Una felíz Navidad con mucho amor

Lieve, lieve, geweldige, mooie en bijzondere vrienden en familie,

Hopelijk hebben jullie fijne feestdagen gehad en jullie lekker bolletjerond gegeten aan de gourmet en al het andere lekkers. Ik heb al aan mama gevraagd of we op mijn verjaardag kunnen gourmetten, want ik mis het. Hierbij wil ik jullie ook allemaal een fantastisch 2015 wensen, waarin jullie dromen mogen uitkomen! De titel hoef ik geloof ik deze week niet uit te leggen. Toch voor de zekerheid de betekenis: 'Een gelukkige Kerst met veel liefde.'

zaterdag 20 december 2014, Cusco

Wat heb ik slecht geslapen. Eerst koud, ander bed, ik kan mijn draai niet vinden en mama (die al heel snel slaapt) snurkt als een bouwvakker. Of boomzager. Of bulldozer. We zijn op tijd wakker en gaan op tijd naar het centrum. We lopen in de stralende zon met blote armen naar de overdekte 'artesanal' markt, waar veel nog dicht is omdat we vroeg zijn. Als we weer meer richting het centrum lopen, langs de fonteinen, word ik ineens enthousiast. 'Mam, kijk! Een kolibrie!' Ik ben helemaal gelukkig als het met lukt om dit prachtige vogeltje op de foto te zetten. We lopen door naar de San Pedro markt, waar we onze ogen uitkijken.
Het blijft bijzonder. Mama zegt wel tien keer: 'Geweldig...' Vooral als we de traditioneel geklede vrouwen voorbij zien komen. Na een tegenvallende lunch (broodjhe plastic i.p.v. kaas) kopen we de 'boleto' die we de komende tijd nodig gaan hebben voor het bezoeken van ruïnes. We bekijken het museum bij de Zonnetempel (lees: lope zonder te kijken door de zalen, op zoek naar de uitgang - geen museumfans) en puffen uit in het zonnetje. Dan ineens zie ik Tineke lopen, zo toevallig. Na een kort praatje gaan we even naar huis om uit te rusten en wat spullen thuis te leggen en 's middags gaan we met het busje naar Villa Maria. Er zou nog gewerkt worden in de kindgroep. Kinderen zijn er (we worden hartelijk ontvangen door o.a. een ratelende Karina), maar de bieb is dicht. Mama staat versteld van de armoede in deze wijk en de bereikbaarheid van het gebouw. Op de terugweg besluiten we uit eten te gaan, we hebben echt geen zin meer omn te koken. Op tijd ons bed in, morgen vroeg op!

Mama's hoogtepuntjes van de dag: 1) San Pedro markt: wat een indrukken, wat een prachtige mensen en wat veel mooie kleuren. 2) De berg opgeweest naar de bieb waar Cin veel en goed werkt heeft verzet, Villa Maria. Ik heb nog meer respect voor haar gekregen! Wat een armoede is daar nog. 3) Gezekkig wat gedronken met wat lekkers erbij in een echt heel leuk en knus restaurantje.

zondag 21 december 2014, Cusco

Vannacht heb ik een stuk beter geslapen. Heerlijk, daar rust je van uit. Om 6.00 uur gaat de wekker, want we gaan vandaag vroeg op pad. De aardige taxichauffeur brengt ons naar het busstation waar de busjes naar Chinchero al klaarstaan. Het ritje blijft mooi, tussen de bergen door. Als we in Chinchero zijn aangekomen, wordt de markt nog opgebouwd, dus gaan we eerst naar de ruïnes. Ik ben hier al eerder geweest met Mia, maar een tweede keer is écht niet erg. We lopen wat rond, genieten van al het moois en van het zonnetje. Alweer! De meest prachtige mensen maken het plaatje compleet. Helemaal op de markt is dit het geval. Het is er vol mooie mensen en je vindt er de mooiste spullen. Na het struinen over de markt is het de bedoeling dat we one weg naar Moray gaan vinden. Hier ben ik zelf ook nog niet geweest. We vinden redelijk snel een taxichauffeur die ons voor een aardig prijsje direct naar Moray kan brengen. De andere optie is eerst een stuk met het busje en daarna met de taxi. Maar zo in één keer is best relaxt. We betalen 40 soles voor een rit van ruim een half uur. Hij begon met een prijs van 60 soles, dus ik vind het best netjes zo. Al is het waarschijnlijk nog te veel. We bekijken - nog steeds in de zon - de drie cirkelvormige ruïnes. De omgeving is mooi, met in de verte besneeuwde bergtoppen. Wel vliegen hier opvallend veel insecten rond en daar ben ik echt geen groot fan van. Als we terug willen, blijkt onze taxichauffeur spoorloos. Dat betekent dat we een poosje moeten wachten voor we met een ander terug kunnen. Bijna worden we chagrijnig, maar alles komt goed en zo komen we in het begin van de middag hongerig en oververhit aan in Cusco, waar een vers sapje en een lekker broodje ons er weer bovenop helpen. Thuis rusten we eventjes uit en 's middags gaan we (heen en terug in een klein, vol busje) even langs bij San Isidro, op de kindgroep, waar de zaterdag- en zondaggroep samen een afsluiting van het jaar hebben. Wel even leuk. Veel herrie, harde muziek en een clown. Maar vooral: lieve kinderen!! Kleine Yudit, maar (YES!) ook Dayana en Yhisel. Mijn kleine vriendinnetjes van de bibliotheek. Nu heeft mama hen ook even gezien. Ik ben blij met de dikke knuffel die Yhisel me nog even komt geven. Thuis eten we lekker broccoli en gaan we er weer op tijd in. Ook morgen gaat de wekker vroeg.

Mama's hoogtepuntjes van de dag zijn: 1) Chinchero, vooral de markt met (alweer) de prachtige kleuren en mensen. 2) Moray, de prachtige uitzichten en het heerlijke weer! We treffen het! 3) Lekker mijn z'n tweetjes aan de broccoli met kaassaus en een stukje vlees. Gezellig!

maandag 22 december 2014, Aguas Calientes

Nog even kort iets over gisteren, voordat ik overga op de orde van de dag. En wat voor dag! In San Isidro kwam Guadalope nog gauw naar me toe voor we weg gingen en zo lief! Ze is de zus van Maribel en heeft de knuffels gemaakt met de kinderen. Ik had gezegd dat ik dat in Nederland ook wel eens zou willen doen en ze heeft alle mallen voor me getekend en meegenomen. En ik krijg een klein kerstcadeautje van haar. Een portemonneetje. Ik voel me helemaal speciaal. Wat een lief gebaar. En dan vandaag. Om 5.45 uur gaat de wekker. Vandaag gaan we richting Machu Picchu, wat we morgen zullen zien. Onderweg stoppen we vandaag in verschillende plaatsen. Om 7.00 uur staan we braaf klaar op de hoek bij La Canasta. Om 7.30 uur is onze chauffeur, Juan Carlos, er en kunnen we gaan. Deze tour is geboekt bij Rik en - hoe relaxt - we hebben een privéchauffeur in een fijne auto. Al snel blijkt het ook nog eens een heel aardige man te zijn die TIneke goed kent. Hij heeft bij haar in het hotel gewerkt en noemt haar zijn tweede moeder. We rijden eerst richting Pisac en onderweg stoppen we even bij een dierenopvang in een prachtige omgeving. Hier krijgen we een rondleiding en zien we de opgevangen dieren: lama's, alpaca's, herten, poema's en condors. Bij deze laatste, grote vogels mag ik het grote hok mee in om ze te zien vliegen en van dichtbij een foto te kunnen maken. Ook zijn er cavia's, maar die zijn er voor een ander doel (eet smakelijk). Tot slot laat de man zien hoe de zachte babyalpacawol natuurlijk gekleurd wordt. Erg leuk om te zien. We rijden door naar de ruïnes van Pisac, waar nog geen mens te bekennen is als we aankomen. Des te mooier. Dit is het eerste 'wauw-moment' van de dag. De omgeving is GIGANTISCH. Zo mooi, zo groen, zo immens. Die bergen... Het is prachtig en we kunnen er geen genoeg van krijgen. Gelukkige blijft de omgeving vanaf nu indrukwekkend mooi. Ook de ruïnes van Pisac zijn schitterend en groots. Eigenlijk moet je er gewoon geweest zijn. Na de ruïnes bezoeken we ook de markt, waar ik iets voor papa koop (spannend he, pap?) en waar Koetje zich (vooral tussen de lama's) uitstekend vermaakt. We vervolgen de weg richting Ollantaytambo, maar maken eerst een stop bij de zoutterassen waar - vrij logisch - zout gewonnen wordt. Als we in Ollantaytambo aankomen, lopen we een klein stukje de ruïne op en gaan we wat winkeltjes en kraampjes af. Ik had hier een mooie tas gezien en die mocht ik van mama hebben voor Sinterklaas. Helaas blijken ze er belachelijk veel voor te vragen, dus het wordt uiteindelijk een andere. We lunchen wat, lopen naar het station en spelen daar nog twee spelletjes Beverbende onder het genot van wat drinken. Rond 16.30 uur vertrekt de trein naar Aguas Calientes. De treinrit is geweldig. De treinrit richting 'Macho Picchu'. We konden er zelf erg hard om lachen, terwijl het niet zo grappig is. Tranen rollen over de wangen en eigenlijk blijven we de hele rit in deze stemming. De omgevin wordt alleen maar mooier. Hoge, groene bergen met bij de toppen wattige wolken. Een snelstromende beek en hoe verder we komen, hoe jungle-achtiger het wordt. Rond 18.30 uur komen we aan in Aguas Calientes. Een leuk, klein (en toeristisch) plaatsje, omgeven door bergen. We eten ergens wat als we onze spullen in de nette hotelkamer gezet hebben en gaan zo opnieuw op tijd een fijn bed in. Want morgen gaat de wekker opnieuw vroeg. Ik geniet volop. Wat is het mooi, bijzonder en speciaal. Onvergetelijk. En dan samen met mama.

Mama's hoogtepuntjes van de dag: 1) De rit in de auto die ons overal naartoe bracht. Schitterend! Wat een natuur, wat een macht, wat een geweld! Geen woorden meer voor! 2) Dikke tranen van het lachen op weg naar Macho Picchu, heerlijk gewoon en wederom een mooie rit! 3) Pisac. Hoe hebben ze dat ooit zo kunnen maken! En tot vervelends aan toe: wat een prachtige natuur. Ik krijg er hoofdpijn van, omdat ik zo veel moet opslaan in mijn pannetje.

dinsdag 23 december 2014, Cusco

Om 4.00 uur de wekker is nooit echt leuk. We zijn snel klaar en om 4.30 uur zitten we al aan een simpel ontbijt. Op naar de bus die ons naar Machu Picchu brengt. We zijn vroeg, maar we zijn niet de eersten, dus we sluiten braaf aan in de rij. We kunnen mee in de derde bus die vertrekt. En zodra die vertrekt, begint het - shit, fuck, kut, klote (excuus) - te regenen. Langs de weg zien we wat bikkels die omhoog lopen. Thomas, misschien iets voor ons? Misschien hoor. Het is best heftig. Als we bij de ingang aankomen, trekken we, net als iedereen, onze poncho's aan. Waar ik bang voor was, gebeurt. Het komt met bakken uit de lucht. We lopen omhoog, want ook de niet-bikkels moeten er een stuk aan geloven. Het is een fijn gevoel als je dan eindelijk bovenkomt en... niets ziet. Shit, fuck, kut, klote (alweer, excuus, zo ben ik niet opgevoed). Nu komt de regen niet alleen meer uit de lucht, maar ook uit mijn ogen. Want pas zeker anderhalf uur laten, als we zeiknat en een beetje chagrijnig zijn (vooral ik hoor), is daar de eerste opklaring. Voor even... Shit, fu... Mensen om ons heen lijken het geen probleem te vinden. Al met al blijven we tot 11.00 uur en hebben we gelukkig nog wat meer opklaringen gehad waarbij het uitzicht toch wel waanzinig was. De mensen om ons heen hebben ook nog gezorgd voor een hoop plezier. Sommige talen zijn om te gieren. Het lijkt alsof ze maar wat doen. Een soort 'djebbertalk'. Maar het lijkt erop dat ze tovh een soort gesprek hebben. We hebben het idee dat het weer niet zal veranderen en besluiten naar beneden te gaan. Terug in Aguas Calientes zoeken we een restaurantje op waar we nacho's eten (Thomas, als jij er bent, wil ik echt weer mijn best doen met het gezond eten!!), Jenga spelen, wat drinken, nacho's eten en Beverbende uit de tas halen. Inmiddels al iets gelukkiger gestemd door de twee leuke kussenslopen die ik daarvoor op de markt tegenkwam. Ook hier kunnen we weer lachen. Met tranen. All inclusive-lachen, zeg maar. Buikspieren trainen. Als we eigenlijk al veel te lang bij dit restaurantje gezeten hebben, gaan we (te vroeg) naar het station en daar wachten we onder het genot van een neppe Haribo variant (zie je? Het gaat niet meer zo best...) op de trein. In de trein zijn we vooral een beetje moe en ook in de auto van Ollantaytambo naar Cusco zijn we wat stilletjes. Ik heb aan Juan Carlos gevraagd of hij ons in het centrum wil afzetten. Dat vindt hij prima. In het centrum is het stampvol met mensen die op de straten/stoepen zitten. Dat heeft met morgen te maken. De dag voor Kerst schijnt een gekkenhuis te zijn en deze mensen zullen waarschijnlijk morgen gaan verkopen. Ze hebben alvast een plekje gezocht. Het lijkt wel Koninginnedag. Koningsdag, bedoel ik. Een gezellig zingende en kletsende taxichauffeur brengt ons naar huis, waar ik al snel lekker in slaap val.

Mama's hoogtepuntjes van de dag: 1) Machu Picchu, ondanks de regen en de bewolking waren er toch prachtige momenten waar we van het geweldige wonder mochten genieten! 2) Er zaten twee puntmutskaboutertjes te huilen en te wachten op een steen... Maar gelukkig waren ze daar niet alleen! Er waren vreemde mensen die een ongewone taal spraken, maar waar we wel heel veel van hebben genoten!

woensdag 24 december 2014, Cusco

We slapen vandaag een beetje uit en doen het wat rustiger aan na deze toch wel intensieve dagen. Na het ontbijten en douchen, pakken we onze spullen om richting Tipon te gaan. Zelf ben ik hier ook nog niet geweest en ik ben niet zeker over hoe we er moeten komen. Wel weet ik dat er een busje langs 'mijn' bushalte rijdt, waar Tipon op staat. Kan dus bijna niet missen. Het blijkt inderdaad goed te zijn. Aangezien ik ook niet weet waar we eruit moeten, vraag ik aan de vrouw naast me of ze het me kan zeggen als we eruit moeten. Dat doet ze en ze vertelt me ook hoeveel we voor dit busritje moeten betalen. Lief. Ze vertelde me ook dat we voor de taxi omhoog (lopen is echt te heftig) niet meer dan 10 soles hoeven te betalen. De eerste chauffeur die op ons afkomt, vraagt dat ook. Dus dat doen we meteen maar! Als we bovenaan gekomen zijn, spreken we met hem af dat hij er een uur later weer is. De ruïnes van Tipon zijn boven verwachting. Erg mooi weer. Ook de omgeving is weer adembenemend. Het wordt bijna een beetje eentoning om dit op te schrijven. We kunnen er echt geen genoeg van krijgen. Onderweg klapt mijn enkel dubbel. 's Avonds voel ik het nog, maar het zal wel meevallen hoor. Het weer werkt fijn mee. Toch is alles mooier met het zonnetje. En warmer! Na Tipon lopen we meteen nog even door naar de grote supermarkt voor (kerst)boodschappen. De rest van de middag doen we thuis lekker rustig aan. Aan het eind van de middag FaceTimen we met Thomas en familie. Fijn om zo toch een beetje Nederlandse kerstsfeer te voelen. Samen pakken we alle cadeautjes uit. Hoewel. Wij pakken ze natuurlijk niet uit, maar kijken mee. 's Middags is de verwennerij al begonnen, omdat er een kaartje binnenkwam van lieve Chloé en een brief waarmee ik - eindelijk - het pepernotenpakket van Thomas kan ophalen in het postkantoor. Tijdens het FaceTimegesprek gaat de verwennerij verder. Er liggen maar liefst drie cadeaus voor mij onder de boom. Een agenda voor 2015 van het kleurboek voor volwassenen (leuk!!), een H&M-bon (altijd handig, zeker als ik eind maart terugkom in Nederland met een karige bankrekening) en een heerlijk Rituals pakket. Ontzettend lief! Nu ik het heb over mijn terugkomst: inmiddels is zeker dat ik op maandag 30 maart 2015 zal landen in Nederland! Samen met mijn waanzinnige broertje! De tickets zijn geboekt. Na de gezelligheid ga ik gauw nog even naar de supermarkt. We zijn eieren vergeten (Iris, we eten jouw macaroni, inclusief door mama meegebrachte smack!) en het toiletpapier is op. Het is erg druk, maar ik heb een goede rij gekozen. We smullen van Iris' macaroni en maken het daarna gezellig met alle kaarten, cadeautjes en met de kaarsjes aan. Ik vond het al hartverwarmend om te zien hoeveel mnensen er iets aan mama hebben meegegeven, maar wauw... Wat een bijzondere avond. Al die lieve woorden, leuke cadeautjes en nog meer lieve woorden. Iedereen die even aan me gedacht heeft en iets liefs voor me heeft opgeschreven. Ik voel me intens gelukkig. Ontroerend. Als mama dan ook nog volschiet wanneer ze me vertelt hoeveel ze van me houdt, houd ik het ook niet meer droog. Een kaart van Chloé, Lydie, Thomas, Daphne+Denise+Saar, ouders+broertje+zusje+Steef, de klas van Steef... En dan had ik de kaarten van Mariëlle, Koen, papa, Iris, Jaimy en tante Joke vrijdag al opengemaakt! Daarnaast nog een lange, mooie brief van Steef met daarbij het tijdschrift 'Vriendin', twee heerlijk schrijvende pennen (ik schrijf er nu meteen mee), chocola en een mooie collage foto's van onze (bijna) vijf jaren vriendschap. Van Koen de megadikke Linda. van december en van de meiden (Saar, Daph en Denies) een mini reisversie van Rituals (heel fijn, die gaat mee naar Bolivia) en een (andere!) Vriendin. Ik heb dus weer lekker wat te lezen. Van papa had ik al een mooie bijdrage gekregen voor het reizen. Ik zag vandaag op mijn rekening ook een leuk kerstcadeautje van de scholenstichting waar ik voor werkte. Oudejaarsuitkering. Echt een meevaller! Meerprimair, bedankt! Wel fijn na de tegenvaller van mijn terugticket. Het laatste cadeau dat ik openmaak, is van mama. Iets wat ik echt niet verwacht had, maar waar ik heel blij mee ben: Billy Elliot!!! We sluiten de avond af met een gezellig spelletje. Ik geloof dat ik deze avond nog lang zal onthouden. Heel erg bedankt allemaal. Jullie maken me gelukkig. Wat heb ik toch een heerlijk leven (vooral dankzij jullie).

Mama's hoogtepuntjes van de dag: 1) Onze kerstavond, zo bijzonder, zo mooi, zo hartverwarmend en zo speciaal! Een avond om nooit te vergeten! Zo mooi om juist ook hier weer te beseffen hoeveel ik van mijn kinderen houd en te weten hoe goed ze het hebben!! 2) De ruïnes van Tipon, ook dit is weer geweldig om te zien. Hier krijg je volgens mij nooit genoeg van. Het is ook heerlijk om te zien hoe gelukkig het Cindy maakt dat er zo veel mensen aan haar hebben gedacht!!

donderdag 25 december 2014, Cusco

En dan is het Eerste Kerstdag. Waar we gisterenavond toch echt wel van een kerstgevoel konden spreken, voelt het vandaag anders. We slapen weer een beetje uit tot 8.30 uur. We sliepen gisteren pas laat, want blijkbaar wordt de Kerst in Peru ingeluid met een hoop vuurwerk. Enorme knallen. Voor de zekerheid app ik Wendy om te vragen of dit normaal is. Voor hetzelfde geld staan ze elkaar allemaal af te knallen. Maar ik overdrijf weer een beetje met mijn scenario's die zomaar in mijn hoofd kunnen opploppen. Na toch wel een soort kerstontbijtje met kleine broodjes en kerstkransjes, pakken we onze spullen en gaan we weer op pad. Vandaag staan de vier laatste ruïnes op de planning. Deze ruïnes liggen vlak bij elkaar, een stukje van het centrum af, de berg op. We nemen eerst het busje naar de verstweg gelegen ruïne: Tambomachay. De ruïnes zijn allemaal anders en hebben eigenlijk allemaal wel wat. Natuurlijk maakt de omgeving ook een heel mooi plaatje van alles. We beginnen de dag met warmte in de zon, maar later betrekt het en vallen er wat dikke druppels. De tweede ruïne (Pukapukara) ligt op loopafstand van de eerste. Een mooie fotolocatie. Het busje brengt ons naar de derde ruïne: Q'enqo. Dit vind ik zelf de minste. Je hebt vanaf hier wel een mooi uitzicht over de stad. Vanaf Q'enqo lopen we naar de laatste ruïne: Saqsayhuamán. Onderweg zien we overal families die gezellig samen buiten zijn of balspellen spelen. Als we Saqsayhuamán bekijken, onweert het even. Vanaf deze ruïne, waar ook 'Cristo Blanco' staat (een groot, wit Jezusbeeld) lopen we naar het centrum, waar we lunchen bij... MC Donalds... Ons excuus: wij kunnen niet gourmetten. Voor ons is dit een kerstmaal. 's Middags zijn we allebei erg moe. We doen lekker rustig aan en blijven de rest van de dag thuis. Wat lezen, foto's selecteren, spelletjes spelen en gewoon fijn samen zijn. Want we beseffen maar al te goed hoe gelukkig we daarmee mogen zijn. Het kan ook héél anders. Vanmiddag zien we bijvoorbeeld een moeder op straat zitten, terwijl haar twee jarige zoontje met zijn handje op naar ons toe komt en vraagt om geld. Of een jongetje van een jaar of negen, in zijn eentje in het busje aan het zingen met een schorre stem, omdat hij dit hele dagen doet voor geld. We denken aan Kerst in Nederland. We eten op zo'n avond voor drie dagen, zitten gezellig met de verwarming en kaarsjes aan met onze dierbaren in een mooi huis. Cadeaus onder de boom, mooi opgedoft en met onze mooiste kleren aan. Je kiest niet waar je geboren wordt. Wat mogen wij in onze handen knijpen...

Mama's hoogtepuntjes van de dag: 1) Kerst wordt overal anders of soms ook niet gevierd. Het was leuk om te zien dat veel families op pas waren gegaan en het samenzijn buiten vierden door o.a. een balspel (ook in hun eigen kledingdracht). Verder sluit ik mij bij Cindy aan, dat je je beseft hoe goed wij het hebben.

Als je het tot hier gered hebt: bravo! Het is een lang verslag geworden, maar dat krijg je met zulke volle, bijzondere dagen. Heel veel liefs, Cindy (en mama).