zo laat. Ook is er nog nooit zo lang gedaan over de quiz (waar ik trouwens een onderdeel vergeten ben te vertellen): bijna 4,5 uur!! Het vergeten onderdeel: De gezondheidszorg. Bij dit onderdeel kwam Nynke (reisbegeleidster, eindverantwoordelijke) verkleed als dokter binnen. In Afrikaanse kleren. Ieder groepje ging overleggen. De vragen die we hadden op het gebied van gezondheid, schreven we op. Daarna kwam er uit ieder groepje iemand die op tafel bij de dokter ging liggen en vragen stelde. Door de dokter werden de vragen beantwoord. Erg leuk gedaan. Edukans zorgt ervoor, dat alles goed en veilig verloopt. En heel waarschijnlijk krijgen we (bijna) allemaal diaree. Fijn. Nog fijner, omdat we daar niet op een gewone wc de boodschap kwijt kunnen, maar alleen in een gat in de grond. Dat wordt oefenen. Daphne en ik denken er al over om een plastuit te kopen.
Toen kwam de tweede dag, zaterdag. Het opstaan was moeilijk en het begin van de dag was zwaar. Oogleden tot aan je knieën en de hele tijd gapen. Je kent het wel. Na het ontbijt kwam Regiena. Zij kwam ons vertellen over het lesgeven in Malawi. Ze vertelde ontzettend leuk. Het schijnt in Malawi zo te gaan, dat de kinderen alles herhalen wat de leerkracht zegt. En als de leerkracht binnenkomt, staan ze allemaal op en zeggen ze dit: "Goodmorning teacher. How are you?' Dan zegt de leerkracht: "I'm fine, thank you. How are you?" Zij weer: "I'm fine.' Als leerkracht moet je dan echt zeggen: "Please, sit down." Anders blijven ze staan. Dit is leuk, maar heeft ook een nadeeltje. Je reisbegeleidster kan nog zó stil binnenkomen, maar dat helpt niet. Ookal komt zij alleen maar bij je kijken of foto's maken, ze zullen weer gaan staan en hetzelfde ritueel herhaalt zich.

Ook hebben we te horen gekregen wat voor lessen we moeten geven. In ieder geval 1 les met materiaal, 1 les zonder materiaal en 1 les uit de Malawiaanse methode. Toen we de kopieën van de methodelessen kregen, schrokken we. Ik heb met twee anderen geloot om een les natuur en gezondheid. Dat leek me het leukst. Ik had 'm gewonnen, maar toen ik het inkeek, was ik niet meer zo blij. Het is een les over planten. Hoe moet ik, met mijn Engels, ooit een les over platen gaan geven? Ik werd er een beetje bang van. Gelukkig was ik niet de enige die 7 kleuren poepte. De les van de planten was voor Standard (groep) 6. Gelukkig was er een les Engels over voor Standard 5. Die heb ik ook meegenomen. Die is misschien wat makkelijker. Gelukkig krijgen we op de 2e voorbereidingsdag tips van onze reisbegeleidsters. Na een ronde koffie en thee hadden we het binnen ons team over het fondsenwerven. Hierin is Katja onze begeleidster. We hebben besproken welke acties we al hadden gedaan en wat we nog willen gaan doen. Ik kwam er achter dat Katja d'r zusje op Tabitha (mijn oude basisschool en de school waar mijn vader werkt) stage loopt. Ik vertelde namelijk over de actie voor Malawi die we op Tabitha gaan doen. Wat is de wereld toch klein. We hebben ook erg gelachen om een verhaal van haar over een jongen die in India in z'n broek gepoept had. Ja, dat kan je zomaar gebeuren als je aan de race bent. Na de lunch begonnen we aan een heel erg leuke middag. We begonnen met het Malawiaans ren- en denkspel. We gingen naar buiten. Hier was een middelpunt. Er werden tweetallen gemaakt. Ik ging samen met Koen. Overal hingen cijfers (1 t/m 29) verspreid. Niet op volgorde. Je moest bij een bepaald cijfer beginnen (in ons geval 9). Dan moest je op volgorde de vragen zoeken. Eén van de twee bleef op het middelpunt en de ander rende naar de vraag. Diegene onthield de vraag en de antwoorden en rende terug. Daar werd het antwoord op het blad geschreven. Het was een erg leuk spel. Ik kan wel zeggen: je wordt er heel moe van (ik helemaal met mijn conditie). Ik begon met mijn jas en sjaal aan en eindigde zonder jas en sjaal. Het was wel erg leuk. Na dit spel kregen we een Afrikaanse dansles. Dit was heel gaaf. John kwam ons dit geven. Hij is geboren in Oeganda en opgegroeid in Kenia. Hij heeft de hele wereld rondgereisd en spreekt ook Nederlands. Eigenlijk Engel en Nederlands door elkaar. Hij was geweldig. Wat kan die man dansen zeg! Voordat we gingen dansen, hebben we onze hersenen uit ons hoofd gehaald (kan ik zo even niet uitleggen verder, je hebt het er mee te doen). Zo hoefden we niet meer te denken dat we het niet konden. Aan het eind zorgde hij voor een geweldige ervaring. We stonden in een kring en we moesten onze ogen dicht doen. Hij zou ons meenemen naar Afrika. Hij maakte zelf allemaal geluiden. Het leek net alsof we in de jungle waren. Het was heel ontspannend. Het leek alsof je vogels en andere dieren hoorde. En wind en geritsel en nog veel meer. Echt heel knap was dat.

Nadat we waren bijgekomen, hebben we ons voorbereid op de 2e voorbereidingsdag van 20 maart.Dan zullen we van alles gaan oefenen: zang, dans en spel. Ik zit bij het groepje van zang. We zullen iets voorbereiden voor de mensen in Malawi. Dit moet staan als een huis. We kunnen er namelijk vanuit gaan, dat de mensen daar nu al iets voor ons voorbereiden. En dat zal perfect zijn. Wij kunnen daar niet aan tippen, maar we kunnen het proberen. Ik mag samen met Sara en Kimberley liedjes uitzoeken! Het zou mooi zijn als we in canon of meerstemmig gaan zingen. Ik heb al wat liedjes in mijn hoofd: 'Seasons of love', 'I will follow him' en 'Anyone who had a heart'. Wel een leuke taak om een lijst met geschikte nummers te maken. Er wordt dan gestemd op ong. 4 nummers. Hierna hebben we lekker patatjes gegeten. Na het eten was de afsluiting. Dit was heel bijzonder. We stonden allemaal in een kring en we kregen een steentje. Er werden foto's van het weekend laten zien en er draaide een heel mooi nummer. Dit nummer had een mooie betekenis. Het nummer was 'De steen' van Paul de Leeuw. We kregen hierdoor wel even een brok in onze keel. Het is niet te beschrijven. Er is een band ontstaan tussen ons allemaal. Het is zo speicaal wat we samen gaan doen en delen. Wat een lieve, leuke mensen. Iedereen heeft nu al weer zin in 20 maart. Wij zetten ons in voor iets heel moois. Begeleiders en Edukans, bedankt.

Liefs, Cindy.