Un saludo cariñoso
Blijf op de hoogte en volg Cindy
17 Augustus 2014 | Nederland, Hoofddorp
Hoi lieve allemaal,
O god, he begint nu al. Precies twee weken voor vertrek. Ik ben uit eten geweest met mama, Koen en Thomas. Eigenlijk was dit al een soort ‘afscheidsetentje’, maar we hebben nog even. Toch besef ik deze avond weer hoe belangrijk ze voor me zijn. En niet alleen zij, ook alle andere ontzettend lieve mensen om me heen. Even voelt het zoals toen. Zoals toen ik reisde. Zoals toen ik iedereen adoreerde die thuis zat, ver weg van mij. Maar nu ben ik nog heel dichtbij en voel ik het toch. Ik krijg steeds meer zin in Zuid-Amerika en heb geen spijt van mijn keuze. Zelfs nu ik weet dat ik achteraf - als ik hier niet voor had gekozen - waarschijnlijk een fulltime baan had gehad. Maar dat was toen nog niet aan de orde en ik weet niet zeker of mijn keuze dan echt anders geweest was. Dit is een soort ingeving, een droom. Maar ik voel ook spanning. Spanning voor wat komen gaat. Een andere cultuur, andere mensen, het wonen in een onbekende stad, het (vrijwillig) werken met mensen die ik nog niet ken. Maar dat is natuurlijk waarom ik wil gaan. Dat maakt het voor mij zo mooi.
Ik kom thuis met een volle buik van alle lekkere tapas (ik heb hier mijn Spaans kunnen oefenen). Mijn telefoon was ik vergeten, dus die staat roodgloeiend. Ik ontvang berichten van vriendinnen. Vriendinnen die hun klas hebben ingericht, die voor het eerst een echte eigen klas hebben. Vriendinnen die vol motivatie een klas kinderen een mooi jaar gaan geven. Ik ontvang foto’s van een vriendin in haar nieuwe, eerste eigen huisje. Ik zie foto’s van vriendinnen die een leuk dagje uit hebben gehad. Vriendinnen die zichtbaar gelukkig zijn, die glimlachend de lens inkijken. Ik gloei van binnen als ik dit zie. Ik ben zo trots op ze! Ik ben zo trots op ons, eigenlijk. Want allemaal gaan we ons eigen avontuur aan. Allemaal maken we grote stappen. Een eigen huis, een nieuwe baan, een eigen klas, een eigen bedrijfje in het buitenland (!), op stap met vriendlief, enzovoort. En wat ga ik ze missen!
Volgende week een afscheidsmoment met lieve mensen die ik nog even wil zien (en Saar, als je dit leest: ik mis jou daarbij!!!). De week erop een afscheidsmoment op Schiphol. Ik besluit om deze twee weken nog even volop te genieten van wat ik hier heb. Want ik zoek vaak naar meer, naar verder, naar nieuw. Maar eigenlijk mag ik echt niet ontevreden zijn met wat ik al heb. Lieve allemaal, bedankt voor het vormen van mijn leven, waardoor ik er zo van houd.
Liefs, Cindy.
O god, he begint nu al. Precies twee weken voor vertrek. Ik ben uit eten geweest met mama, Koen en Thomas. Eigenlijk was dit al een soort ‘afscheidsetentje’, maar we hebben nog even. Toch besef ik deze avond weer hoe belangrijk ze voor me zijn. En niet alleen zij, ook alle andere ontzettend lieve mensen om me heen. Even voelt het zoals toen. Zoals toen ik reisde. Zoals toen ik iedereen adoreerde die thuis zat, ver weg van mij. Maar nu ben ik nog heel dichtbij en voel ik het toch. Ik krijg steeds meer zin in Zuid-Amerika en heb geen spijt van mijn keuze. Zelfs nu ik weet dat ik achteraf - als ik hier niet voor had gekozen - waarschijnlijk een fulltime baan had gehad. Maar dat was toen nog niet aan de orde en ik weet niet zeker of mijn keuze dan echt anders geweest was. Dit is een soort ingeving, een droom. Maar ik voel ook spanning. Spanning voor wat komen gaat. Een andere cultuur, andere mensen, het wonen in een onbekende stad, het (vrijwillig) werken met mensen die ik nog niet ken. Maar dat is natuurlijk waarom ik wil gaan. Dat maakt het voor mij zo mooi.
Ik kom thuis met een volle buik van alle lekkere tapas (ik heb hier mijn Spaans kunnen oefenen). Mijn telefoon was ik vergeten, dus die staat roodgloeiend. Ik ontvang berichten van vriendinnen. Vriendinnen die hun klas hebben ingericht, die voor het eerst een echte eigen klas hebben. Vriendinnen die vol motivatie een klas kinderen een mooi jaar gaan geven. Ik ontvang foto’s van een vriendin in haar nieuwe, eerste eigen huisje. Ik zie foto’s van vriendinnen die een leuk dagje uit hebben gehad. Vriendinnen die zichtbaar gelukkig zijn, die glimlachend de lens inkijken. Ik gloei van binnen als ik dit zie. Ik ben zo trots op ze! Ik ben zo trots op ons, eigenlijk. Want allemaal gaan we ons eigen avontuur aan. Allemaal maken we grote stappen. Een eigen huis, een nieuwe baan, een eigen klas, een eigen bedrijfje in het buitenland (!), op stap met vriendlief, enzovoort. En wat ga ik ze missen!
Volgende week een afscheidsmoment met lieve mensen die ik nog even wil zien (en Saar, als je dit leest: ik mis jou daarbij!!!). De week erop een afscheidsmoment op Schiphol. Ik besluit om deze twee weken nog even volop te genieten van wat ik hier heb. Want ik zoek vaak naar meer, naar verder, naar nieuw. Maar eigenlijk mag ik echt niet ontevreden zijn met wat ik al heb. Lieve allemaal, bedankt voor het vormen van mijn leven, waardoor ik er zo van houd.
Liefs, Cindy.
-
17 Augustus 2014 - 22:17
Danny P:
Hi cindy, daar ga je weer! Voor een paar maanden een nieuw avontuur wat jou nog meer gaat vormen. Als ik het zo terug kijk, goh wat ben je dan een ander 'mensch' geworden en wat mag je trots op jezelf zijn. Als onzeker meisje kwam je binnen bij mijn groepen op de musicalschool en nu dan een vrouw met een eigen mening ... Time flies! Ik ben nu aan het uutrusten en opladen voor mijn eigen avontuur ... En jou zie ik dan graag weer terug als onderdeel daarvan! Ik wens je een goede reis en heel veel moois, ook namens Joke! Liefs, Danny P. -
18 Augustus 2014 - 08:27
Christa:
Lieve Cindy,
Wat heerlijk om te lezen dat je zo gelukkig bent met iedereen om je heen. Als je had geweten dat je een full time had kunnen krijgen, dan was het waarschijnlijk alijd blijven kriebelen. Omdat je zo graag op avontuur wil. Er komt na afloop echt wel weer wat anders op je pad. Geniet van twee weken afscheid nemen en beleef je avontuur!
We komen afscheid nemen van je, Anouk wil je niet zomaar laten gaan (en ik ook niet) En daarna......houden we op deze manier contact!
Veel liefs, Christa en een hele dikke knufel van Anouk -
18 Augustus 2014 - 08:52
Nolda:
Hai Cindy,
Geniet van je nieuwe avonturen die kan je altijd bij je houden. Maar toch had maud je ook graag als juf gehad!! Maar wie weet het kan altijd nog dat zie je maar. Groetjes manou en nolda -
18 Augustus 2014 - 09:53
Mama:
Lieve Cindy,
Nog eventjes inderdaad, en dan staat er voor jou weer een prachtig avontuur klaar!
Ik ben nu al weer nieuwsgierig naar je prachtige verhalen die er vast wel weer aankomen!
En wat vind ik het super om je op te komen zoeken!!!
Sabes, que viajo con ustedes otra vez en tu corazón y que te amo mucho!
Divertirse, disfrutar y mantener a la Cindy quién eres, porque eres un hombre maravilloso!
¡Te quiero!
Dikke knus, mama -
18 Augustus 2014 - 20:31
Nancy Nieuwenhuis:
Al hoor ik niet echt bij jouw leven, toch voel ik dat ik even moet reageren. Ik wil je heel veel succes wensen met je nieuwe avontuur. Maar zoals ik je op "papier" heb leren kennen, ben ik ervan overtuigd dat je er een succes van zal maken.
Ik verheug me al op de verhalen die je ongetwijfeld weer gaat plaatsen.
Het ga je goed! -
22 Augustus 2014 - 21:41
Mariëlle:
Lieve Cindy,
ik schreef het je net al.... ik las je verslag al eerder, maar wilde even rustig de tijd nemen om te reageren op je berichtje. En nu zijn we alweer bijna een week verder. Maaar... omdat jij het zo leuk vindt om reacties te lezen, hier dan toch mijn reactie. En ik beloof je: ook op reis laat ik regelmatig een berichtje achter of stuur ik je een gezellige mail!
Poe he, wat een inleiding he?! Haha!
Ik wil even kwijt dat ik wel een beetje stil werd van je verhaal. Ik vind het zo knap dat je, in een relatief kort stukje, zo goed je gevoel kunt beschrijven en zo levendig kunt vertellen dat ik me je gevoel helemaal kan voorstellen. Vooral één van de laatste zinnen: het zoeken naar meer, naar verder, naar nieuw of misschien wel beter. Stukje perfectionisme? Goed om door jouw berichtje weer even te realiseren waar het écht om gaat. Blij zijn met kleine dingen. Je hebt ook zó gelijk!
Ik vind het mooi dat je jouw kijk op het leven met ons deelt. Het zette mij weer aan het denken... Dus: blijf nog heel veel van dit soort mooie stukjes schrijven. Enne: je weet wat ze zeggen he? Je krijgt van anderen mensen terug wat je geeft! Jij speelt ook een mooie rol in het leven van een heleboel anderen.
Dikke kus en veel liefs, Mariëlle
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
